O costume de coller o avión e movelo a distancia durante unhas vacacións longas ou uns poucos días está moi arraigada entre nós, e a intención dos membros do cámping de Artaza é dar a volta a este concepto de turismo. Potenciar o turismo de proximidade.

O cámping consome pouca electricidade e funciona mediante autoabastecimiento: “Temos placas solares e acumulador eléctricos e un xerador para as condicións meteorolóxicas máis adversas. Non estamos conectados á rede eléctrica”. Utilizan moito pellet e lume para a calefacción, tamén para reducir o consumo de electricidade.

No restaurante e no bar utilizan os produtos locais na medida do posible: “O queixo dos pastores do pobo, a marmelada ecolóxica que se fai aquí... tentamos que todo o que se poida sexa de aquí”. Esa filosofía do cámping atrae a un perfil de cliente, di Ossa, é xente que normalmente ten unha conciencia ecolóxica e social. De face ao futuro, preténdese impulsar iniciativas como a utilización do cámping para cursos, encontros, etc.: “A min o turismo non me interesa demasiado, gustaríanos fortalecer iniciativas ecolóxicas e sociais de face ao futuro”, di.

Un pobo pequeno pero con moito movemento

Ossa cóntanos que, a pesar de ser un pobo de menos de cen habitantes, desde fai 15 anos en Artaza existe un gran movemento ligado á ecoloxía e outros modelos de consumo. A editorial A Fertilidade da Terra conta cunha oficina, hai pastores que traballan como outrora, hai proxectos de produción ecolóxica, tamén está en marcha unha cooperativa de consumo ecolóxico...

Os membros do cámping tamén están en contacto con todos estes movementos do pobo, e din que se creou unha dinámica moi bonita: “Este non é un proxecto de ecopueblecito ou eco-housing, pero dunha maneira informal ha collido ese ton”.