Antton Olariaga lembrou a época na que comezou a facer debuxos para a Luz Celestial, “sen saber en que medida mandábaos por correo”. Explicou que enviar chistes ou ilustracións era como arroxar unha pedra ao lago, “coa esperanza de que a súa influencia se propagase como as ondas”.

Olariaga falou do que hai detrás das ilustracións: a influencia do estilo de cada época, os xestos culturais, o coñecemento do contexto… En ARGIA Olariaga debuxou sobre as pintadas, a central nuclear, a policía, a longa loita de profesores non numéricos, a política, a masturbación, os Beatles, a competición de aizkolaris… Son imaxes que retratan cada época e explícanolas con gran ironía.

“O ilustrador non ten por que facer o que di o texto; si o texto é malo, o debuxante pode facer forense”. Iso si, “é fundamental respectar o ton do texto, ser cómplice. Si o texto é dramático, farás un xesto máis serio; si o ton do texto permíteo, máis humorístico…”.

A caricatura de Margaret Thatcher, esa pequena satisfacción

Olariaga destaca a censura gráfica: a censura que se aplica a un mesmo por medo a que a imaxe sexa demasiado abstracta para o lector ou demasiado audaz. Tamén se referiu á técnica e ás pequenas satisfaccións: “Por exemplo, facer unha caricatura de Margaret Thatcher con serpes na cabeza, como Medusa”.

O usurbildarra non se escapou das preguntas provocativas de Larrache. “O amplo espazo branco desta ilustración ten algún sentido metafísico ou é unha escusa para facer menos traballo?”, Larrathe. “A preguiza, claramente”, Olariaga. “Permítesche rirche do lector nos debuxos?”, Larratxo. “Para empezar, a pregunta é: hai lectores? Eu traballo para gozar, e como non vexo o que hai alén e non temos moito feedback, paz santa ante o silencio! Si non ladrou, é que non está tan mal”.

Por último, destacou as ilustracións realizadas por ARGIA nos pósteres de sidra, o traballo realizado xunto a Jakoba Errekondo no cómic Altza Porru e na axenda Landarlantzen, e os debuxados para os libros de chistes de Kike Amonarriz. Por certo, contounos un par de chistes de Amonarriz.

“Cando me poño malo gózoo máis”

Joseba Larratxo realizou o seu primeiro debuxo para ARGIA no anuario de 2012. “Veño do mundo do cómic e nos primeiros debuxos nótase moito o cheiro do cómic. Posteriormente, fun facendo debuxos máis realistas para superar esa tendencia ao cómic, e o obxectivo foi conseguir unha ilustración que non se pode converter en fotografía”. Ademais, en ARGIA tivo que debuxar “temas importantes”, “e eu, noutras publicacións, estaba afeito a temas máis sinxelos”.

Explicounos as luces e as sombras do debuxo dixital, mostrounos os seus bosquexos e o seu proceso de debuxo, falounos do traballo que fai Larrun nas portadas do mes e fíxonos un recoñecemento: “Recoñezo que o gozo cando me poño malo, cando incomodo ao lector”.

Explica que utiliza a cor como ferramenta narrativa e cóntanos que no computador ten un cartafol “Inspiración” chea de imaxes doutros, porque sempre é bo ter en conta o traballo doutros para coller ideas: “Os debuxantes dicímolo, non se aprende nada a calcar, pero apréndese moito a copiar”.

Entre outras cuestións, Olariaga tamén lle fixo preguntas a Larratxe sobre a súa relación co xornalista e sobre a forza do debuxo.

Para terminar, Asisko Urmeneta e a súa compañía colgaron unha pequena colección de obras en Argia, co obxectivo de homenaxear ao DEBUXANTE navarro.

Fotos: Dani Blanco