Como xa dixemos , o día 21 tivemos unha xornada en Errenteria en transición cara a unha comunicación máis libre. Velaquí a crónica que fixo Badalab. Gustaríame destacar o seguinte:

"Das sesións do xoves sacamos unha conclusión clara: Imos crear os nosos propios espazos. A pregunta non sae de Twitter e logo que. Debemos preguntarnos que espazos queremos crear, que comunidades queremos construír".

Cara a unha comunicación máis libre, este apuntamento en castelán.

A continuación van algúns dos meus apuntamentos.

Rita Barrachina

Pola mañá , Rita Barrachina impartiu en Torrekua un taller de comunicación coa cultura libre dixital.

A Barrachina indicou que normalmente o que se deu nos dous intervalos de hora e media divídese en catro días. Por tanto, tivo que concentrar a súa formación. O material está dispoñible no apartado Clic de Komunikilo.

Coñezo a poucos esperantistas, pero os que coñezo están a dar voltas ás palabras. Por exemplo, elixiu a palabra eutopía (porque é un bo lugar) e descartou a utopía (porque é un espazo). A dixitalización eutópica sería o factible. Ou algo polo estilo.

Díxonos que a literatura é contraria á tecnocatastrofista e que hai que facer fronte á falta de esperanza construíndo cousas.

Tamén ampliou o concepto de Ecolobit (ecoloxía e bit), así como o traballo en nodos que pode controlar o seu computador ou vostede. O máis posible no local. Enganáronnos moi ben co concepto de nube: a nube está no solo e consome moitos recursos. Gustáballe a nebulosa para definir esta situación.

Estamos para chegar a todo o mundo nas plataformas sociais privadas? Ah, si? E como chegar a persoas con deficiencia visual ou auditiva si non etiquetamos e describimos adecuadamente os contidos?

Tamén era curioso o ton tenro que daba á palabra personita.

Cando desenvolveu o tema das licenzas, mencionou a Igrexa Misioneira do Copameísmo.

Tamén enumerou as medidas RAP, iniciativa da asociación Résistance à l’Agression Publicitaire, fundada en Francia en 1992. Así resume Badalab na crónica:

• Utiliza sen promocionarche: mantén o teu espazo e non vólvalo ás redes privadas.
• Evitar o contido exclusivo: e si falo, que sexa en redes libres.
• Evitar a subvención: non regalar diñeiro a redes privadas.

Shine McShine

A comida fixémola en Badalabe (moi rica, a comida preparada pola Cooperativa Zutene).

O primeiro orador da tarde foi Shine McShine. Entrou por Cataluña a través dunha videollamada. Asunto: Como avanzar cara a unha comunicación libre.

As palabras dos outros relatores están en pdf, pero non as de Shine. Vou botar unas cantas ideas aquí.

Este profesor e activista chegou a ter 173.000 seguidores en Twitter. A súa actividade destacouse especialmente na época da pandemia.

Que o alimentou esa forraxe de Ego, aínda que agora o conta con vergoña: millóns de reproducións, mensaxes de xente coñecida e de editoriais... Pero hai uns meses negouse a ser influencer.

Cando el marchouse, algúns viñan a Mastodon. Pero esta rede non é axeitada para aqueles que buscan unha gran viralidad. Algúns dos seus acompañantes marcháronse con bastante rapidez.

Shine perdeu o impacto, pero atopou máis sitios e mellores sitios para o activismo. Á fin e ao cabo, dozura.

O peor dos males do mundo é Elon Musk. Non hai que esquecer que a extrema dereita comprou Twitter por 44.000 millóns de euros.

Iso si, Shine dixo que entendía que os xornalistas estivesen en Twitter: Que si utilizan figuras públicas como Sánchez para expresarse, deberán estar atentos a iso.

Bluesky engadiu que ten un financiamento escuro e definiuna como unha rede centralizada.

Marcel Costa

Foi en catalán na mesma sede de Marcel Costa Badalab: Repensando as métricas de redes sociais (presentación pdf).

Repasou as métricas que utilizara até agora e logo repasou as de Marta G. Pór un parágrafo de Franco: nel mencionábase a Internet de outrora, como era unha rede non conectada ao algoritmo e alí tiñamos outras relacións.

A finais de setembro O Salto colgou en varias plataformas os resultados da enquisa para deixar ou non Twitter. A maioría pediulles que se instalasen alí.

Métricas centralizadoras vs. non centralizadoras. A quen lles interesan estes últimos? Asociacións, librarías, xornalistas, catalizadores de comunidades...

Que hai que valorar a calidade das comunicacións, non só a cantidade.

Marta. O doutor G. Franco

Marta G. Franco ten unha estreita relación co País Vasco. Participou hai un mes nas xornadas Euskarabildua, foi entrevistado por Axier López en Argia e a editorial bilbaína Consonni publicou o libro As redes son nosas.

No Topo lin a entrevista de José Durán aO Salto, de San Sebastián a Errenteria. Tamén hai un newsletter en \teclista: Redes nosas. Hoxe mesmo, día 27, publicou Berria a entrevista que Kristina Martin realizou aos xornalistas encargados de entrevistar aos protagonistas.

O perfil de Marta é interesante: Estivo en Indymedia, tamén en \acampadasol ao redor do 15 de maio de 2011, cando Carmena foi alcaldesa de Madrid, e volveu de novo ao activismo que nunca descartou (A Intersección). Foxe de Madrid e vive en Lisboa.

Podedes ver a presentación das estratexias de comunicación post Twitter (pdf).

Lanzou catro seguridades:

1.- A guerra cultural non se fai (só) coas redes sociais. Son estratexias coordinado: medios de comunicación, tertulianos, fake news, centros de poder, etc.

2.- A viralidad non nos serve para comunicar: os espazos baixo algoritmos son inadecuados, non son acolledores. Tamén hai malvados que queren abandonar o lugar.

3.- Necesitamos espazos para facer inerte á comunidade a lume pequeno: o fediverso é un lugar ideal para iso.

4.- É necesario ampliar a gobernanza da Fediberta: pola súa ética democrática e para fortalecer ese espazo. Considera necesaria a rede de gobernanza da fábula.Como se dixo, Lisboa é o seu fogar e a súa rede ibérica.

Catro ou cinco ideas

Estes son meus. Non reflexionei o suficiente, pero vounas a tirar aquí.

1.- Os primeiros cidadáns que andabamos en dous ou tres redes, institucións, empresas, etc. Isto terminou: X, FB, Instagram, Threads, Tik Tok, Linkedin, Mastodon, Blue Sky. Hai que estar en todo? As institucións, as empresas, etc. necesitarían unha chea de xente para alimentalos. Ademais, salvo o fediverso (Mastodon), traballas para o inimigo (caso Infowars).

2.- En calquera caso, hei visto que algúns medios e institucións non pechan Twitter e están a repetir o mesmo en Blue Sky, por exemplo. Neste sentido, esta reflexión de Gerardo Tecé é a experiencia de ctxt.

3.- Nas xornadas de Errenteria díxome unha persoa con responsabilidades nun medio de comunicación, que xa deberiamos situarnos na época posterior ás redes sociais privativas.

4.- Creouse utilizando Mastodon Matx.eus, unha rede social de deporte local.

5.- Deben vir de fóra a dicirnos o que temos que facer. Así somos. Non atendemos aos nativos. É dicir, en Cataluña fannos caso aos vascos, en Euskal Herria aos cataláns.

6.- Dous enlaces como propina: baga, Pedro Lázaro Rodríguez, Profesor de Economía Bibliotecaria; biga, Daniel Gil, Bibliotecario.