Inflúe a xestión das linguas na competitividade das organizacións? O uso ou non dunha lingua inflúe na competitividade dunha empresa? O uso axeitado das linguas adoita reportar beneficios e beneficios a unha empresa? Non xestionar un idioma pode ser perigoso para unha organización? A xestión axeitada das linguas satisfai as demandas e dereitos lingüísticos dos traballadores, clientes e consumidores? Cales son as linguas que deben xestionarse as empresas e institucións do País Vasco? Por que? En función de que criterios ou características da empresa débese determinar a importancia, conveniencia ou obrigatoriedade da xestión das linguas?

Eu diría que a xestión lingüística apenas se fala das persoas que xestionan empresas ou todo tipo de institucións. Non é capaz de falar, salvo que exista unha obrigación legal ou se trate dun dos activistas habituais e incansables da empresa. Pero a variable das linguas é inevitable na medida en que as linguas engaden valor ao produto que se produce ou ao servizo que se ofrece, na cadea de valor das empresas de todo tipo. Por iso, entre estas linguas, o eúscaro tamén é un factor que pode e debe ser xestionado internamente e dirixido a consumidores e usuarios para incrementar o valor das empresas e entidades radicadas ou con actividade no País Vasco. As empresas, entre outras moitas variables, tamén teñen que xestionar os idiomas. Tamén as administracións e os traballadores e os consumidores.

En canto aos dereitos das persoas consumidoras e usuarias, na CAPV é a situación máis favorable en termos xerais. Os dereitos lingüísticos recoñecidos son, por unha banda, o dereito a recibir información en eúscaro e castelán sobre os bens e servizos e, por outra, o dereito a utilizar tanto o eúscaro como o castelán nas nosas relacións con empresas e establecementos situados no ámbito territorial da Comunidade Autónoma. Segundo a normativa vixente, estas empresas e establecementos deberán estar dispostos a prestar atención en calquera das linguas oficiais. No entanto, estes dereitos exerceranse baixo as condicións de progresividad que se establezan na normativa, quedando excluídos os pequenos comercios e as microempresas. En xeral, podemos dicir que, a pesar de que os dereitos lingüísticos son dereitos fundamentais, a normativa vixente non concreta suficientemente os deberes.

Neste contexto, o Parlamento Vasco ha iniciado a revisión da lei que regulará o Estatuto das Persoas Consumidoras e Usuarias e comezou a recibir achegas. A situación sociolingüística ha variado desde a aprobación da anterior lei en 2003, aumentando o número de bilingües. O uso do eúscaro nos espazos do espazo socioeconómico é cada vez máis necesario desde o punto de vista das declaracións tanto da administración como das institucións culturais vascas, e a demanda da cidadanía é cada vez maior. O eúscaro é tamén unha característica do consumidor e usuario con criterio. Queremos consumir autóctonos, próximos, ecolóxicos, de calidade, e son claves os activos consumidores con criterio que dan importancia ao eúscaro.

Hai que dar un salto neste campo, tendo en conta que estamos a falar do dereito a recibir os servizos e produtos en eúscaro. Se volvemos á situación, hai que dar pasos na normativa, na planificación e nos recursos. É o momento de dar o salto, se representamos o futuro en eúscaro. Cada un deles —administracións, empresas, traballadores, consumidores e usuarios— ten as súas propias responsabilidades. Correspóndenos ser conscientes deles, xestionalos responsablemente e implantar medidas máis eficaces.