A capacidade militar de Israel e o asombro e o terror do mundo

En febreiro, Hezbolá, en palabras do propio líder Hassan Nasrallah, pediu aos seus seguidores que eviten os teléfonos móbiles e que os servizos de intelixencia estranxeiros eviten o seu control, segundo demostrou en varias ocasións Mosad. Os teléfonos intelixentes foron substituídos por buscadores de mensaxes de texto e de datos de voz para a recepción de alarmas. Neste proceso, é evidente que os servizos secretos israelís aproveitaron a ocasión para meter as súas garras na cadea de subministración destes instrumentos de comunicación.

Aínda queda por aclarar onde, cando e como o fixeron, pero os sionistas conseguiron manipular á carta os buscadores –e os walkie-talkies– que se dirixían a Líbano. Segundo Elijah Magnier, veterano correspondente de guerra en Oriente Medio, estes buscadores foron retidos durante varios meses nas aduanas dun país de Oriente Medio. Supostamente, os servizos israelís aproveitaron este espazo para desmontar os aparellos e substituír as baterías orixinais de iones de litio por outras baterías que contiñan explosivos e perdigones, co fin de causar o maior dano posible, pero sen exceder o peso. Tamén se manipulou a electrónica dos aparellos para poder activar as explosións de forma remota e coordinado, despois de recibir unha mensaxe concreta codificado nos motores de procura.

Esta mensaxe foi enviado aos motores de procura o martes, e pouco despois, os axentes iniciaron unha explosión que durou uns minutos. E ao día seguinte, cando as características do atentado aínda perdían o asombro do mundo, volveron levar a cabo outro ataque similar, con centos de walkie-talkie detonados, da marca xaponesa "ICOM", modelo IC-V82. Pero tal e como subliñou a empresa, este modelo de radio móbil foi exportado masivamente alén do mar: Preto de 160.000 unidades entre 2004 e 2014, polo que, polo momento, non se pode determinar a orixe das mesmas.

Trátase de tipos de ataques que nunca antes se viron na historia debido á capacidade tecnolóxica, a capacidade de infiltración e o alto grao de coordinación da entidade sionista. Pero isto non debe ocultar que foi un acto de violencia masivo e indiscriminado, que coincide coa lóxica genocida actual dos sionistas. O xenocidio de Gaza está a piques de cumprir un ano. Todas as persoas que están na lista foron convertidas en obxectivos militares, deixando ao carón as súas condicións, a súa idade, a súa procedencia, etc. E como demostraron dabondo, esa lóxica genocida non só aplícase en Gaza, senón que se aplica tamén noutros países.

Non todos os falecidos ou feridos son membros de Hezbolá. Tamén os servizos de emerxencia e voluntarios traballaban con motores de procura, como o Hospital da Universidade Americana de Beirut, segundo un comunicado deste centro. Non eran unha ferramenta exclusiva de Hezbolá. Por iso hai que dicilo claro: as agresións foron indiscriminadas. Ademais das persoas ás que se atropelaron os buscadores e os walkies, as explosións producíronse en lugares públicos como a rúa, as tendas, o coche mentres conducía, o transporte público... Ou os dous menores que foron asasinados o martes tamén eran “terroristas” de Hezbolá? Ou entre miles de vítimas "só" a morte de dous nenos está dentro das "cantidades aceptables"?

Por que agora?

A maioría dos medios de comunicación subliñaron que os ataques foron un paso de Israel para “intensificar a guerra na rexión”. Hai outras voces, como Moon of Alabama, que subliñaron que Netanyahu utilizou o ataque como medio para silenciar aos críticos que piden un ataque total contra Hezbolá, sabendo que unha guerra contra a guerrilla xiíta no Líbano, probablemente, carrexaría o fracaso dos sionistas (como xa ocorreu antes, a última en 2006).

Coas mans sucias pero soltas

Máis aló das causas bélicas de ataques de envergadura que poden estender aínda máis a violencia na rexión, Israel fixo esta nova barbaridade por unha razón tan simple como fundamental: a impunidade. Saben que para eles non hai raias vermellas. Fagan o que fagan, non terán consecuencias prácticas, máis aló dalgunhas manifestacións de reproche habituais.

Conta coa protección incondicional de Estados Unidos e dos seus mariachis internacionais. A Unión Europea é incapaz, e os sionistas teñen que ver coa cooperación dos países con máis peso en Europa. A maioría dos gobernos árabes son ‘cipayos’, e a maioría teñen as mans cruzadas en defensa da “causa dos irmáns palestinos ” que supostamente apoian. E a incapacidade da Organización das Nacións Unidas para impor normas internacionais eficaces e eficaces é evidente. Á fin e ao cabo, Israel faio porque llo deixan facer. Porque llo permitimos.