Cargas e detidos de novo a altas horas da Parte Vella donostiarra; co tempo e a repetición vanse afacendo aos poucos ás imaxes, aos feitos. A pesar das datas das festas, o ambiente segue igual e o número de detidos segue aumentando. O cinismo foi xeneralizado tamén ao redor dos acontecementos das últimas Semanas Non Principais e en xeral das non festas de final de verán. A orixe das fontes de información tamén condicionou enormemente a opinión pública sobre o sucedido: é difícil subtraerse ás fontes oficiais e ao discurso que impoñen, sobre todo á dinámica dos medios de comunicación que se alimenta das notas de prensa. A isto hai que engadir o marco ideolóxico de análise, a ideoloxía dominante do sentido común que oculta a parcialidad e os seus límites. Os incidentes son fenómenos que se deben estudar, pero sen analizar as condicións en que se basean os incidentes, a análise queda nos síntomas superficiais.

Hai moitos factores que se unen e é difícil mencionalos todos aquí, pero no fondo, é evidente que o problema da forma de vida que hoxe impón o sistema capitalista está no fondo. O sucedido en San Sebastián, Pamplona, Bilbao non é extraordinario, están a darse a coñecer sucesos similares noutros lugares de Europa, e que en Euskal Herria isto non é consecuencia da extensión dos costumes “occidentais”, senón que é o síntoma das relacións sociais capitalistas e da generalización da cultura que xeran, e non é un novo fenómeno de urxencia.

Os disturbios toman unha forma concreta: unha vez pasado o horario que se lles impón aos bares, a Policía aparece nas rúas nas que aínda hai moita xente, porque mesmo cando os bares están abertos, claro. A partir dese momento, quen ve á Policía antidisturbios sabe o que vén: os incidentes. De novo, non é que a Policía cumpra mellor a súa función, nin que a cumpra da maneira máis aceptable para a esquerda institucional e o posible sentido común, é dicir, que cando os bares están abertos, fágase á xente que está hacinada, ou que por favor e por favor e con palabras amables envíen aos que están na rúa a casa. Porque algúns dos que estaban a facer propaganda política tamén foron identificados con palabras amables e coas mesmas palabras as multas. A análise desvanécese rapidamente a medida que se afasta das causas dos síntomas. O problema é cultural, pero o obxectivo non debería ser un modo de vida capitalista tranquilo –a contradición que mostra a situación actual é palpable–, senón un modo de vida antagónico para o capitalismo.