Quen escoite o disco Bat-Hiru de Mikel Laboa (Herri Gogoa/Edigsa, 1974) lembrará a atmosfera peculiar das guitarras eléctricas deste traballo, para o oínte vasco dunha época na que os sons doutro planeta estaban afeitos a formas máis convencionais. Eran notas sacadas das mans de José Mari Zabala. José Mari Zabala foi tamén o director da película experimental Axut, que se estreou en San Juan de Luz en 1975 e o ano seguinte no Festival de Cine de San Sebastián e que quizá non foi suficientemente valorada pola historia do cine vasco. Tamén está o pintor José Mari Zabala, debuxante, fotógrafo, produtor de son. Este artista multidisciplinar, nacido en Irun en 1949, fixo e segue facendo de case todo.
Este martes decatámonos de que vai ser o protagonista do proxecto “O dobre museo” do Museo San Telmo de Donostia: durante un ano vai pór en marcha un proxecto artístico no propio museo. A artista Erlea Maneros foi a elixida para este proxecto e na presentación destacou a traxectoria artística de Zabala, así como o seu desexo de independencia. Zabala e Maneros, que foron membros de Ez Dok amairu, lembraron que tamén formaron parte do renacemento da cultura vasca nos anos 60, 70 e 80.
San Telmo leva funcionando desde hai dous anos cunha idea proposta por Asier Mendizabal: selecciónase un artista para que desenvolva un proxecto durante un ano no museo situado na Parte Vella de Donostia. Unha das peculiaridades do programa é que cada un dos artistas seleccionados foi previamente seleccionado –comezou con Ibon Aranberri, que elixiu a Erlea Maneros e Maneros, como dicía, a Zabala–.
O artista irundarra mostrouse contento por esta nova oportunidade. “É unha gran honra e unha gran responsabilidade que artistas deste tipo de traxectorias acordáronse de min para este proxecto. Esperan que estarei ao seu nivel”, declarou. Tamén lembrou que visitar o museo San Telmo de mozo era un plan habitual para as familias. “Todo isto cambiou moito e o museo é moito máis completo que entón, pero no fondo hai ese desexo de recuperar o carácter popular e próximo”.
Este texto chega dous anos tarde, pero as calamidades de borrachos son así. Unha sorpresa sorprendente sucedeu en San Fermín Txikito: Coñecín a Maite Ciganda Azcarate, restauradora de arte e amiga dun amigo. Aquela noite contoume que estivera arranxando dúas figuras que se... [+]
O luns pola tarde xa tiña planificados dous documentais realizados en Euskal Herria. Non son especialmente afeccionado aos documentais, pero o Zinemaldia adoita ser unha boa oportunidade para deixar de lado os hábitos e as tradicións. Decidinme pola Réplica de Pello... [+]