Pasta do sistema educativo
Porque no País Vasco hai unha gran cultura culinaria, a ver si así se entende mellor o tema dos concertos en centros privados.
Dous amigos van comer a un restaurante, un deles con salsa mariñeira, chipirones fritos, ameixas e lagostinos, e o outro cun prato de pasta de tomate “normal”. Ao chegar a hora de pago, cada prato ten un prezo en función do número de palabras do menú, polo que quen o solicitou o prato máis longo e caro pídelle ao seu compañeiro que lle pague a metade. En definitiva, este é o pacto dos centros de educación privada. Pola contra non podería comer pasta pagando o prato co diñeiro do seu amigo/a.
Claro que hai matices entre os centros concertados; pero, en definitiva, os concertos educativos son un sistema educativo paralelo pago pola administración e cunha xestión privada.
"O sistema actual permite a quen menos come comprar unha pasta barata, mentres que aos centros privados dáselles a oportunidade de coller o diñeiro desa pasta barata e facer 'bucatins' con outros 'medios adicionais'".
O prato de pasta ten a función de cumprir os dereitos fundamentais, de educar, crecer e dignificar a todas as persoas. Ao que menos come, daralle a oportunidade de recoller o que necesita na vida. Pero o sistema actual permite a quen menos come comprar unha pasta barata, e aos centros privados dáselles a oportunidade de coller o diñeiro desa pasta barata e facer bucatins con outros “medios adicionais”. A isto engadimos a mercadotecnia e a propaganda e temos todos os ingredientes para o desequilibrio social.
Que o Bucatini coma e pague todo o que queira do seu peto. Dar diñeiro público a empresas privadas é un soño do sistema neoliberal. Na CAV dáselles directamente máis de 600 millóns de euros, co apoio dos principais grupos de goberno e oposición. E aínda por riba, quérennos facer crer que este sistema é público. Claro que en Europa hai diferentes formas de organizar un sistema educativo público; pero a universalidade ou os principios de gratuidade do carácter público son os mesmos en todas partes e os centros concertados non o cumpren en absoluto.
O diñeiro público debería ser a mellor pasta posible para chegar ao maior número de xente posible e dar máis que ninguén a quen teña menos ou con necesidades especiais para compensar a súa situación. Necesitamos un sistema que favoreza a equidad si queremos unha sociedade ben alimentada e cohesionada.
O pasado está aí para aprender cousas ben feitas; pero non sempre podemos mirar atrás. Temos que preparar o menú de mañá na escola pública vasca. Entre todos, un menú que é de todos e para todos, con pastas elaboradas no obrador ecolóxico de cada lugar.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Adóitase dicir que a época estival é unha paréntese en política. Quizais quen teña unha visión puramente institucional da política pénseo así, pero o verán deste ano que aínda está a piques de terminar deunos que analizar.
Na comunidade autónoma de Araba, Bizkaia... [+]
Hai varias persoas a estudar, entre elas Elon Musk. A idea de liberdade que teñen parece vir da necesidade de controlar todo, de ter todo o poder, porque sendo todo o poder é máis fácil crear negocios, non hai discusión; os modelos hexemónicos crecen con forza. Pero as... [+]
Teño poucos amigos con sentimento europeo, non sei si a europeidad chega a ser unha identidade. Pero cando viaxamos a Europa, pode xurdir unha amizade, porque as principais direccións de territorialidad que suceden en Europa e en Europa son compartidas, onde se decide a... [+]
Completáronse, puxéronse os medios para iso e con bastante rapidez. Que alivio cando todo calou! Pero a balanza foi grande e detrás dos seus ollos acumulouse un terror máis, porque nalgún momento pensaron que quizais non volverían nunca, ou non do todo. Pensei que podían... [+]
Os baserritarras teñen vacacións? Preguntan na escola. Os alumnos responderon que non. Entón, traballando todos os días, gustaríavos ser baserritarra no futuro? E si ninguén quere ser baserritarra, quen vai facer comida para nós? A pregunta quedou no aire.
Para a saúde... [+]
Os estudantes asirios e babilonios non coñecían a arte de alzar a man. Houbo que pasar séculos, e quizá algúns milenios, para que un estudante dunha escola exipcia, que quería preguntarlle algo, tentase levantar a man: o mestre que daba unha explicación, e o estudante,... [+]
Nestas épocas hiper aceleran e nestes líquidos as respostas contundentes ofrécennos asas. É fácil en tempos de crises agarrarse a unha premisa así e levantar a bandeira. Necesitas respostas rápidas para entender todo o que ocorre á túa ao redor, o que a miúdo nos leva... [+]
Estimada señora:
Que tal vai o verán? Espero. Nesta ocasión, vou ir ao gran, co seu permiso.
Como xa sabes, entrando na lóxica competitiva propia dos mercados ultra-liberais, os centros educativos deben pór en marcha todo tipo de "proxectos". Debes saber que moitos deles... [+]
Non son o Nadal, con todo, pronto haberá adornos nas grandes tendas para anuncialo, ou polo menos así o din. Nos escaparates “Zorionak! As reivindicacións como “Gabon ederra pasa!” estarán expostas en todas partes. Con todo, as felicitacións poden ser moitas: a... [+]
O 17 de maio cinco euskaltzales de Ipar e Hego Euskal Herria realizaron unha acción coincidindo coa convocatoria realizada polos alumnos do liceo Bernat Etxepare para mobilizarse en favor do eúscaro. Na parede da Subprefectura de Baiona escribiuse unha mensaxe dirixida ás... [+]
O vindeiro sábado, 21 de setembro, Subflubial NON! Os da plataforma volveremos saír á rúa. Nesta ocasión, ás 12:00 horas, realizarase unha acampada no parque Artatza. Haberá mercado, música, bertsolaris, contacontos e moitas outras actividades. Con iso queremos dar a... [+]
Os meus ciclos comezan en setembro e terminan en xuño, en realidade, (ía porme, pero cada vez que utilizo o plural grítame un anano na cabeza, “serán teus!”), e así foi na miña vida, haxa ou non vacacións, teña ou non traballo remunerado no horario. Nin os... [+]
No verán, os xubilados non adoitamos ter fame de vacacións e podemos analizar con calma todo o que nos rodea. Velaquí algúns temas que me sorprenderon.
España. A Eurocopa e os Xogos Olímpicos han cumprido todo o verán. Teño que dicir de antemán que a competitividade... [+]