Traducido automaticamente do vasco, a tradución pode conter erros. Máis información aquí. Elhuyarren itzultzaile automatikoaren logoa

Desde a era do xeo, o endemismo cambaléase

  • Durante a última glaciación os mamuts, os osos das covas, os bisontes e mesmo os hienas pisaban o territorio de Euskal Herria. Estes animais de neve perenne e fría desapareceron xunto ás condicións glaciais. Pero do mesmo xeito que os pequenos mamíferos sobreviviron na época da extinción dos dinosauros, durante a última glaciación un animal afeito a estas condicións quedou confinado a uns hábitats concretos, e así chegou até os nosos días o muturluze.
Muturluzea (Galemys Pyrenaicus). Joxerra Aihartza / Wikimedia Commons CC-A-4.0 International

10 de febreiro de 2025 - 05:00
Zarata mediatikoz beteriko garai nahasiotan, merkatu logiketatik urrun eta irakurleengandik gertu dagoen kazetaritza beharrezkoa dela uste baduzu, ARGIA bultzatzera animatu nahi zaitugu. Geroz eta gehiago gara, jarrai dezagun txikitik eragiten.

O desmán pirenaico, o topo acuático ou o fuciño (Galemys pyrenaicus) é un pequeno mamífero pertencente ao grupo de dólmenes, satíes e topos. Trátase dun medio acuático que habita no norte da Península Ibérica e nos Pireneos a través dos seus arroios. Trátase, por tanto, dun animal de aspecto satoroso que vive na auga.Trátase
dun animal adaptado a vivir nas idades de xeo, que necesita dun río frío, e é máis fácil atopalo nos cursos altos dos ríos. Con todo, é un animal pequeno e, segundo as leis da física, perde rapidamente a calor. Para facerlle fronte, móvese a toda velocidade e é un comilón terrible que ten que comer dous ou tres veces o seu peso cada día. Aliméntase principalmente de pequenos bichos acuáticos.

Debe de ser fermoso ver un animal tan pequeno e tan vigoroso na súa salsa, pero tanto os que o investigan como outros poucos terían tanta sorte, xa que é moi difícil atopar un puñado de fuciños. Por unha banda, porque é un animal nocturno. Pasa o día nalgunha das gretas da beira do río, escondéndose suavemente no niño. Coa chegada da noite, salgue polo buraco e percorre o río a nado ao longo de centenares de metros, tanto a favor como en contra da corrente, en busca de comida. Con todo, cada un dos extremos parece ter unhas zonas especialmente atractivas, que adoitan ser rápidas, ben oxigenadas e de alta velocidade. Alí atópase o seu mellor pasteiro. O desmán cace baixa a auga e o seu corpo flota, polo que as rápidas correntes de auga axúdanlle a estar mergullado. Adhírese ás pedras do fondo do río, onde se come e cómese bichos. Para protexerse dos depredadores tamén é unha boa estratexia estar mergullado.

Require, por tanto, arroios limpos e rápidos rodeados de vexetación. A súa localización é cada vez máis difícil, e o mesmo ocorre co descarnado. Nas últimas décadas reduciuse a súa distribución en toda a península nun 85%. Calquera cousa que afecte as condicións óptimas das regatas pode alterar o desmán; reducir a velocidade do fluxo de auga a través de canalizacións, construción de obstáculos artificiais ou contaminación da auga.

Ademais, hai que lembrar que o que é “orde” para os seres humanos non é válido nos espazos naturais. Para o desmán e outros animais acuáticos e semiacuáticos, os arroios “ordenados” son incontaminados e con diversidade de hábitats. As plantas ribeiregas, os troncos, a hojarasca podre e os pedazos de pedra non son a sucidade, senón a diversidade; en definitiva, as zonas onde sobrevive un legado endémico e único como o fuciño.

DESMÁN Galemys pyrenaicus

GRUPO: Vertebrado / Mamífero.
TALLA: 11-13 cm sen cola. Peso de 50-80 gramos.
ONDE VIVE? En cursos de auga ben oxigenados e de alta velocidade, en arroios de montaña.
Que come? Invertebrados.
PRINCIPAIS AMEAZAS: Contaminación dos arroios, barreiras artificiais e canalizacións que reducen o caudal dos arroios.
NIVEL DE PROTECCIÓN No Catálogo Español de Especies, as poboacións de Hego Euskal Herria están incluídas na categoría de “débil”.


