Onte presentamos en Donostia ás elites de Hego Euskal Herria. Libro de análise do poder. O libro, dirixido polo profesor da UPV/EHU Jon Díaz Egurbide, está dedicado á relación entre as elites e as universidades de Hego Euskal Herria e foi publicado polas fundacións Ipar Hegoa e Manu Robles-Arangiz. O equipo de investigación da UPV/EHU baseouse na metodoloxía de investigación Elitist Britain 2019 e, a pesar das dificultades que puxeron as administracións públicas, das 3.953 persoas que ocupan 5.500 postos de traballo de elite, obtiveron os currículos de 2.806. Foilles especialmente difícil solicitar datos dos altos cargos de Osakidetza: só obtiveron o 49,5% dos cargos.
"Aínda que o número de universitarios que estuda en Deusto non chega ao 13%, aproximadamente o 43% dos altos cargos e directivos das empresas públicas do Goberno Vasco estudan alí"
Aínda que se decidiu non pór nome, no libro atoparedes todos os datos que queirades sobre a elite de Hego Euskal Herria. Por exemplo, a poboación da CAV que percibe unha renda superior aos 100.000 euros non chega ao 1% e a que recibe máis de 60.000 euros é do 4%. Moito? Pouco?
O que me pareceu máis importante é isto: Aínda que o número de universitarios que estuda en Deusto non chega ao 13%, cerca do 43% dos altos cargos e directivos das empresas públicas do Goberno Vasco han estudado alí. Este dato mantense nas cabeceiras das empresas privadas.
Tamén me chamou a atención que o 54% dos estudantes da Universidade de Navarra estuden na Universidade de Navarra. No Parlamento de Navarra e nos altos cargos do Goberno foral repítese leste mesma porcentaxe, pero en Osasunbidea esta cifra elévase até o 70%.
Constátase que o número de persoas que estudaron na universidade privada en postos de traballo de nivel superior é superior ao da universidade pública. A elite de Hego Euskal Herria utiliza a universidade privada para reproducir o seu poder. Desde o punto de vista democrático, isto é moi preocupante, xa que é unha mostra da privatización da democracia á que Jule Goikoetxea fai referencia en numerosas ocasións, e a tendencia que mostra o estudo nos últimos anos non nos vai a tranquilizar moito: nos últimos oito anos, na CAV, a universidade pública ha perdido o 7% dos estudantes en beneficio da universidade privada.
Ademais dos numerosos datos, o libro conta cunha segunda parte máis “literaria”: Diferentes profesores doutores e catedráticos da UPV/EHU (Paulo Iztueta, Ane Larrinaga, Iñaki Antigüedad, Joseba Agirreazkuenaga, Josu Amezaga, Iñaki Zabaleta, Gurutze Ezkurdia, Angel Bidaurrazaga…) analizaron o deporte na Universidade do País Vasco, Osakidetza, Osasunbidea, Goberno Vasco, Goberno de Navarra, Deputación Artes Públicas, Públicas, Forais.
O libro está dispoñible aquí. Gozade!
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Hai quen, sendo un cerebro brillante, con definicións de "pouco detalle", son expertos en transformar e transformar o mesmo, dito doutro xeito. Era súa e foi un proxecto in eternum que se repetiu durante décadas. Esta era unha das principais razóns para deixar de ser... [+]
O 26 de decembro, durante un ataque aéreo, o Exército israelí matou a cinco xornalistas palestinos que tentaban chegar á cidade. Con eles mataron a 130 xornalistas palestinos. Esta noticia lembroume un par de cousas, a primeira, a persecución que sofren os verdadeiros... [+]
Nos últimos meses tocoume traballar en varios institutos e, nalgún momento, tiven que falar cos alumnos das posibilidades que ofrece o mercado laboral. A tipoloxía dos alumnos é variada e nunha mesma cidade varía moito dun barrio a outro, dun instituto a outro, e tamén... [+]
A nena que aparece no centro da fotografía, que dificilmente se pode considerar histórica, está a escribir unha lista de adxectivos: eu, ti, el, nós, vós, eles. Mirando cara abaixo, non puiden ver como era a súa mirada.
Insensible ao labor do fotógrafo, vostede, lenta e... [+]
Cando traballas con persoas maiores ou con persoas con diversidade física e neuronal, dásche conta de que a idea da competencia na nosa sociedade limítanos moito como especie. É dicir, o noso sistema ponche en valor por facer as cousas de maneira específica, e o que non o... [+]
Quería escribir polas luces de Nadal e reivindicar que se converta nunha tradición anual nesta época de iluminacións de rúas, un espazo público acolledor, alegre e gozoso desde o punto de vista da clase. Pero, por suposto, tamén espazos públicos cálidos onde algúns... [+]
Perdoa aos carballais, encinares, olmos, garzas, fresnos, alisedas, castañares, bidueiros, gorostidias, manzanales, piñeirais e a todas as sociedades das árbores, pero hoxe o hayedo ten unha cita con motivo das celebracións da fronteira invernal.
Resúltame máis fácil... [+]
Volve Euskaraldia. Ao parecer, será na primavera do ano que vén. Xa o presentaron e a verdade é que me sorprendeu; non o propio Euskaraldia, senón a lema del: Farémolo movéndonos.
A primeira vez que a lin ou escoitado, vénme á cabeza o título da obra que puxeron para... [+]
Ildo beretik dator Eusko Jaurlaritza berriaren politika. Hitzak bai, baina ekintzak ez dira argi ikusten Pradalesen gobernuak aurkeztutako aurrekontuan.
Cando o sistema colonial capitalista heteropatriarcal cuéstionase e loita, ataca sen piedade. Utilizando todas as ferramentas ao seu alcance para fortalecer, fortalecer e consolidar o poder institucional, os medios, a xustiza, a lingua, a cultura, a violencia...
En Suíza,... [+]
Non sei si vostedes tamén teñen a mesma percepción –recoñézoo: aquí empecei a escribir de maneira acientífica–. Refírome á extensión natural da palabra preguiza. Cada vez escoito máis nos recunchos de Hego Euskal Herria: eúscaro, español e, por suposto,... [+]
Moitos en Nadal sentimos máis preguiza que ilusión ao pensar nas comidas e encontros familiares. Pero adiantámosvos que non é a comida a que nos fai sentirnos colectivamente incómodos, senón a normatividad que define á familia tradicional. É máis,... [+]
Sempre me pareceu máis significativo o modo que se di en castelán aos carruajes que se poden atopar aquí e alá: humilladero. Non é un nome bastante lixeiro, branco ou non ten ningunha connotación? Á fin e ao cabo, todo o que pasaba por alí debía ser humillado. É sabido... [+]
O final da República Árabe Siria causou unha gran sorpresa pola forma en que se produciu: rápida e case sen resistencia. Con todo, non é tan estraño si temos en conta que o país estaba destruído, empobrecido e trocado. Hai tempo que a maioría dos sirios non se preocupaba... [+]