A tundra do Ártico deixa de ser un centro de almacenamento de carbono
- A revista Nature Climate Change, que difundiu o resultado do estudo da Administración Nacional do Océano e da Atmosfera (NOAA) de EE.
A revista Nature Climate Change dá a coñecer un cambio de consecuencias climáticas adversas: A cantidade de dióxido de carbono (CO2) e metano que emite a tundra ártica é maior que a que contén. Arbustos, plantas, brións ou outras pradarías sobre a tundra absorben o dióxido de carbono e, ao marchitarse, condúceno a un subsolo xeado chamado permafrost. O problema é que a capa de permafrost estase derritiendo polo quecemento climático.
Florent Dominei, director de investigación do CNRS no laboratorio Takuvik de Quebec, explica: "A actividade microbiana é moi reducida no solo xeado. Pero xunto coa descongelación, estes microbios espértanse e consomen materia orgánica antiga, convertida, segundo o caso, en dióxido de carbono ou metano”.
Incendios tamén no Ártico
Do mesmo xeito que en calquera rexión do mundo, os incendios intensificáronse nas latitudes máis altas debido á emerxencia climática. Así, ademais de aumentar as emisións de carbono do país, o fenómeno provoca un segundo prexuízo: acelera a fusión do permafrost, de onde se liberan máis CO2 e metano.
Aínda que as temperaturas son máis cálidas e a vexetación é máis desenvolvida e próspera, isto non é suficiente para compensar o efecto dos gases liberados pola fusión da permafrosta.
O artigo científico de Nature Climate Change baséase no informe da Administración Nacional do Océano e a Atmosfera (NOAA) de EE. "A tundra de hoxe en día é totalmente diferente á de hai unha década ou dúas. (...) Estamos nunha nova era", dixo a institución científica estadounidense ao publicar o informe.
En Permafrost, o dobre que na atmosfera
O Grupo Intergobernamental sobre o Cambio Climático (IPCC) estima que o permafrost no hemisferio norte debería conter entre 1.460 e 1.600 gigatonesios de carbono orgánico por acción do Grupo Intergobernamental sobre o Cambio Climático. É dicir, case o dobre da cantidade de CO2 que hai na atmosfera. O proceso de liberación non se produce de forma repentina: "Vai tomar unhas décadas. (...) ", segundo Gerhard Krinner, coautor do último informe do IPCC.
Todos comían e bebían, parecían alegres, pero algún se movía inquieto entre o aperitivo e o aperitivo. Ía recibir o premio por segunda vez, pero era o primeiro que tiña nas súas mans. Estaba nervioso porque o monumento tiña que chegar á oficina, Foder. Os premios ARGIA... [+]
Aínda que as cousas cambian rápida e vivamente, hai cousas que non cambian: Un deles é a entrega dos Premios Argia. Iso é o que lle dixo a este cronista un xornalista foráneo que veu a por necesidade, e que ARGIA cambiou moito antes de comezar a entrega de premios. Facíao... [+]
Onintza Irureta Azkune participou na charla en nome do grupo de traballo de ARGIA:
"Unha dos miles de persoas que compoñen a comunidade de ARGIA díxonos recentemente que ás veces a LUZ é escura, que hai noticias duras que lle moven dentro. Que facemos un bo traballo, pero as... [+]
