As forzas da Alianza do Tres Irmáns xa tomaron a capital da Rexión Autónoma de Kokang en Myanmar, Laukkaing. O xoves ou, as últimas forzas da Xunta Militar parecían escapar da cidade, e toda a rexión (a superficie de Gipuzkoa e a poboación de San Sebastián) quedou sometida aos rebeldes coangianos do Exército da Alianza Democrática Nacional de Myanmar. Como a Xunta con autoridade de Naypyidawa desde o golpe de estado de 2021 non ten unha boa acollida no estranxeiro, é evidente que nos medios occidentais obsérvase con satisfacción a evolución do conflito, sobre todo desde que a finais de outubro a alianza rebelde iniciou a Operación 1027. Con éxito, até agora.

Con todo, este optimismo lembrou a quen coñecen o tema un pouco máis a fondo, que estes machos eran até hai pouco o modelo máis típico da “narcodrilla”. E tamén se publicaron análises serias que agudizan a alegría que algúns poden ter ante os feitos.

O certo é que o conflito armado de Myanmar é bastante máis que un problema interno. E, polo menos de forma moi diferente, tocan directamente as dúas superpotencias asiáticas, India e China. A segunda, en pleno caso de Kokang.

Porque Kokang non é un territorio exclusivamente lindeiro para China. En resumo, forma parte de China en Myanmar. A historia, como é habitual, remóntase a tempos inmemoriais, pero a inmensa maioría dos coquangeses son patas que falan chinés. E ademais, decenas de miles de persoas migrantes chegaron desde Yunnan e outras rexións de China á calma dos negocios ilegais (narcotráfico, xogo, prostitución,…) que creceron alí nos últimos anos. Ao parecer, no caso dos ciberdelitos, o problema foi moi prexudicial para China. Para pór fin a estas actividades, as autoridades de Beijing acudiron directamente á Xunta oficial e aos rebeldes que ás veces teñen autoridade real na súa poder, e parece que conseguiron algo neste campo. Pero se se pon a peor, demostraron que dispón de recursos con manobras militares incribles naquel tramo fronteirizo. Trasladando a vella cabeza ao presente: tentar conseguir o mellor preparándose para o peor.

E é que a rebelión de Myanmar, en xeral, prexudica algo que é o interese superior de China: Autoestrada Hangrui. Posiblemente a obra de infraestrutura máis cara do mundo contemporáneo. Está realizado nos 3.000 quilómetros que ten en China. Pero a partir da fronteira con Myanmar, o conflito tamén impide o inicio de obras até o golfo de Bengala por Mandalay. E sen esa autoestrada, o proxecto do porto de Kyaukphyu sería bastante inútil.

Así se aclaran cuestións que doutro xeito parecen bastante crípticas.