Son dos que miran a un animal e sempre pensan que está triste, porque non altera a expresión, como as máscaras expresivas. Claro, non estou ben.
A palabra, o corpo e a imaxe son o tres alicerces do teatro. O teatro Kulunka volveu a sacrificar a un deles e xúrolles: non se bota de menos. E é que os outros dous refórzanse e mira onde xorde a maxia.
O traballo dos actores é excelente. Facer a cara que non é a súa e contar ao público que iso é natural non é nada fácil. A expresión facial está fixada nunha soa, pero son once as que se observan. Todo o que conta e transmite Forever é impresionante.
A maxia do escenario leva ao espectador ao mundo imaxinario, onde as emocións desbordan. As máscaras, paradoxalmente, achegan vida e fan que calquera persoa senta parte da historia. O guión desta obra está moi elaborado, aínda que non ten diálogo. Por exemplo, contan a historia dunha familia e, cando o seu fillo acaba de nacer, só mostran unha cadeira de rodas para contar a súa discapacidade. Todos o entendemos. Ademais de como contar, é significativa a imaxe que xera a propia escenografía. Porque o escenario se move, é rotativo e distingue tres espazos. As transicións son mundiais, case cinematográficas, porque vemos ao mesmo personaxe desaparecer e aparecer alén.
Este drama de culto ten moito de pena, pero tamén de humor e tenrura. E sobre todo desde o amor. A ilusión e a emoción dunha parella namorada espertan un desexo interminable. Ao nacer o fillo, o amor convértese sobre todo no seu, incondicional pero condicionado. A este sentimento sumaranse o cansazo, a culpa, a responsabilidade, a preocupación, etc. que o farán máis interesante e situaranse nun in crescendo . O desenvolvemento dos personaxes é espectacular e tamén dramático.
Esta compañía, nacida en Hernani, viaxa a nivel internacional e trasladou as súas obras a 30 países. Con esta obra recibiron varios premios, como os Premios Max. É un equipo multicolaborador que se nota nos detalles. Neste teatro, as historias non teñen palabras e deixan ao público sen palabras.
Por:
Mirari Martiarena e Idoia Torrealdai.
Cando: 6 de decembro.
Onde: No centro cultural San Agustín de Durango.
------------------------------------------------------
A cuarta parede rompe e interpélase directamente, de pé e sen medo. ZtandaP é unha forma de contar... [+]
Por:
Mirari Martiarena e Idoia Torrealdai.
Cando: 6 de decembro.
Onde: No centro cultural San Agustín de Durango.
-------------------------------------------------
A cuarta parede rompe e interpélase directamente, de pé e sen medo. ZtandaP é unha forma de contar desde o... [+]
Estamos nun caos. Iso dixéronnolo os medios franceses, que o Parlamento fixo caer ao goberno o 4 de decembro. O temor de que o caos político, institucional, social, económico ráptenos na horda do inferno a todos vénnos ás veas. En que comedia imos xogar! En que miserable... [+]
Loita e metamorfose dunha muller
Por: Eneko Sagardoy e Vito Rogado.
CANDO: 1 de decembro.
ONDE: Sala Serantes de Santurtzi.
-----------------------------------------------------------
Inmediatamente despois de propor o plan, a persoa que decidiu comprar as entradas online... [+]
EN DÉBEDA
Texto e dirección: Agurtzane Intxaurraga.
Actores: Miren Gaztañaga, Iñake Irastorza, Jabi Barandiaran.
Cando e onde: 25 de outubro, Gazteszena (Donostia).
----------------------------------------
Á flor que está a buscar a súa propia luz, o estar agarrado ás... [+]
EN
MIÑA Artedrama. Equipo: Sambou Diaby, Ander Lipus, Eihara Irazusta, Mikel Kaye.
ONDE: Teatro Arriaga de Bilbao.
NON: 25 de outubro.
----------------------------------------------
Ibrahima balde e AMETS Arzallus contaron en eúscaro en Miñán en 2019. Cinco anos despois... [+]
Empecei a redactar mentalmente o meu artigo mentres estaba no coche. Normalmente teño as mellores ideas no coche, mentres condugo só. Voume a Bilbao, ao teatro Arriaga. A compañía Artedrama pon hoxe en escena a obra Miñan. É venres, 25 de outubro.
Achegándome ao atrio do... [+]