É un carnívoro de tamaño medio, do tamaño dun gato caseiro. O seu corpo é alargado e a súa pelame parda gris, con magníficos pintanos negros. Ten patas curtas en comparación co gato, cabeza máis pequena e punta apuntada. Os oídos son bastante grandes e presentan na parte anterior dos ollos, sobre o extremo, manchas negras significativas. Cola moi longa e grosa con 8-10 aneis negros e punta pelada.

É nocturna e solitaria, moi silenciosa, con capacidades parecidas ás do gato: olfacto, vista e oído non crentes. Coas garras semi-retráctiles percorre con facilidade as árbores con saltos impresionantes, utilizando a cola para manter o equilibrio. Non é un pico moi fino e agarrarase a todo durante a caza, sobre todo ratos e outros roedores, pero tamén aos paxaros. Os anfibios, réptiles e insectos forman parte da súa dieta e no outono non renunciará aos froitos do bosque. A isto hai que engadir o roubado dos caseríos, sobre todo dos galiñeiros.

É unha especie xeneralista e moi versátil capaz de vivir en hábitats moi diferentes. Zonas de bosque e matogueira, marxes de arroios, roquedos... todos eles son o fogar do enxame, sempre que se atope un depósito suficiente. Tamén se achega con frecuencia desde o bosque á contorna do caserío coa esperanza de obter pequenos tentempiés. O frío non lle gusta nada e non o atoparemos nas montañas máis altas. Especialmente cariñoso é o bosque de ribeira do río e do río, polo cálido microclima que se forma nel e pola cantidade de comida que atopa.

Non é casualidade que sexa un afeccionado á calor. Tampouco ser a única especie da familia dos Biberridos que habita en Europa. E tampouco atopar fósiles do animal na nosa contorna. As investigacións xenéticas indican que o home o introduciu en Europa, traído desde o norte de África. Os árabes afirman que é unha achega cando invadiron a península ibérica no século VIII. Din que se domesticaban porque eran enormes atrapando ratos e ratas. Hai outra hipótese que di que é traída uns séculos antes polos romanos, que tamén domesticaban. Hai quen di que foi traído antes polos fenicios. Aínda que haxa varias hipóteses, o que está claro é que a gineta é “recentemente chegado”.

Actualmente esténdese por África, a península Arábiga e Europa. Atópase en Euskal Herria e en toda a península Ibérica, e xa conquistou o suroeste de Francia. A temperatura parece ser o principal factor limitante da expansión por Europa. No camiño ascendente, até onde chegará a katajineta? Contribuirá o cambio climático a esta conquista cara ao norte? O tempo dirao.

Traémolo para coller ratos e ratas e acabamos roubando galiñas... non fixo un mal negocio! Por iso, para algúns é só un asasino. Pero a pesar de ser un asasino, non se pode negar que sexa un bo animal!