Crendo que necesitaba mellorar o meu inglés e ver películas en versión orixinal non era suficiente, un día empecei a escoitar os speech de Trump. Si, seino, a miña “fricción” non ten límites. A palabra dese home é fácil e pobre, moi limitada. Listen and repeat correctos, por tanto. En que momento! En que momento empecei a miña viaxe ás eleccións, no sentido máis tolo da palabra encantadora, por suposto.

No momento en que escribo isto aínda non sabemos o que vai pasar: Trump gañou ou perdeu. É a tanxencial das vías. E, por suposto, non sabemos que pasará si Trump perde, si acéptao ou non, até onde vai rebentar o ambiente, si vanse a sublevar os grupos de homes armados que ha azuzado... Probablemente é un can ladrón. A pesar do perigo que supón estar catro anos máis no poder, a promoción e o fortalecemento desas posicións extremas é, con todo, o importante.

Trump é o máximo expoñente do novo fascismo. Hai, foron e serán os seus parecidos, pero neste caso estamos a falar do presidente dos Estados Unidos de América, con todo o significado que iso significa. E, aínda que Trump non sexa o creador, todo un movemento que está a tocar Europa atopou nel un modelo e unha icona.

Foi un bo tipo desde o primeiro momento para levarlle á presidencia. Un self-made man completamente, pero lonxe das connotacións de esforzo que moitos dedican ao termo, que dedicou toda a súa vida a fabricarse a si mesmo. De estar a favor do aborto, de oporse; de dar moito máis diñeiro aos demócratas, a presentalos desde o partido republicano... Non creas que carece de principios firmes: todo poder e privilexio como home branco rico son os seus ardentes principios.

Un tipo ideal con carácter: megalómano e sociópata, narcisista e insolente, capaz de dicir calquera cousa que lle pase pola cabeza, orgulloso da súa incapacidade. Así se converteu nunha icona. Non hai máis que ver en Alemaña e noutras partes de Europa aos manifestantes que están baixo as imaxes e as lemas de Trump.

Modelo, porque acertou mellor que ninguén nas formas. De feito, os fundamentos deste movemento non son noticias: ultranacionalismo, racismo e machismo; terrible polarización social e culpabilización; arrogancia e galantería... pero si é nova a forma de xogar as cartas nesta conxuntura histórico-social do século XXI: como utilizar as mentiras de sempre que agora se chaman fake news, como utilizar as redes sociais para cambiar a realidade máis contundente. Mensaxes e obxectivos antigos, novas formas e medios.

Tamén o consideraron un modelo político no Estado español. Así, por exemplo, na moción de censura, que tiña que ser o momento máis importante de propaganda de Vox, foi o discurso de Trump o que deixou eco no congreso. Con espontaneidade franquista e kañi, pero copia bastante fiel. Son movemento porque non están illados, senón en contacto. E para unha próxima ocasión temos que deixar a Iberosfera que Vox quere completar.

Un novo diluvio fascista que atravesa o mundo, ademais de ser posible, está en marcha, acompañado dunha gran forza política, económica e social. Supoño que sucedeu así hai un século, no que, a pesar de que era evidente que nacía, expandíase, reforzábase, ninguén pretendía crelo ou, polo menos, non prevía a gravidade deste efecto.