A Rede de Acollida de Irun (IHS) cumpre este ano o seu sétimo ano de andaina, polo que se pousaron para facer balance de 2024. Oihana Galardi, membro de IHS, lembrou que un dos seus principais obxectivos desde a creación do grupo é a desaparición de IHS, un obxectivo que ve aínda lonxe. “É evidente que a migración segue pasando pola nosa comarca e que estas persoas que pasan por Irun non dispoñen de recursos para cubrir as súas necesidades básicas”. En concreto, Galardi botou de menos información sobre como seguir avanzando no camiño migratorio ou os recursos suficientes para descansar no tempo. “En total, en 2024 atendemos a preto de 6.000 persoas, o que significa que hai necesidade da axuda da IHS”.

Xa se deron os números da edición do ano pasado. Pasaron pola mesa da praza de San Juan 3.627 persoas migrantes que chegaron a Irun desde países do oeste de África e 1.995 persoas desde a recepción de Gautxori. En 2023 pasaron pola praza 2.738. Pola contra, o número de persoas migrantes que chegan a Irun polas noites aumentou considerablemente, xa que se multiplicou por catro o número de persoas que foron acollidas polo Gautxori, que en 2023 foi de 563. Por último, o roupeiro foi utilizado por 616 persoas, fronte ás 544 de 2023.

Galardi relacionou o motivo de que pola noite cheguen máis a Irun e que pola mañá non pasen tantas persoas pola praza coa retirada das cabanas dos controis policiais desde as pontes entre Irun e Hendaia. “Unha gran presión desapareceu das pontes policiais, o que provocou que as persoas que están migrando avancen pola súa conta”. Neste sentido, Galardi explicou que a necesidade de quen se pon en contacto co IHS está a cambiar e agora, ao chegar a Irun, “a paralización para pensar no camiño” está a converterse nunha realidade. “Sempre sinalamos que a fronteira é un espazo de presión, un espazo de tensión, e ao final o que a xente quere ante esa tensión é deixalo atrás canto antes”.

Recepción reivindicando o pobo

Galardi reafirmou a reivindicación “Euskal Herria é un pobo de acollida” e mostrou a súa “preocupación ” polas agresións racistas que se produciron en Euskal Herria no último mes, como as que se produciron en Arrigorriaga (Bizkaia) ou Baiona (Lapurdi). “Somos un pobo de acollida porque fomos un pobo de acollida. As nosas raíces non están en Euskal Herria, e estamos preocupados por estes ataques. As mensaxes de odio difúndense hoxe sen impunidade”. Así mesmo, lamentou que noutros países europeos tamén se están repetindo as medidas adoptadas por Francia na fronteira entre Irun e Hendaia, como, por exemplo, en Alemaña.

Por outra banda, o día 28, ás 11:30 horas, realizarase unha manifestación desde Ficoba a Hendaia para reivindicar o pobo da acollida. De feito, sete activistas de Ipar Euskal Herria uníronse á iniciativa 23. Xunto a Korrika 36 migrantes foron citados a declarar no xulgado de Baiona por axudar a cruzar a ponte de Santiago. Baixo a lema J’acusse, puxeron en marcha unha campaña de autoinculpacións en solidariedade co sete acusados e en protesta polas políticas migratorias. “Nos últimos dous ou tres anos hase visto que se produciron intentos de criminalizar a solidariedade de forma expresa”, explicou o membro de IHS. Por iso, o número 23. A acción da Korrika pretende aproveitarse "dunha ou outra maneira" para incrementar a represión e facer a represión máis visible. “Como nós, son os cidadáns do Bidasoa os que van xulgar e queremos mostrar todo o noso apoio aos nosos compañeiros e compañeiras. Estamos tranquilos, pero miramos con cautela todo intento de criminalización”.