Ao parecer, é o ano electoral das maiores democracias, non se atopou entre nós unha acollida acolledora da terceira. O próximo 14 de febreiro celebraranse as eleccións xerais de Indonesia. Cando non se lles ignorou, producíronse xuízos un tanto dolorosos.
A Indonesia, que parece ser a terceira democracia do mundo, en función do número de cidadáns, non parece importar especialmente ese pesimismo dos foráneos. E ás veces responden con mestría tamén na clasificación: afirman razoablemente que 200 millóns de cidadáns no mesmo día son o único país do mundo que pode votar. En India as eleccións xerais prolónganse durante varias semanas, e en Estados Unidos, a pesar do maior número de habitantes, os que teñen dereito a voto non son tantos como en Indonesia.
Pero, á marxe das curiosidades, as eleccións xerais de Indonesia deste ano (nas que se elixen á vez a Presidente e Vicepresidente, Deputados e Senadores, e aos membros das institucións lexislativas locais) teñen un significado bastante distinto tanto a nivel interno como externo. Para o fogar, poden cambiar os equilibrios políticos internos que foron moi precisos na última década, sempre sen a expectativa de rupturas enormes, pero tendo en conta que a propia insularidad do país (e a Constitución) atribúe amplas competencias ás entidades locais e que os contextos son moi diferentes nuns e outros.
Con todo, para a política exterior, o presidente é decisivo (de facto, que asume a carteira de relacións exteriores xunto coa xefatura das forzas armadas). Por iso, a pouca expectación sobre estas eleccións deste ano mestúrase na votación presidencial. Digo modesto, porque as enquisas anuncian con bastante claridade que o tándem Prabowo Subianto / Gibran Rakabuming vai gañar as eleccións, e porque a única incógnita é si van superar o 50% necesario para imporse na primeira volta.
O nó político é posterior. O presidente de dous mandatos (e por iso non podía ser candidato nesta ocasión), Joko Widod, mantivo con cautela a neutralidade absoluta no USA-Chinesa, cada vez máis caloroso naquela parte do mundo. A consecuencia é que Indonesia, que é o clandestino de todo este espazo, non participa no xogo, ademais do cadro central da “Estratexia Indo-Pacífica” de Estados Unidos. E, por tanto, o valo ten unha porta ancha sen barreiras para China.
A pesar de que o tema apenas se mencionou na campaña electoral, os monitores aseguran que Prabow confirmará e aumentará a política de neutralidade de Jokowi. E iso non lles gusta a algúns. Porque consideran que é porse a favor do outro.
En 2017, Indonesia e Holanda asinaron un acordo para devolver o patrimonio roubado polo país europeo a causa do colonialismo durante tres séculos. O responsable indonesio do proceso de devolución, Gusti Agung Wesaka Poxa, explicou que este acordo "foi importante para demostrar... [+]
No sur da illa indonesia de Sulawesi, na cova de Leang Karampuang, arqueólogos das universidades Griffith e Southern Cros e da Axencia Nacional de Indonesia descubriron un cadro de tres figuras antropomórficas e un xabaril. Segundo o estudo publicado na revista Nature, o... [+]
Faltan catro meses para que o 20 de outubro Prabowo Subianto, ex xeneral de historia escura, convértase no oitavo presidente de Indonesia tras gañar as eleccións presidenciais que se celebraron o 14 de febreiro deste ano. E apenas dous meses o 17 de agosto, coincidindo co 79... [+]
O xenocidio é unha palabra desgraciadamente de moda. Segundo a definición de Rafael Lemkin en 1946, o xenocidio defínese como “as accións encamiñadas a destruír total ou parcialmente un grupo nacional, étnico, racial ou relixioso”. Estas accións poden consistir en... [+]
Indonesiako poliziak maiatzaren 26an Junawal Bin Sukino nekazari sindikalista atxilotu izanak kexua eta amorrua piztu ditu bertako nekazari ttipien artean. Beste behin, haien oinarrizko eskubideei tu egin eta multinazionalen mesederako hartu erabakia delako. Bioaniztasunaren... [+]