Inaxi Etxabe (1933, Caserío Soutz do barrio de Oikia) é un orador excepcional e de humor requintado nas entrevistas que lle fixeron os medios de comunicación, como cando falou en público. Na colección Bidegileak, Nikolas Aldai escribe sobre a vida de Inaxi Etxabe, e Aldai di: "Ser bertsolari era unha das cousas apreciadas en Soutz e en Oikia. Pero a muller bertsolari era outra cousa. Segundo Iñaxi, a muller non podía empezar a cantar nos bares e nos bertsos daquela época. Si non, pronto se faría cunha boa reputación! Que imbécil! Pero Miguel Strogoff non se descubría e pronto lle agregarían cousas parecidas. Por iso no bar e Iñaxi nunca cantou".

Cun humor agudo, Etxabe sinalou as fronteiras e as liñas vermellas da época para as mulleres bertsolaris. Pero buscou a maneira de facela súa. Así llo comunicou a Gorka Erostarbe nunha entrevista realizada en Berria en 2015: -Non sinto gran pena de non estar no café. Eu fixen o meu. Na mesma entrevista comentou a alegría de proliferar nos últimos anos por parte da muller bertsolari: "Está a pasar moitos días, é incrible, e sinto unha alegría tremenda. Tamén lle dixen a Maialen [Lujanbio] que unha vez era unha nena, veu aquí nunha festa vasca, e vinlle na rúa: -Maialen, segue adiante, eh, segue adiante. Deille ánimos. Cando gañou a txapela saltei en casa.

Bertsolaris cosidos e cantantes en público

Cosera na sastrería do campo de Municio e entón creceulle o macho de canto de bertsolaris para toda a súa vida. De súpeto non o facían, pero si cantaban os versos que sabían de memoria. En 1956 gañou o premio de versos continuos de Arantzazu, que se organizou para conmemorar o Ano Santo da Virxe de Arantzazu: 500 pesetas de premio.

O primeiro acto público tivo lugar en 1956, durante a comida anual amigable da Terceira Orde de San Francisco: Segundo a Base de Datos da Asociación Bertsozale Elkartea, "alí estaban Basarri e outros bertsolaris". Despois cantou no cine Antoniano de Zarautz, xunto con Inazio Jauregi de Oikia, nunha reunión organizada pola Terceira Orde: -Pero non uns a outros. Inazio cantou as súas e eu, as miñas-declarou no xornal. Pouco despois, Etxabe cantou nun acto para mozas organizado polo cura Agirretxe (e a partir de aí, case todos os anos). Outra vez en Arantzazu, cando foi facer exercicios espirituais...

En 1963, Antonio Arrue acudiu á súa casa en nome de Euskaltzaindia para pedirlle que cantase nun recital na praza da Trindade de San Sebastián con mozas bertsolaris. Marchouse e cantou un verso, pero empezou a choiva e acabouse a actuación.

Maior en pelota de nenos

Do mesmo xeito que en bertsos, Etxabe destacou no deporte da infancia. A colección Bidagileak mostra que de neno dominaba a man no frontón de Oikia, e que cando xogaba estaban a observarlle moitas veces mestras, curas e o alcalde do barrio.

Basarri: "A resposta dunha nena"

En 1955 o bertsolari Basarri publicou na revista Anaitasuna un ramo titulado Aitona-Malkoak: Amaitasuna, e Etxabe púxolle o resarcimiento. Así o explicou o propio Etxabe no recital de bertsos musicados que realizou o 18 de xullo de 2013 na rúa Motxian de Zarautz (aquí pódese ver o vídeo): "A terceira orde de San Francisco sacaba unha páxina todos os meses e nesa páxina Basarri recitou os versos, expondo as faltas das mulleres, as faltas máis grandes, as máis terribles. (ja ja ja ja ja ja). E cando vin eses versos dixen que non lle deixaría en paz. Contesteille noutra páxina, uns meses máis tarde, explicando as faltas do home. Iso foi todo. Nunca falaramos xuntos. A min Basarri non me falou nunca, e eu non me atrevía a ir vela, víame tan pequena ao seu lado! Sempre me dicía 'ayo' na rúa, e eu tamén 'ayo'. Pero falara co meu irmán cando se foi á barbería de Patxi Barbeiro, e un día Basarri díxolle: A túa irmá contestoume moi ben.

