Comer da flor
Na nosa latitude a suor da maior parte das plantas móvese na primavera, e nesta época gozaremos das grandes floraciones. As flores son o símbolo da beleza: para ver, para cheirar... E para probar? Comiches algunha flor? Seguro que si.
Quen non comeu alcachofas (Cynara cardunculus var. scolymus)? Tamén aparece cada vez máis frecuentemente a flor do calabacín (Cucurbita pepo subsp. pepo) nos nosos pratos. A semana pasada aconselleivos mesturar na ensalada as flores doces do dente de león (Taraxacum officinale), tentástelo? Utilizas algún outro medio? Pois din que son sans e está de moda ofrecer flores: como na cima da ensalada, xunto ao complemento da salsa ou a sobremesa. E as flores, os lirios, teñen un punto de morbo, á fin e ao cabo son os xenitais das plantas. E as lilas levan á memoria o que nos lembra o sexo: as cores vivas, os néctares, as formas excitantes, os aromas e os aromas, os toques de veludo e de seda...
Coller a abundancia de floración e empezar a comer. Alegraranche as vistas e poranche o teito da boca danzando. Nas macetas ou na horta, ponde as plantas onde queiras, ou si non tes estas plantas, as envolves e prepárache para a mesa.
Estamos afeitos comer a folla do orégano (Origanum vulgare), pero non tanto a flor. Teñen un bo punto Bixi. A capuchina (Tropaeolum majus) tamén ten follas salgadas e forma unha chea de receitas. As flores e as guindillas, coa súa pouca dor, son tamén comestibles, e as receitas poranas dunha cor especial. Lavandula sp. Tamén as amañilias (Syringa vulgaris) teñen flores comestibles, de cata profunda, probar no prato e no vaso... Flores de primavera (Primula sp.) e os de comúlgaa (Diplotaxis tenuifolia) le amarillearán o xantar, os segundos cunha pinga de pemento. Engaden un pouco de regaliz (Foeniculum vulgare) e herbas de hisopo (Hyssopus officinalis). Degustación fina e gupera con manzano (Malus domestica) e violeta (Viola sp.) as flores, as fabas de flor (Phaseolus coccineus) e os girasoles (Helianthus annuus); os pétalos de volta a flor tamén teñen un pouco de amargor. A flor do caravel de morteiro ou tejete é agre (Tagetes patula). Pétalos de rosa (Rosa sp. ), herbáceas ou salvia (Salvia officinalis), borraja (Borago officinalis), achoria (Cichorum intybus) e bálsamo ou cabeleira (Calendula officinalis) son similares a bruscas, e utilízanse para satisfacer sentidos diferentes á paleta oral, pero comeza a comer e convértese en algo.
Hai moitas flores, ademais delas, e non hai nada mellor que saborealas. E dígame que é o que lle excita!
Lilipak edo nartzisoak loretan dira. Nabarmen adierazten dute mendean hartutako bere lurren berri. Neguan loratzen dira, kolore zuri-hori ikusgarritan, eta usaina bafadaka hedatzen dute. Multzoka bizi dira; lurpean erraboila emankorra dute, eta bat zen tokian, urtetik urtera... [+]
Udari begira jarri gaituen eguraldi honek landareak ederki mugitu ditu. Gu ere bai. Zaldibarren, Eitzaga auzoko zabortegiko madarikazioaren ardurak eskatzera, eta langileei, haien senideei eta auzotarrei babesa emateko manifestazioan Eibarko Amañatik abiatu ginen. Hasi... [+]
Recordo de neno como o chamabamos o “chito”. A flor lembrábanos a cabeza da galiña. José María Lakoizketa recibiu o nome de “kurkubia” en Bertizarana en 1888, xa que o seu froito se asemella a un kurkubi ou botello. Di que en Cinco Vilas chámanlle “cascabel”... [+]
O perigo de extinción das plantas pode ter moitas razóns. Antigamente dividíanse en tres grupos: enfermidades, pragas e herbas ou plantas “malas”. Hoxe en día téndese a chamar peste a todos os desastres das plantas. Antes chamábase praga a un accidente causado pola... [+]
Na pila de estiércol e desperdicios adoita haber un hóspede no verán, aínda que non sempre: estramonio ou estramonio, Datura stramonum. Algúns tamén recibiron os nomes de “carboeiro” ou “higuzoro” para esta planta. É unha planta rechamante, ergueita, cun follaje... [+]
O ano de Dalia, a pinnata Dahlia, foi elixido este ano polos organizadores da festa. Ben dito, é o ano de Dahlia. Os dicionarios e enciclopedias en eúscaro chaman “dalia” a esta planta; eu creo que deberiamos chamala “dahlia”.
Os invasores españois que coñeceron a... [+]
Púxenme un pouco máis tranquila o día en que a noite se fixo máis longa que o día claro e alégrome de que esteamos seis meses así. Non podo negar que o verán foi fermoso, pero cheira mellor ao outono. Ás plantas failles “xices” coa chegada do outono. As horas... [+]
Sábese que as plantas cheiran, cada vez máis. Hai tempo que sabiamos que o martingal das plantas era para protexerse dos animais herbívoros: a planta que foi mordida solta o cheiro para avisar ás plantas veciñas, que amasarán as follas e non serán de gusto para o... [+]
Ultimamente preguntaba a Joxe Anton Arze, un dos paisajistas vascos máis belos, sobre os nomes das plantas que tiñan flores brancas. Xa está baixo a súa luz esmorecente.
Lilipa dos poetas (Narcissus poeticus), Perico de estrela (Stelaria holostea), Espino branco... [+]
O seu parente é o O-Belar (Papaver somniferum), pero en comparación con el, é a Michoneta (Papaver Rhoeas). A mapoula é moi coñecida; tamén se lle coñece como “urdemutur” e “urdamutur”. Ao chegar a primavera, a terra ruborízase cada ano. Tamén revive o rubor da... [+]
Este primeiro día de abril un amigo italiano acaba de enviarme unha foto do ramo de flores que puxo para embelecer a mesa da comida. Que envexa a miña! Camelia negutar vermello (Camellia sp.) e Forsithia viridisima de ouro amarelo, unha peonía rosada (Paeonia arborea) e un... [+]