O actor Johnny Depp recibirá o Premio Donostia do Festival de Cine de San Sebastián o próximo 22 de setembro. O galardón premia a súa prolífica carreira como actor, pero no medio da polémica, Depp recibe o máximo galardón da gala na que participou. A súa ex muller, Amber Heard, denunciou sufrir malos tratos por parte da actriz desde 2016.
No Festival de Cine de San Sebastián 2020, Depp recibiu o Premio Especial de Árbitros Crock of Gold: A Few Rounds with Shane MacGowan, que este ano chega á alfombra vermella sen rodar ningunha película. Por denuncias de malos tratos, Disney e Warner rescindiron con Depp o contrato que lles unía para unha serie de películas. Tras a decisión adoptada polo Festival de Cine de San Sebastián, varios axentes do Estado español e do País Vasco han mostrado a súa repulsa por Hoolywood.
A directora da asociación de mulleres cineastas de Euskal Herria, Lara Izagirre, mostrouse "indignada e triste" nunha entrevista concedida a Euskadi Irratia. “O Festival de Cine é un lugar para xerar esperanza, xerar referentes, outorgar premios non só a bos actores, senón tamén a persoas que poidan ser referentes na sociedade”. Por iso, Izagirre dixo que a decisión lle pareceu incomprensible: cando se fixo a selección, o Festival sabía que os tribunais aceptaran as denuncias de malos tratos contra Depp.
Cima, a asociación de mulleres cineastas e medios audiovisuais, tamén se situou en contra da concesión do Premio Deppi. A CIMA, consciente da repercusión que ten o evento a nivel mundial, sinalou que, ademais do que os actores mostran na pantalla, hai máis elementos a ter en conta. Na súa opinión, a arte “non está por encima do ben e do mal”, pero na industria audiovisual han apuntado que os “intereses económicos” son moi fortes. En 2018, os organizadores do evento asinaron unha carta a favor da paridade e a inclusión das mulleres, pero tras recoñecelo, a CIMA considerou que pouco fan pola igualdade.
Nada máis recibir as críticas, o director do Festival, José Luís Rebordinos, ratificou a decisión de entregar o Premio Donostia a Depp. Ademais, mostrouse en contra do argumento esgrimido polas asociacións de mulleres cineastas: “A función do festival non é xulgar o comportamento dos membros da industria cinematográfica”. Rebordinos insistiu en que hai que diferenciar o que se fai na pantalla do que sucede na vida privada.
Edurne Azkarate dixo no alto desde o micro do escenario que o cine vasco ten pouco eúscaro na celebración do Festival de Cine de San Sebastián. A frase retumba pola súa veracidade. Na escena da arquitectura pódese repetir o mesmo lema e estou seguro de que noutras tantas... [+]
Bound in Heaven
Dirección: Xin Huo
País: Chinesa
Duración: 109 minutos
Estrea: Non implantado
Fuxir da morte, cara a adiante. O home que sofre unha enfermidade terminal farao así, xunto ao seu amante, amigo e compañeiro de viaxe. Unha película dura pero positiva,... [+]
O noveno e último día, nun Festival especial que me vai a lembrar con moito agarimo. Deixando dúas películas arriscadas para o último día, estou a escribir esta primeira crónica coa música dun bar, porque non me gustou nada a película que vin antes.
Vin a Ulysses no... [+]
E iso onte era sábado e non domingo. Custoulle traballo aclarar o día, porque había moita menos xente na rúa e non había présa. Algúns se achegaron pronto ao Kursaal e ao Teatro Vitoria Eugenia, onde proxectaron a película de clausura da noite, We Live in Time, e... [+]
A gasteiztarra Patricia López de Arnaiz fíxose co Goya ao mellor actor principal no 72 Festival de San Sebastián. No Zinemaldia, polo seu traballo na película 'Os escintileos', dirixida por Pilar Palomero.
A película está baseada na primeira narración do libro 'Bihotz... [+]
Nunca choro con películas. Vin películas duras, historias tristes, cheas de morte, que mostran o peor do ser humano, sen pedir perdón. Vin películas bonitas, elegantes, monumentais, que falan de milagres, profundas. E, con todo, non choro coas películas. Os que nos custa... [+]
Aínda que fóra do concurso da Cuncha de Ouro e outros premios, na Sección Oficial estréanse outros traballos –normalmente– bos. En concreto, son dezaseis os que compiten e 22 cintas –vinte películas e dúas teleseries- están en proxección.
Unha das series que vimos... [+]
Cando fixen o calendario do Festival, a primeira película que elixín foi Parthenope. Sen saber de que se trataba, antes de ler a sinopsis, sabía que tiña que vela, porque era do director Paolo Sorrentino. O meu compañeiro e amigo de piso sempre me di que son un... [+]
O mércores estivo en Donostia-San Sebastián a grego Costa-Gavras, coas súas 91 anos, presentando a súa nova obra e dándolle o nivel con Le dernier souffle; e o xoves o británico Mike Leigh, cun elegante bastón negro e unha equipaxe de 81 anos.
Novos vellos? Non. E non... [+]
As dinámicas familiares que foron empeorando durante demasiado tempo tenden a cronificarse e non poden curarse facilmente. Na longametraxe escrita e dirixida por Sandra Romero, Por onde pasa o silencio (O lugar que pasa o silencio), Antonio (Antonio Araque) volve a Écija... [+]
Hai, ás veces, a sensación de que todo está atado. Poderase ver de todo, mesmo na Sección Oficial, sempre baixo un marco. Vimos algúns toques de humor, dramas llorantes, suspenses, documentais, incluso unha película de terror –que analizaremos ao final desta... [+]
O 28 de xuño deste ano estreouse Casa en Flames (Etxea Sutan), unha comedia dramática dirixida por Dani da Orde. Díxenlle que pensaba velo un mes antes do festival, cando estaba a falar cun amigo, e el recomendoumo. Aínda que non sempre coincidimos, o amigo é moi... [+]