As crisopas son neuropteros, é dicir, da Orde de Neuropte. Nesta orde, na actualidade coñécense preto de 5.000 especies, distribuídas en dezaseis Familias. Estes insectos ocupan toda a metamorfose, é dicir, cumpren un ciclo de vida de catro fases: ovo, larva, pupa e insecto adulto (ou imago). As femias colocan os ovos nas árbores ou nas follas das plantas, colgándoos nun fío delgado e invisible: en grupos ou individualmente, dependendo das especies. As larvas levan no seu corpo desperdicios e desperdicios para camuflarse. Cambian de pel dúas veces antes de facer o cuscú (capullo).
Fisicamente parece un animal débil, o seu coloración é moi modesta, o verde e as ás grandes e transparentes denúnciannos a escaseza e a blandura do corpo. As antenas son longas e teñen na cabeza uns ollos rechamantes de cor dourada e de brillo vermello. Cando se pousan, levantan o seu catro ás en forma de tellados sobre as súas costas e realizan voos rápidos e curtos cando foxen dun agocho a outro. Aspecto débil, si, pero de que se alimentan estes tímidos insectos? Pois os seres humanos a miúdo somos ingratos e non sabemos identificar correctamente aos seres que nos acompañan e, moito menos, valoralos con corrección, xa que os flocos de millo se alimentan de pulgones, entre outras cousas. As cucuruchas (famosas “bólas de bitxo”) tamén son o seu alimento, do mesmo xeito que as orugas dalgunhas polillas. E a súa importancia na rede trófica, na cadea alimentaria, é tan importante que se utilizou para controlar as pragas doutros insectos para realizar o control biolóxico. Así foron trasladados a Australia nun tempo polo control dalgunhas pragas autóctonas, pero as crisopas teñen unhas demandas ecolóxicas que non se cumprían alí e non conseguiron adaptarse ao clima e ás condicións de Oceanía. Hoxe en día, a venda de larvas de flocos de millo está a lume vivo, nos tarros pequenos comercialízanse moitas larvas. Estas larvas son nocturnas e apenas ven durante o día. Como as larvas son caníbales, non é fácil conseguir grandes cantidades de larvas.
CRISPA VERDE Chrysopa
GRUPO: Invertebrado / Insecto / Neuroptera Orde / Familia Chrysopidae.
TALLA: Inclúe antenas de 30 mm.
ONDE VIVE? En terreos rurais, pradarías, xardíns, bosques, humidais...
Que come? Outros pequenos insectos, principalmente pulgones.
NIVEL DE PROTECCIÓN Non está protexido.
Itsasoan badira landareen itxura izan arren animalia harrapari diren izaki eder batzuk: anemonak. Kantauri itsasoan hainbat anemona espezie ditugun arren, bada bat, guztien artean bereziki erraz atzemateko aukera eskaintzen diguna: itsas-tomatea.
Ugaztunei eskainitako azken artikuluaren amaierako hitzak hurrengo animalia aurkezteko aitzakia paregabea dira. Bertan esaten genuen muturluzeak erreka “garbi eta txukunak” behar dituela, kutsadurarik gabeak baina elementu natural anitzekin. Animalia txiki horren... [+]
Antxoa, bokarta edo albokartia, gure arrain komertzialen artean txikiena, euskal kostaldera hurbildu da.
Katalanen ustetan artzainak engainatzen omen ditu hegazti honek: “enganyapastors”. Espainiar eta latindarrek, aldiz, ahuntzari esnea kentzen diola diote, hortik datorkio hain zuzen ere izen zientifikoan (Caprimulgus europaeus) islatzen den caprimulgus (capra... [+]
Leihatila honetan behin baino gehiagotan azaldu ditugu Ama Naturaren engainuak bere izakiak babestearren. Batzuetan, erle edo liztor itxura zuten euliak ekarri ditugu, beste batzuetan inongo arriskurik ez duten arrisku-kolorazioko intsektuak ere bai (kolorazio aposematikoa... [+]
Nekazal eremu lehor baten erdian ageri da putzua. Txikia da tamainaz, eta ez oso sakona. Egunak dira euririk egiten ez duela, baina oasi txiki honek oraindik ere aurretik bildutako urari eusten dio. Gauak eremua irentsi du eta isiltasunaren erdian kantu bakarti bat entzun da... [+]
