Unha ra que ama o frío
- As follas das árbores caeron e o solo do bosque está cuberto. Con todo, entre a terra e as follas vermellas prodúcese unha fina capa que recibe pouca atención, pero que pode ter gran importancia para a supervivencia de moitas especies. Mantén a humidade, atrae aos bichos e protexe. E aquí, entre as follas caídas ao solo, móvese un anfibio: a ra vermella do bosque. Na nave da terra, a cor marrón vese menos.
E quizá se pregunte si os anfibios non eran animais primaverais. Sempre se dixo que os anfibios son ectotermos. É dicir, que dependen das temperaturas externas e que aparecen cando as temperaturas comezan a suavizarse. E ouvirías dicir que nos pozos reprodúcense despois do inverno, porque despois das choivas, os pozos están cheos de auga. E non te equivocas si pénsalo, pero… non todas as especies son iguais, e a ra vermella do bosque é a ra que ama o frío, xa que ten a capacidade de retardar o metabolismo e manterse a baixas temperaturas. Por iso, reprodúcese sobre todo entre outono e primavera. En torno ao inverno, a diferenza da maioría das especies de anfibios.
Cando as temperaturas comezan a descender, a ra vermella dos bosques pasa da terra arroxada do bosque aos pozos, entre as follas, coma se tratásese dunha pequena migración. No outono, esta ra deposita os seus ovos nas lagoas das montañas, nos pozos de carreiros, camiños de carruaje ou pistas. Son ovos en forma de bolsas viscosas. Moi visibles. Coñecidos para calquera que teña o costume de ir ao monte. Unha femia ten a capacidade de colocar 2.000 ovos, que se converterán en dous ou catro meses despois da ra e a cabeza de rape.A
ra vermella é un anfibio que pode alcanzar un tamaño aproximado de nove cm. Como o seu nome indica, pode ser arroxado, pardo claro ou escuro, e dependendo da poboación, as manchas que ten no corpo e a cor en si mesmo son diferentes. A época da reprodución comeza a mediados de outubro preto da costa, e a medida que ascendemos atrásase. Por exemplo, nos Pireneos reprodúcense até o mes de marzo. De feito, a distribución da ra vermella dos bosques comeza a nivel do mar e esténdese nos Pireneos até os 2.500 metros.
Trátase dunha especie que se estende por Europa, desde a zona atlántica da península Ibérica até Escandinavia. É a ra máis común en Europa, e de aí o seu nome en inglés: Common A Rasa. A pesar de ser normal, está protexida a nivel europeo. De feito, foi unha especie que foi capturada durante anos en moitas zonas de Euskal Herria, xa que a carne das súas coxas é moi apreciada para moitos. Era como un pito, din.
A ra vermella do bosque é un feroz jale de invertebrados que se atopará entre a hojarasca. Alí permanece quieto e silencioso. E non se moverá ata que estea cerca o perigo do pé do home. Entón vai dar un salto tremendo. Como na auga. Pero nos pozos, cando chegue o momento, tamén cantará. Farán coros baixo a auga, non moi fortes. A ra vermella é silenciosa, pero non muda.
RA VERMELLA FORESTAL Ra temporaria
GRUPO: Vertebrado / Anfibio.
TALLA: 9 cm.
ONDE VIVE? Bosque e estanque, segundo época.
Que come? Pequenos vertebrados.
NIVEL DE PROTECCIÓN Protexidos a escala europea.
Antxoa, bokarta edo albokartia, gure arrain komertzialen artean txikiena, euskal kostaldera hurbildu da.
Katalanen ustetan artzainak engainatzen omen ditu hegazti honek: “enganyapastors”. Espainiar eta latindarrek, aldiz, ahuntzari esnea kentzen diola diote, hortik datorkio hain zuzen ere izen zientifikoan (Caprimulgus europaeus) islatzen den caprimulgus (capra... [+]
Leihatila honetan behin baino gehiagotan azaldu ditugu Ama Naturaren engainuak bere izakiak babestearren. Batzuetan, erle edo liztor itxura zuten euliak ekarri ditugu, beste batzuetan inongo arriskurik ez duten arrisku-kolorazioko intsektuak ere bai (kolorazio aposematikoa... [+]
Nekazal eremu lehor baten erdian ageri da putzua. Txikia da tamainaz, eta ez oso sakona. Egunak dira euririk egiten ez duela, baina oasi txiki honek oraindik ere aurretik bildutako urari eusten dio. Gauak eremua irentsi du eta isiltasunaren erdian kantu bakarti bat entzun da... [+]
