A familia de Joaquín Beltrán agradeceu "de todo corazón" o traballo dos profesionais que traballan no salvamento que realizan alí: "Son excelentes profesionais e mellores persoas, nunca imos premiar o suficiente como para pór en risco a súa propia vida, para facilitar a vida dos demais". Tamén tiveron palabras de agradecemento para os medios de comunicación, activistas, divulgadores ambientais, e para os movementos da cidadanía que se crearon.
Explicaron que desde o principio pensaron que hai que deixarlles traballar aos profesionais, sen entorpecer este traballo coas inquietudes e críticas da familia. E que o traballo de esclarecemento de responsabilidades referíase aos investigadores e ás institucións xudiciais, máxime cando este sumario está baixo segredo.
Sobre as declaracións dos políticos, a familia de Beltrán, traducida na redacción, explicou o seguinte:
"Ao longo deste tempo, puxémonos aparte do espectáculo lamentable que deron representantes de diferentes partidos políticos, dunha comparecencia, doutras citas, informacións, desinformacións... que dicir das declaracións dos conselleiros e viceconsejeros do Goberno Vasco. Que dicir das palabras do propio lehendakari.
Tivemos unha pequena esperanza cando a cousa pasou da fase de 'estar por estar' á de 'barra libre tedes'. Pero a realidade estivo moi lonxe diso. E aínda nos faltaba o relato. E aínda falta iso, pero o dos que estiveron ao pé da traxedia. Porque, desde o primeiro minuto, a xestión das operacións de rescate levadas a cabo polos 'comisarios políticos' foi absolutamente absurda. Era unha posta en escena buxán de contido, para gardar as aparencias ante as eleccións. Non vale a 'autocrítica', se non se critica nada, se non se corrixe nada".
A familia de Beltrán denunciou que "os labores de procura estiveron totalmente descoordinadas desde arriba, e foron inadecuadas e non foron suficientes". A realidade é que Alberto e Joaquín seguen a mercé do lixo".
Realizan unha única solicitude: -Que nolos devolvan. Só así poderemos facer o duelo. Non se poden parar os labores de procura. Non se pode facer 'coma se fixéselo'.
A continuación enuméranse as numerosas deficiencias que existiron na procura, pero indicando que agora non é o momento de preguntar por que todas elas sucederon: por que se negou ou non se pediu ("dá igual" a familia) a axuda do exército español, por que non hai máis cans na "unidade de can admirable", por que non debe haber outras persoas experimentadas nos labores de procura, por que as máquinas estiveron paralizadas porque faltaban padeeiras ou carburantes e as das das das das das das das das das das das das das das das das das das das das das das das das das das das das das das das das das das das das das das das das das das das das das das das das das das das das das das das das das das das das das das das das das das das das das das das das das das das das das das das das das das das das das das das das das das das das das das das Non é o momento de preguntar iso.
A familia de Beltrán di que teñen en conta as dificultades e os riscos que leva o rescate, pero "técnicos con experiencia profesional, prestixiosos e cualificados dixéronnos que se pode e débese facer moito máis". Aseguran que non se van a quedar mirando ao xogo da política preelectoral e subliñan o risco de que despois das eleccións, cando este tema deixe de influír nos resultados dos políticos, caia no esquecemento dos dous desaparecidos.
A familia pide un único mando
A familia de Beltrán quere que "se deixe de lado aos políticos e déixese traballar aos técnicos". "O que queremos é moi sinxelo: articular un procedemento para que o Xefe de Emerxencia sexa o único responsable das tarefas de rescate e que este xestione todos os recursos implicados, tanto públicos como privados no traballo. Que decida cales son os profesionais que mellor coñecen cada traballo concreto e a quen delegar toda a documentación correspondente a cada traballo".
Estas son as últimas liñas do comunicado que difundiron (traducido en redacción): "Cando pasou un mes desde que caeu o vertedoiro de Zaldibar, a realidade e o relato din que Alberto e Joaquín seguen a mercé do lixo. Lehendakari, non lle deixamos que se esqueza: No recordo de Alberto e Joaquín".
A visita aos lugares de recollida e redución de residuos urbanos debería ser unha excursión escolar obrigatoria. Abrir un paquete de galletas para tragar dúas galletas interiores e construír mentalmente o percorrido da superficie do paquete. A vergoña da actividade humana... [+]