O Estado decidiu abrir as escolas, pero non está disposto a asumir as súas consecuencias. Por tanto, botou a responsabilidade sobre a dirección e sobre os profesores da escola. Para a apertura das clases, será responsabilidade dos profesores a aplicación do protocolo sanitario, que o Estado lava as mans. O borrador do protocolo consta de 63 páxinas e, como é sabido, a implantación deste tipo de protocolos require anos e recursos en calquera centro de traballo. No noso caso, con todo, dannos unha semana de prazo a profesores e pais, e sen ter en conta que na aplicación deste protocolo de saúde tamén hai nenos e nenas; sen dar ningunha garantía ao seu benestar e vida, ás condicións e á seguridade dos traballadores e traballadoras.
Algúns exemplos extraídos do protocolo: Os nenos non poden compartir xoguetes, pinturas ou libros, hai que garantir unha distancia dun metro entre eles, non poden tocarse nin xogar xuntos, hai que quitar balóns ou bicicletas, evitar interaccións entre nenos... Si non poden xogar cos seus amigos, si non poden relacionarse, si o material debe ser retirado, o espazo limitado… En que condicións pedagóxicas e humanas estarán os nenos de dous a once anos?
O profesorado terá a metade do alumnado na ikastola e o resto en casa, teremos traballo presencial e teletrabajo á vez? Pero ademais, e sobre todo, debemos asegurarnos de que os nenos e nenas teñen un metro de distancia entre eles, que non intercambian obxectos, que se tocan, que se lavan as mans nas decenas de momentos que marca o protocolo, que os espazos e obxectos son desinfectados, que un de cada dous aseos non se usa, que non se apilan os pais na entrada da ikastola… Por tanto, o noso traballo será dar clases maxistrais e facer un traballo policial.
Non podemos garantir o protocolo, porque os recursos materiais e persoais son escasos. Con todo, algunhas das esixencias que alí se detallan non poden ser aceptadas, xa que a Ikastola converteríase en prisión ou cuartel militar.
Nas ikastolas, alumnos, familias, colaboradores e profesores vivimos parte da vida coa neve, relacionámonos, aprendemos, desenvolvémonos… e xogamos… Si o xogo e as relacións están prohibidas para que abrimos as ikastolas?
Signatarios:
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Que debo saber? Con quen debo relacionarme? Onde debo vivir? Con estas responsabilidades, os seres humanos estamos no camiño de vivir a idea dunha boa vida no seo das nosas sociedades. Si non sabemos responder correctamente, por medo a quedarnos nas marxes.
A semana pasada,... [+]
Cada vez escoitamos máis sobre as necesidades, desexos e iniciativas que xorden nos nosos territorios e nas nosas vidas, sobre a necesidade de traballar as relacións e proxectos público-comunitarios, e é un auténtico motivo de satisfacción, xa que se trata dun modelo... [+]
Elkarrizketa berritu dugu fakultateko idazkaritzan, auskalogarrenez: urruti daude, euren matrikula egiteko, ikasleak bakarrik etortzen ziren garaiak. Aspaldixko aldatu zen joera, eta gurasoek –nabarmenago amek– gero eta paper aktiboagoa hartzen dute seme-alaben... [+]
O argumento dun silogismo contén tres proposicións, das cales a última se infere necesariamente das outras dúas. Con esta lóxica deductivo pódese analizar, ao meu xuízo, o longo e traumático conflito socio-ecolóxico de Aroztegia que se está producindo en... [+]
Berriki landu ditut klasean Etxahun Barkoxeren kobla eder eta hunkigarriak. Gaizo gizona! “Edertasunez praube” sortu zelako hasi zitzaizkion etxeko nahigabeak, baina hamazazpi urtetan zen pulunpaka sartu zorigaitzaren itsasoan, maite zuen Marie Rospide doterik gabeko... [+]
Os últimos días foron de gran importancia para o movemento en defensa da vivenda e para a loita contra os especuladores en Barcelona. A madrugada do 28 de xaneiro, un Exército de Policía atacou sen previo aviso á Vella Massana (centro social ocupado) do barrio de Raval, a... [+]
Non quero que a miña filla se disfrace de xitana nos caldereros. Non quero que os nenos xitanos da escola da miña filla gocen de xitanos nos caldereros. Porque ser xitano non é un disfrace. Porque ser xitano non é unha festa que se celebra unha vez ao ano, manchada de roupa... [+]
O camiño faise paso a paso, e hai un tempo aprendín que parece feito polo principio. Pero a xente tamén quere aprender a encher esa frase de contido. Só non podemos conseguir nada, quizá axiña que como comecemos. Incluso a gran afluencia de xente pode complicar a... [+]
Non actuou correctamente, había que tomar medidas, si non, non aprendemos. Ao parecer, non se daba conta do impacto do que fixera, seguía normal, ás veces cun aspecto máis feliz que os que lle rodeaban. Ademais, fala demasiado alto, iso non lle gusta a ninguén. Como as... [+]
Hezkuntza Sailak ez ei du ulertzen publikoko langileak zergatik joan garen grebara. LAB sindikatuari galdetzea dauka. Sindikatu horrek akordioa sinatu zuen sailarekin, 2023ko apirilean. Urte bi geroago grebara deitu dute haiek ere, aurrekoetan ez bezala, Hezkuntza Sailak... [+]
Profesor de Historia en homenaxe a un ex compañeiro que acaba de xubilarse. Bravo e máis bravo!
As leis educativas subliñan a importancia de fomentar o pensamento crítico no alumnado. Pero o claustro de profesores, nun tempo un espazo de debate de ideas e contraste de... [+]
A democracia liberal nos países occidentais parécese cada vez máis a unha democracia minimalista. O núcleo da definición sería que se respectan os cambios de goberno nas eleccións. A esta variante autoritaria, os politólogos Levitsky e Way chamárono autoritarismo... [+]