O que traballa as plantas sabe: sen comer non hai beneficios. Todas as plantas vivirán en función dos seus alimentos á maneira das raíces. A esa vida quitamos o froito que queremos: a semente (faba, Phaseolus vulgaris), o froito (mazá, Malus domestica), a flor (alcachofa, Cynara cardunculus var). scolymus), folla (espinacas, Spinacia oleracea), cortiza (canela, Cinnamomum verum), madeira (tezo, Taxus baccata), madeira (carballo americano ou carballo de identidade, Quercus rubra), raíz (zanahoria, Daucus carota subsp. sativus), alevín (espárrago, Asparagus officinalis), rodaballo (corazón de boi ou tulipa, Tulipa spp. ), tubérculo (pataca, Solanum tuberosum), etc.

Naturalmente, necesitamos o beneficio, para iso traballamos as plantas. A pregunta é que beneficio. Que queremos, moitos e grandes? Ou boas? Cantidade e/ou calidade, un keret que o fabricante atopará con frecuencia. Quen aposta pola recollida rápida e masiva sábeo: os abonos químicos, as pesticidas, as tecnoloxías que levan á escravitude, etc. Quen aposta por vender rápido e moito sabe que queimará o aire, a auga e á xente de ao redor. Xente: inimigos, amigos e até fillas e fillos.

Si mantense a mentalidade de hai un século, haberá menos campesiños na nosa contorna. A sangría continua non se deterá. Que campesiños perdémonos? Aqueles que se vinculan ao xugo da agricultura capitalista que promoven os científicos vanidosos e os administradores político-industriais. Fuman toda a contorna, queiman a nós e ao noso futuro. Si, o porvir, porque tamén a terra quéimase, maldita sexa. A agricultura industrial é un oximorona como o capitalismo verde, unha mentira propia.

A terra é o noso maior ben. O coidado da terra debe ser o noso principal obxectivo. Comemos pola terra. Come da terra todo o que comemos. Terra queimada, comida queimada, queimados nós, os hospitais rebosantes. Vixiemos, pois, a terra. A única opción que temos é alimentar a vida da Terra; na terra viva as plantas alimentaranse máis e mellor. Dar vida á terra é proporcionar fertilizantes orgánicos. Non hai máis trucos. Xeremos abonos orgánicos, sobre todo dos residuos que temos ao noso alcance. Así o afirma un prestixioso investigador da Universidade de Murcia, Germán Tortosa Muñoz. Leva moitos anos demostrando e difundindo os beneficios do uso da terra. Di claramente: as plantas crecen máis fermosas nunha terra que ten un foso. Tamén hai un chanzo de terra de Luar a Luar, pero o peor dos terrones é mellor que nada. É imprescindible separar a materia orgánica nos residuos urbanos, abrasala e devolvela á terra, a vida ou morte.

O que sabe, sabe, non ten vida sen comida.