Traducido automaticamente do vasco, a tradución pode conter erros. Máis información aquí. Elhuyarren itzultzaile automatikoaren logoa

Come desde o outono

  • O outono é a época principal dos froitos. Recollemos os froitos e os seus grans para completar o inverno con alimentos. Tamén acumulamos froitos que non son froito, como o tubérculo da pataca (Solanum tuberosum), pero que son a maioría: as feces ou as feces (Malus domestica), as peras de inverno (Pyrus communis), o marmelo (Cydonia oblonga), os calabares (Cucurspp). ), millo (Zea mays), faba (Phaseolus vulgaris), kiwi (Actinidia deliciosa), kiwaia (Actinidia arguta), uva (Vitis vinifera), trigo (Triticum aestivum), avena (Avena sativa), xudía verde (Hordeichon a cerezal), Cercor. menor), castiñeiro (Castanea sativa), landra (Quercus spp. ), raio (Mespilus germanica), avellana (Corylus avellana), noz (Juglans rexia), etc.
Intxaur alearen zokoten berdeak ere juglona substantzia du, eta esaerak hala dio: “Intxaurraren zokolina janez gero hil”.

13 de outubro de 2022 - 07:51
Zarata mediatikoz beteriko garai nahasiotan, merkatu logiketatik urrun eta irakurleengandik gertu dagoen kazetaritza beharrezkoa dela uste baduzu, ARGIA bultzatzera animatu nahi zaitugu. Geroz eta gehiago gara, jarrai dezagun txikitik eragiten.

Esta última, a noz, é un alimento san. Ao pelar o gran e sacar a pulpa vemos que ten a forma do cerebro. Non é unha crenza de que o presente é bo para o cerebro. Trátase dunha crenza aparentemente non semi-corrupta, senón que é certo. A noz ten moitos bos alimentos. Agradecemos aos romanos que xunto co melocotonero (Prunus persica), o ciruelo (Prunus domestica), etc., tráiannos a nogueira. Realmente interesou aos romanos. A nogueira vive ben na escorrentía mediterránea do País Vasco; non quere en ningún caso a humidade das terras atlánticas, sobre todo esa necesidade de afogarse nas terras arxilosas; nos lugares rochosos sairá por aí. Si podes ir a Garde, onde vive unha xigantesca nogueira xunta ao río Gardelar.

A nogueira non é unha árbore fácil de facer amigos. É solitaria, a compañía non é súa; o devandito di: “A nogueira non quere amigos”. Non quere plantas debaixo, ninguén que lle quite a comida de volta! Para iso libera das súas follas unha sustancia chamada “juglona” para evitar que germine sementes alleas baixo a súa sombra. Esta mesma sustancia propágase no solo a través de arráigoa. A soidade como vía de subsistencia. Á vista da imposibilidade de que outras plantas poidan vivir debaixo dela polo efecto que desprenden as follas, a nogueira ten mala fama, tamén é o tema dos recunchos verdes do gran, como di o devandito: “Morrer ao comer o zócolin da noz”. Si dórmese baixo el, a crenza de que se vai a cabeza está moi estendida, di: “Durmir baixo a noz é malo”. Atención, por tanto, onde plantas a nogueira, que di: “Nogueira xunto a casa malo”. Non se coloquen xunto a hortas, manzanales, etc.; pronto sufrirán o ataque da nogueira e canto máis vello e agresivo sexa. Un proverbio en castelán di: “Sacerdote e nogueira lonxe do curral”. As enfermidades que atacan son tamén raras, salvo a mosca (Rhagoletis completa) que apareceu hai non moitos anos, que apenas lles afecta. O seu responsable é o ácido elágico que contén nas follas. Árbore fortificada nogueira.

O gran é o bucoi da outra sidrería, que di así: “Noces crujientes, interior suave”. A vitamina Omega-3 e que non ten a noz. Parece que mellora a actividade neuronal, fai máis intelixente a comida. Tamén ten unha boa graxa, pero a graxa, que di: “Tres ou catro noces suficientes”.


Interésache pola canle: Intxaurra
2017-01-12 | Jakoba Errekondo
Irakurleak galdezka

Kaixo Jakoba, zein izan daiteke garairik egokiena intxaurrondoa tokiz aldatzeko? Eta nola?

Ioseba Berezibar (Aretxabaleta)
 


Eguneraketa berriak daude