No documento destácase que o 45% dos cidadáns do Estado español vive en territorios con lingua propia: “Millóns de cidadáns e cidadás queremos vivir con normalidade, con liberdade, nas mesmas condicións que calquera cidadán e cidadá pode vivir en castelán. E, a día de hoxe, iso é imposible”, subliñaron os diferentes axentes que asinaron o documento (Acció Cultural do País Valenciá, Iniciativa pol Asturianu, Plataforma per a llengua, Òmnium Cultural, A mesa pola Normalización Lingüística, Nogara, Kontseilua e Ciemen).

Para lograr este obxectivo, o documento considera imprescindible o cumprimento dos acordos e tratados ratificados polo Estado español, como a Carta Europea das Linguas Rexionais ou Minoritarias, a Declaración Universal dos Dereitos Lingüísticos e o Protocolo para a Garantía dos Dereitos Lingüísticos.

Pero o obxectivo principal desta declaración conxunta, publicada polos axentes, é impulsar políticas activas e dirixir a súa mensaxe aos partidos políticos para que asuman os principios de igualdade lingüística como garantía dunha sociedade “xusta, plural e democrática”.

Segundo a declaración, deberían cumprir seis puntos: que as linguas propias non castelás dean os mesmos dereitos e deberes que o castelán; que o Estado e os seus organismos dependentes recoñezan o seu carácter plurilingüe seguindo o modelo de Bélxica, Suíza ou Canadá; que impulsen reformas para a oficialización de linguas propias non oficiais aínda; a paridade entre linguas propias e o castelán nos postos da administración pública, mesmo no ámbito internacional; e non limitar as divisións administrativas.

“Reivindicamos un verdadeiro respecto dos dereitos e deberes e unha actuación comprometida de todos os poderes do Estado. Con iso gañará a convivencia, gañará a nosa sociedade, gañará a persoa, gañará a democracia e gañará a igualdade”, concluíron.