Traducido automaticamente do vasco, a tradución pode conter erros. Máis información aquí. Elhuyarren itzultzaile automatikoaren logoa

Unha ra que ama o frío

  • As follas das árbores caeron e o solo do bosque está cuberto. Con todo, entre a terra e as follas vermellas prodúcese unha fina capa que recibe pouca atención, pero que pode ter gran importancia para a supervivencia de moitas especies. Mantén a humidade, atrae aos bichos e protexe. E aquí, entre as follas caídas ao solo, móvese un anfibio: a ra vermella do bosque. Na nave da terra, a cor marrón vese menos.
Iñaki Sanz-Azkue

20 de xaneiro de 2025 - 05:00

E quizá se pregunte si os anfibios non eran animais primaverais. Sempre se dixo que os anfibios son ectotermos. É dicir, que dependen das temperaturas externas e que aparecen cando as temperaturas comezan a suavizarse. E ouvirías dicir que nos pozos reprodúcense despois do inverno, porque despois das choivas, os pozos están cheos de auga. E non te equivocas si pénsalo, pero… non todas as especies son iguais, e a ra vermella do bosque é a ra que ama o frío, xa que ten a capacidade de retardar o metabolismo e manterse a baixas temperaturas. Por iso, reprodúcese sobre todo entre outono e primavera. En torno ao inverno, a diferenza da maioría das especies de anfibios.

Cando as temperaturas comezan a descender, a ra vermella dos bosques pasa da terra arroxada do bosque aos pozos, entre as follas, coma se tratásese dunha pequena migración. No outono, esta ra deposita os seus ovos nas lagoas das montañas, nos pozos de carreiros, camiños de carruaje ou pistas. Son ovos en forma de bolsas viscosas. Moi visibles. Coñecidos para calquera que teña o costume de ir ao monte. Unha femia ten a capacidade de colocar 2.000 ovos, que se converterán en dous ou catro meses despois da ra e a cabeza de rape.A
ra vermella é un anfibio que pode alcanzar un tamaño aproximado de nove cm. Como o seu nome indica, pode ser arroxado, pardo claro ou escuro, e dependendo da poboación, as manchas que ten no corpo e a cor en si mesmo son diferentes. A época da reprodución comeza a mediados de outubro preto da costa, e a medida que ascendemos atrásase. Por exemplo, nos Pireneos reprodúcense até o mes de marzo. De feito, a distribución da ra vermella dos bosques comeza a nivel do mar e esténdese nos Pireneos até os 2.500 metros.

Trátase dunha especie que se estende por Europa, desde a zona atlántica da península Ibérica até Escandinavia. É a ra máis común en Europa, e de aí o seu nome en inglés: Common A Rasa. A pesar de ser normal, está protexida a nivel europeo. De feito, foi unha especie que foi capturada durante anos en moitas zonas de Euskal Herria, xa que a carne das súas coxas é moi apreciada para moitos. Era como un pito, din.

A ra vermella do bosque é un feroz jale de invertebrados que se atopará entre a hojarasca. Alí permanece quieto e silencioso. E non se moverá ata que estea cerca o perigo do pé do home. Entón vai dar un salto tremendo. Como na auga. Pero nos pozos, cando chegue o momento, tamén cantará. Farán coros baixo a auga, non moi fortes. A ra vermella é silenciosa, pero non muda.

RA VERMELLA FORESTAL Ra temporaria

GRUPO: Vertebrado / Anfibio.
TALLA: 9 cm.
ONDE VIVE? Bosque e estanque, segundo época.
Que come? Pequenos vertebrados.
NIVEL DE PROTECCIÓN Protexidos a escala europea.


Interésache pola canle: A ze fauna!
2025-02-17 | Nagore Zaldua
Furia, soñador de sangue azul?
Hábil, enxeñoso e fugitivo; o polbo común, aínda que o seu nome non o indique, ten destrezas extraordinarias. Este molusco cefalopodo carnívoro sorpréndenos cos seus peculiares características e capacidades. É o máis intelixente de todos os invertebrados, entre outros.

2025-02-10 | Irati Diez Virto
Desde a era do xeo, o endemismo cambaléase
Durante a última glaciación os mamuts, os osos das covas, os bisontes e mesmo os hienas pisaban o territorio de Euskal Herria. Estes animais de neve perenne e fría desapareceron xunto ás condicións glaciais. Pero do mesmo xeito que os pequenos mamíferos sobreviviron na... [+]

Voitre leonado
Limpadora de natureza
Esta ave, tan coñecida entre nós, é un gran corrupto que non lle deu fama. Algúns o chaman aguia, voitre, futre, hatxarrano ou mirusai; o nome oficial é sai arre (Gyps fulvus).

