No transporte público repítese a frase “Viaxemos en silencio!” nas ordes que se dan aos viaxeiros desde o altofalante. Pero falar, dialogar, entenderse, porse un no lugar do outro, empatizar ou coñecerse mutuamente, é algo que para os seres humanos vívese. E o meu asombro lévame a reflexionar sobre que ten esa autoridade que nos manda calar para esconder ou que imos facer co diálogo. Si non só difúndese a palabra pola praza, tamén é posible que os transportes públicos ofrezan unha boa oportunidade para dar paso á palabra e á información.

Ou, simplemente, queren separarnos? Vimos ao mulero conducir burros e mulas con cartolas á carta, tapando a vista dos lados. Pero, onde nos queren levar agora? Ao matadoiro, como lle dixo Asier? Nós, en cambio, queremos mirar a 360 graos, para fixar a dirección dos pasos. Como dixo Joseba: Nós queremos recibir toda a información, non só a que eles quérennos dar.

Seica o que queren ocultar é que o estado de alarma do ano pasado foi ilegal, como o deste ano? Que o desafiuzamento tamén foi ilegal o ano pasado? Que a opción sobre a cura é o noso dereito? Que estas vacinas son experimentais e só teñen autorización provisional? Que só en Europa estas vacinas xa están a causar 25.000 mortes, polo que as institucións que non teñen capacidade para recibir nin unha porcentaxe? Que a gripe non desapareceu senón que se utilizou para engordar o número de casos de covid? Ou que as ondas provocan ao seu gusto o número de probas PCR e os seus ciclos soben e baixan? Os datos deste ano son peores que os do ano pasado cando o cambio principal é a campaña de vacinación masiva? Os tests PCR non serven para iso e nunca se utilizaron para realizar un diagnóstico clínico? Ou o que se quere ocultar son os ingresos históricos e xigantescos deste ano de farmacéuticos como Pfizer ou Astra Zeneca? Ou que os protocolos das escolas son, ademais de segregadores, ilegais e non teñen ningún apoio xurídico? Que levar “morro de porco” é prexudicial para a nosa saúde e non ten ningunha eficacia na transmisión de virus? Ou que nos últimos 12 anos a xestión jeltzale multiplicou por 20 a débeda pública da CAV? Ou que o shock da pandemia provocada polos medios de comunicación foi un excelente recurso para levar a cabo un novo gran roubo do tesouro público, unha violación interminable de dereitos e liberdades e un novo xenocidio. Como hai vinte anos produciuse a derriba das torres xemelgas? É posible que despertemos aos militantes seus e obedientes durmidos si falamos? E van deixar de levar todo isto adiante?

Non imos calarnos!

En cambio, cando nos obrigan a falar, non falamos, cando nos preguntan con quen estivemos e canto tempo (contacto próximo). Acordarémonos do fillo de Itziar, que se mantén firme e silencioso ante nós.

Temos dereito á liberdade de expresión: Falar cando queiramos e calar cando queiramos.

Tal e como fixemos o 15 de maio en Vitoria-Gasteiz, e o 24 de Xullo en Donostia, o pasado sábado 25 de Setembro, xuntámonos en Pamplona para celebrar a Vida Vasca. A nosa liberdade, os nosos dereitos, o noso amor e a nosa saúde, na diversidade.