Aquí tedes a resposta a Basarri:

Señor Basarri, vostede teno

amante dun nobre

con el

con frecuencia tratas

e ti acéptalo

o que ela diche.

Lino ben

o que puxeches en verso.

E agora, Deus meu!, Deus meu!

-Deus meu!

Deixáchesnos mulleres

considerado como moi malo

todas as miserias que hai no mundo

Arroxeina ao meu pescozo.

Ten vostede homes?

tratada como moi santa?

en contra do bo, en que sentido

agora fáltame

COMO PÓR O BIOTZ MOI BEN

DORIDOS QUE TEÑEN.

Hai moito mal vicio

na atención á humanidade

A mirada son eu

bar comunal en atía

ven todos os días

encantado de beber

que por curiosidade

polo seu propio ben.

Non se pararán nin se pararán

os petos podrecéranselle.

Chegada a mañá do domingo

sempre había unha cousa na cabeza:

non podo pasar o tempo

adiante "no txikiteo".

Poranse para o mediodía

como un vándalo;

ouvirás falar de belas letras

despois, ao redor deles.

Eu non podo medir as oituras

Que danos fas!

Tamén ven novelas

hoxe en mans de moitos

diría que as mulleres

engada en boga

non saber canto gastan

cigarros e cines;

de novo no xogo sen dicir nada

Bares e Prazas.

Non falta miseria

despois en moitos sitios.

Noranai juai nai

non lles falta diñeiro;

mulleres de Bear

Non está a salvo de pagar as súas débedas.

Polo que falta en casa

porque non teñen

As NENAS!, na época que vén

non perdeu sentido

un pajarillo atendido

non hai hoxe nada bo.

Cantando no funeral de Basarri

En 1999 os bertsolaris rendéronlle homenaxe no día do funeral de Basarri, e alí cantou tamén Inaxi Etxabe. Cantoulle este verso:

Desde que eras bertsolari

saudarche cordialmente

para iso era un don

non é fácil que floreza.

Infinita felicidade

O Señor recompénselle.

Nós actuaremos aquí abaixo

e ti cantar desde arriba.

8 de marzo de 1991

Na colección Bidegileak pódense ler os seguintes dous versos de Inaxi Etxabe de 1991, con motivo do Día das Mulleres:

Foi o día das mulleres

8 de marzo deste ano

polo que xa está aquí

Un tema para dicir algo.

Maniféstase en todo o mundo

Querería en algures separarnos.

Cando terá a muller

onde se merece?

Que o que pasa non nos teñen

Non me esqueceu diso.

Duro, pero iso é así

destaca con frecuencia.

Traballar sen medida

pero iso non se paga

da escravitude da muller

Cansouse de vivir.

O que lle puxo a txapela a Beñat Gaztelumendi

Cantoulle este verso, co chapeu recentemente posto (aquí pódese ouvir a canción):

Que bonito é o gañador

colocar unha preciosa gorra

e para el, nada que dicir

tal consideración

tratar no teu traballo

e conseguilo

eu deséxoche que mires aí

e gozar con iso. (bis)

Entrevistas a Etxabe: "O que se me achegou sabe preguntar"

Carmen Larrañaga entrevistou a Etxabe no número 15 da revista Bertsolari e, a dous números da mesma, escribiu unha reportaxe baseada noutra entrevista no número 17 da revista Bertsolari (17-02-1995). Para terminar a entrevista, Inaxi Etxabe cantoulle o seguinte verso:

Vellas historias

aquí

confesión xeral

realizouse en breve

á miña ao redor

Pregunta

o meu depósito

baleirouna.

O programa de bertsos Hitzetik Hortzera de Euskal Telebista entrevistouno en marzo deste ano e ofreceu un programa completo á súa vida e á súa traxectoria como bertsolari.

Funeral o 13 de xullo en Zarautz

O funeral oficiarase na igrexa parroquial de San Juan Bautista-Aita Frantziskotarrak de Zarautz, ás 19:30 horas.