Cazador poderoso de aspecto débil
Os insectos máis grandes que actualmente viven no planeta Terra poden ter un tamaño aproximado de 30 cm, aproximadamente unha sexta parte dun ser humano. Entre eles atópanse as bolboretas e os xigantes sits ou os escaravellos gordos. Como observar a unha criatura de apenas... [+]

Bagera, nós tamén, sempre contentos... as angulas non tanto.
Cando fai 180 millóns de anos o continente de Pangea se desmembró, a anguía aprendera a atravesar o mar de Thetis. Desde entón os continentes foron movéndose e diferenciando as especies de anguía. Entre as 20 especies de anguía que se distinguiron do seu antepasado... [+]

2025-01-06 | Nagore Zaldua
Calma cantábrica
Obras de arte da advertencia
Coloridos, brillantes, de formas tan estrañas como belas, os nudibranquios parecen ser seres chegados doutro planeta. Estas criaturas espidas do fondo mariño visten as vivas cores das cristas da década de 1980 e a moda arquitectónica dos grandes nomes da costura parisiense.

2024-12-23 | Irati Diez Virto
Non son un rato, nin un topo; son un rateador
Ao ouvir a palabra mamífero, a miúdo os primeiros representantes que se nos veñen á cabeza son os de maior tamaño: o oso, o lobo, o cervo… Ás veces os primeiros en aparecer son o gato domesticado ou o can, ou leóns afastados e elefantes. A espectacularidade adoita... [+]

Ouro na cabeza, a maioría na acuicultura
Hai varias especies que parecen forzadas a permanecer sempre nas pescaderías. Un peixe entre eles ten un resplandor especial, porque nos mira cunha coroa de ouro: douradas (tamén en castelán, obedecendo á mesma característica, dourada). Xunto a eles hai un lote que parecen... [+]

Cazador forestal
É de noite. A luz da lúa pasa a través das poucas follas que quedan nas árbores. O silencio é absoluto. Os paxaros dormen entre a maleza, protexidos, durmidos. Pero de súpeto algo golpeou o estómago. A maioría dos paxaros asustáronse, pero quedáronse xeados, en... [+]

Meñique de escudo xaspeado
Turista non convidado
Foi vista por primeira vez en 2016 nos Países Cataláns. Dous anos despois, en 2018, os entomólogos Xanti Pagola e Imanol Zabalegui deron a coñecer a súa presenza en Gipuzkoa. E tamén nomealo en eúscaro! Pasaron uns anos e non vou dicir que nos afixemos a velos entre nós,... [+]

2024-11-25 | Iñaki Sanz-Azkue
Unha lagartija “onde non hai nada”
Ultimamente fálase moito do bosque. A miúdo escoitarás sobre a recuperación dos bosques, a creación de bosques e a extensión do bosque. E pode ser unha boa acción, sen dúbida, porque o seu valor como ecosistema é alto. Pero, nesa atención e forza que lle prestamos ao... [+]

2024-11-18 | Nagore Zaldua
Cabaleiro, bailarín ou guardador, un tesouro invisible
Estes animais, considerados polos antigos gregos e romanos como seres mitolóxicos, nacendo e crecido no fondo do mar, ao alcanzar o tamaño dos cabalos de terra, serían tirados do carro de Neptuno. Víanos de lonxe, saltando sobre as cimas das ondas.

2024-11-11 | Irati Diez Virto
Incansable xigante mariño
Os bosques cambian de cor, o vento arrefríase e os días acúrtanse. Chega o inverno e aparece en terra seca e tamén no mar. Os animais migrantes comezan o seu camiño cara ao sur, e mentres as grullas pasan voando polo ceo, o ceo flúe a través do mar, nadando en augas máis... [+]

Sardiña europea
Sen límites pero non ilimitados
Atopáronse dúas sardiñas... No Atlántico, no Mediterráneo, no Índico, no Pacífico… De noite, a 25-55 metros de profundidade; de día, até 100 metros, para protexerse dos depredadores.

Tórtola europea
Protagonista da época de pase
Un Ürx’aphal é un trixte no pobo que se fai en Nigarrez polo canellón, Co seu agarimo Lagün: Espéraos, diaños.

Eguneraketa berriak daude