É utopía esixir que se garantan os dereitos lingüísticos para todos os navarros?

Sabemos que o tema ten moitas dificultades e é complicado, xa que a xestión das linguas sempre é un tema político de raíz.

Coincidimos con Eusko Ikaskuntza nisto: a xestión do eúscaro convértese nun problema, entre outras cousas, porque debaixo hai un conflito entre as identidades nacionais dos navarros.

Hai algunha maneira de levar este conflito a unha vía democrática?

España non é máis que unha democracia ficticia. No franquismo ten raíces sólidas en todas as súas infraestruturas, que permanecen intensas. Isto é moi evidente en Navarra.

Unha democracia sa non reprime os dereitos máis elementais dos seus pobos. Pola contra, a “democracia” española oprímeas sistematicamente en busca da uniformidade lingüística de España.

Aquí non hai conflito entre dous grupos de sociedades que non se entenden: Tamén en Navarra, os axentes españois levan adiante unha iniciativa planificada para eliminar definitivamente o eúscaro deste país, para destruír o corpo dos vascos.

O vascoparlante navarro non ten ningún problema na comarca de Pamplona nin nas institucións e servizos públicos da Montaña de Navarra polo seu idioma. Os navarros euskaldunes, pola súa banda, enfróntanse a moitas dificultades se se comete en eúscaro. A administración central de Navarra está en Pamplona, e dado que todos os navarros teñen que dirixirse a esa administración, debería respectar e garantir os dereitos lingüísticos de todos os navarros. Necesítanse medidas político-lingüísticas para reverter esa discriminación evidente.

O artigo Euskara e a confianza en Navarra abordaba o labor dos axentes euskarafobos cunha mirada “neutral”, limitando a exclusión dos vascos ao ámbito das percepcións (un grupo de indignados…) e sen facer mención algunha ao proceso planificado de substitución do eúscaro, e moito menos aos impulsores dese proceso.

Sabemos que é un tema de gran dificultade. Porque coñecemos ben a situación de Navarra por zonas. Pero, noutro ámbito, si dous terzos da sociedade son machistas e racistas, hai que rexeitar a aspiración dunha sociedade feminista e non racista?

Nunha democracia forte, os números están por encima dos dereitos humanos?

Por iso lemos con gran preocupación o artigo de Eusko Ikaskuntza. "As cousas están así, e iso é o que temos que xestionar", dise sen propor medidas para cambiar esta situación, inxusta e inxusta. Esta actitude lévanos inexorablemente a perpetuar o statu quo actual e, pondo a realidade actual como norma, iluminador e teito, a ignorar todas as inxustizas e opresiones, en nome do consenso... O consenso como eixo para perpetuar a triste situación actual?

Tamén na resposta que recentemente publicou Eusko Ikaskuntza, vólvese a citar aos “indignados” e explícallenos que non todos os vascos teñen esa percepción de que “as indignados”… Grazas, pero nós tamén o sabemos. É algo que ocorre en todos os grupos marxinados. Sempre existirá un grupo máis grande ou máis pequeno que non sexa consciente da súa situación ou que a considere normal, pero iso non quere dicir que non teñamos lexitimidade para loitar quen temos conciencia da situación. En calquera caso, sen indignación, gustaríanos ter unha Eusko Ikaskuntza ao noso lado, en defensa da cidadanía euskaldun.