O fume é o que dá un cheiro especial. Seguramente, unha técnica de conservación sería a de afumar os alimentos. O fume tamén retrocede. Houbo un tempo en que o fume do lume volvíase insoportable. O cheiro do fume, esa insignificancia, hoxe en día énos insoportable e o fedor que se engade á roupa aínda máis. Naquela época os manxares afumábanse para mantelos. O queixo facíase nunha época, noutra matábase o porco, os peixes noutra época. O afumado permitía dispor destes alimentos durante todo o ano. Elimina os insectos e evita o fume e a putrefacción. Hoxe en día non necesitamos ese afumado para conservar os alimentos; pero a dependencia dese sabor a fume é herdada polo noso padal. Calquera alimento afumado en tamaño dános a sensación de ter un padal e unha membrana nasal na punta da garganta.

Incluso a membrana nasal é unha ferramenta perfecta para renovar os recordos. A cata de fume chupará o padal, pero os cheiros poden pór a cabeza patas para arriba até volverse tolos. A ninguén lle ocorreu que, ouvindo un cheiro, volveuse insensible, estúpido, babeante, sen poder adiviñar a fonte dese cheiro. Os cheiros son a clave das fechaduras das historias da nosa vida. Eles son os que nos levan ao noso almacén de continxencias. Ou cada episodio visible da vida ten un cheiro?

Coñezo a xente que cheira máis que nada á canela (Cinnamomum verum). A avoa preparaba a canela de escarvadentes que levaba dentro o leite de arroz e a vela que tiña na superficie. Quen non respirou profundamente cando se atopou co perfume da nova hojarasca? É que o cheiro a fungo, húmido e contido, aproxímase a unha aciñeira un pouco obscura e non satisfai máis que o do fungo? Eu desde logo que si!

Posúo un estraño perfume que pon en garda aos pictóricos. É un cheiro de mocidade. Nun século máis, moitos sentían mozos transgresores ou transgresores de novos camiños, especialmente os hippies, que levaban un perfume especial na barba. Sen copla salpicaban ben o pescozo até a orella. E distinguíanse por todas partes. Cheiraba a Pachuli (Pogostemon cablin). Hoxe en día é un milagre atoparnos na rúa cun cheiro a pachulí. A min pásame moi raramente e sempre está en manifestacións e manifestacións rueiras. Non me gusta nada, pero quizá debería usarse máis. Como o fume, polo menos espanta aos insectos...