Máis leídos
Usando Matomo
Azoka
Interésache pola canle: A ze fauna!
Zata arrunta
Ahuntzak gustuko omen dituen gautxoria

Katalanen ustetan artzainak engainatzen omen ditu hegazti honek: “enganyapastors”. Espainiar eta latindarrek, aldiz, ahuntzari esnea kentzen diola diote, hortik datorkio hain zuzen ere izen zientifikoan (Caprimulgus europaeus) islatzen den caprimulgus (capra... [+]


Engainuaren eredu

Leihatila honetan behin baino gehiagotan azaldu ditugu Ama Naturaren engainuak bere izakiak babestearren. Batzuetan, erle edo liztor itxura zuten euliak ekarri ditugu, beste batzuetan inongo arriskurik ez duten arrisku-kolorazioko intsektuak ere bai (kolorazio aposematikoa... [+]


2025-02-24 | Iñaki Sanz-Azkue
Apo pikart europarra
Gaueko kantari bakartia

Nekazal eremu lehor baten erdian ageri da putzua. Txikia da tamainaz, eta ez oso sakona. Egunak dira euririk egiten ez duela, baina oasi txiki honek oraindik ere aurretik bildutako urari eusten dio. Gauak eremua irentsi du eta isiltasunaren erdian kantu bakarti bat entzun da... [+]


2025-02-17 | Nagore Zaldua
Furia, soñador de sangue azul?
Hábil, enxeñoso e fugitivo; o polbo común, aínda que o seu nome non o indique, ten destrezas extraordinarias. Este molusco cefalopodo carnívoro sorpréndenos cos seus peculiares características e capacidades. É o máis intelixente de todos os invertebrados, entre outros.

Voitre leonado
Limpadora de natureza
Esta ave, tan coñecida entre nós, é un gran corrupto que non lle deu fama. Algúns o chaman aguia, voitre, futre, hatxarrano ou mirusai; o nome oficial é sai arre (Gyps fulvus).

Cazador poderoso de aspecto débil
Os insectos máis grandes que actualmente viven no planeta Terra poden ter un tamaño aproximado de 30 cm, aproximadamente unha sexta parte dun ser humano. Entre eles atópanse as bolboretas e os xigantes sits ou os escaravellos gordos. Como observar a unha criatura de apenas... [+]

2025-01-20 | Iñaki Sanz-Azkue
Unha ra que ama o frío
As follas das árbores caeron e o solo do bosque está cuberto. Con todo, entre a terra e as follas vermellas prodúcese unha fina capa que recibe pouca atención, pero que pode ter gran importancia para a supervivencia de moitas especies. Mantén a humidade, atrae aos bichos e... [+]

Bagera, nós tamén, sempre contentos... as angulas non tanto.
Cando fai 180 millóns de anos o continente de Pangea se desmembró, a anguía aprendera a atravesar o mar de Thetis. Desde entón os continentes foron movéndose e diferenciando as especies de anguía. Entre as 20 especies de anguía que se distinguiron do seu antepasado... [+]

2025-01-06 | Nagore Zaldua
Calma cantábrica
Obras de arte da advertencia
Coloridos, brillantes, de formas tan estrañas como belas, os nudibranquios parecen ser seres chegados doutro planeta. Estas criaturas espidas do fondo mariño visten as vivas cores das cristas da década de 1980 e a moda arquitectónica dos grandes nomes da costura parisiense.

2024-12-23 | Irati Diez Virto
Non son un rato, nin un topo; son un rateador
Ao ouvir a palabra mamífero, a miúdo os primeiros representantes que se nos veñen á cabeza son os de maior tamaño: o oso, o lobo, o cervo… Ás veces os primeiros en aparecer son o gato domesticado ou o can, ou leóns afastados e elefantes. A espectacularidade adoita... [+]

Ouro na cabeza, a maioría na acuicultura
Hai varias especies que parecen forzadas a permanecer sempre nas pescaderías. Un peixe entre eles ten un resplandor especial, porque nos mira cunha coroa de ouro: douradas (tamén en castelán, obedecendo á mesma característica, dourada). Xunto a eles hai un lote que parecen... [+]

Cazador forestal
É de noite. A luz da lúa pasa a través das poucas follas que quedan nas árbores. O silencio é absoluto. Os paxaros dormen entre a maleza, protexidos, durmidos. Pero de súpeto algo golpeou o estómago. A maioría dos paxaros asustáronse, pero quedáronse xeados, en... [+]

Meñique de escudo xaspeado
Turista non convidado
Foi vista por primeira vez en 2016 nos Países Cataláns. Dous anos despois, en 2018, os entomólogos Xanti Pagola e Imanol Zabalegui deron a coñecer a súa presenza en Gipuzkoa. E tamén nomealo en eúscaro! Pasaron uns anos e non vou dicir que nos afixemos a velos entre nós,... [+]

2024-11-25 | Iñaki Sanz-Azkue
Unha lagartija “onde non hai nada”
Ultimamente fálase moito do bosque. A miúdo escoitarás sobre a recuperación dos bosques, a creación de bosques e a extensión do bosque. E pode ser unha boa acción, sen dúbida, porque o seu valor como ecosistema é alto. Pero, nesa atención e forza que lle prestamos ao... [+]

2024-11-18 | Nagore Zaldua
Cabaleiro, bailarín ou guardador, un tesouro invisible
Estes animais, considerados polos antigos gregos e romanos como seres mitolóxicos, nacendo e crecido no fondo do mar, ao alcanzar o tamaño dos cabalos de terra, serían tirados do carro de Neptuno. Víanos de lonxe, saltando sobre as cimas das ondas.

Eguneraketa berriak daude