Neomas

Lugar: Teatro Arriaga de Bilbao

Cando: 14 de marzo

---------------------------------------------------------------------------------------------

O espectador máis novo serás ti”. Palabras dunha nai á súa filla no exterior do Teatro Arriaga. A nena terá 7-8 anos, e máis tarde confirmei que non foi o espectador máis novo do concerto. Nenos, novos, adultos... idade, moitas mulleres esperan ver o concerto de Neomak. Son notables as maiorías. Casualidade? Non creo. No tablado vemos a seis mulleres e no público a unha máquina. Imaxe significativa.

O concerto de Neomak é unha das actividades do festival Loraldia deste ano. Trátase da 10ª edición do festival, que ten como obxectivo converter Bilbao no centro da cultura vasca contemporánea durante vinte días.

Son Amets Ormaetxea, Alaitz Eskuero, Leire Etxezarreta, Irati Gutierrez, Garazi Otaegi e Eneritz Aulestia Mutiozabal. Os antigos feiticeiros de Kepa Junkera inician con forza o novo proxecto. Desde o principio adiantaron o eixo do concerto: veñen renovar o vello, a actualizar o cancionero e os sons de sempre.

O seis introdúcense vestidas con pantalón de maon e camisa branca, ataviadas con potentes xoias, ouro, maquillaxe e peiteado. En lugar de actuar sobre o escenario, utilizan as portas de entrada do público para iniciar a actuación. Enseguida, Eneritz Aulestia agradeceu ao público a acollida do escenario. E sobre todo a unha persoa: “Non sei de onde andas, Kepa, pero sei que estás aquí. Grazas de corazón”. Trikitixa, pandero, voz e movemento. Así partiu o akelarre.

Seis músicos celebran unha emocionante actuación de 75 minutos. Sons penetrantes, bailes cheos de paixón, cancións coidadosamente traballadas e complicidade en todas partes. Créase un ambiente máxico no teatro e o público convértese en cómplice. Sorrindo, nótase canto gozan da música. Móvense na táboa en sintonía e en sincronía.

Un dos momentos máis especiais foi a sobremesa que formaron a mediados do concerto. En Abadiño Sanblaseta, os membros do grupo ofreceron unha versión propia das cancións que falaban de Madalen Buzturin e Xorie, así como unha imaxe de sobremesa. Golpearon coas mans a mesa e vestiron no canto a capela o torno da sobremesa.

A complicidade estala ao final do concerto. Na canción AIOIAI, Ane e Janire, de Sua, uníronse á bruxaría. Últimas cancións, XXI. A vinganza conseguiu unha figura pouco común nos teatros: o público levantou dos seus asentos e acabou co canto e a danza. Un akelarre especial, da man dos que veñen renovar ao vello.