Co obxectivo de saír dos esquemas tradicionais e crear unha escola diferente, un grupo de profesores comezou a pór en marcha o modelo pedagóxico de educación escolar que hoxe coñecemos. Tamén se baseaban nas relacións entre os nenos do pobo. Desde entón, xa pasaron 38 anos. Viaxaron aos Países Cataláns e coñeceron diferentes modelos pedagóxicos de aquí e de alá. E aprenderon. Pelexáronse día e noite por un modelo educativo propio que ensinase ás xeracións máis novas. No camiño reuníronse tamén algúns pais e veciños. E conseguírono. Conseguiron utilizar pos máxicos e crear unha receita máxica que sitúe ao alumno no centro do proceso educativo.

Os resultados deste traballo coñecémolos perfectamente os alumnos que pasamos por el. Ás veces lembramos as historias da escola, do profesorado e do alumnado. Nos enorgullecemos de onde somos e onde aprendemos: Fomos alumnos da Escola Pública de Antzuola. Sen dúbida, este é un modelo educativo que se adapta ás necesidades de cada alumno e alumna. Trátase dunha metodoloxía que permite a reflexión de cada alumno e alumna a partir do modelo de proxectos que se seleccionan a iniciativa dos alumnos e alumnas. Máis aló de ser un número buxán, é un centro que ten en conta ao neno na súa totalidade, sen cualificación. Os profesores que traballaron até agora souberon crear un currículo propio. Desgraciadamente, é unha escola que se atopa nunha situación crítica. Túa e miña. Do pobo.

Aos profesores que colocaron as primeiras pedras no modelo educativo chegoulles o momento de retirarse. A necesidade dun profesorado fixo é evidente para garantir a transmisión e manter o proxecto. Si non, acabouse o xogo. Os cidadáns temos claro cal é o camiño para avanzar. Temos claro que seguiremos defendendo o modelo educativo que temos. E estámonos movendo desde pequeno, imos sementando sementes para novas xeracións. Con todo, é a administración pública a que ten que dar o paso.

É a situación da escola a que debe dar pasos para apoiar o proxecto. Debería dar pasos cara a outro modelo educativo pedagóxico. Debería abandonar os plans creados pola dor e respectar a autonomía de cada escola. E pedímosllo. Pedímoslles que apoien o proxecto que amamos. Pedímoslles que defendan o modelo máis axeitado para os que veñen. Que teñan en conta o clamor da cidadanía. Que escoiten a nosa palabra e que teñan en conta o que temos que dicir.

En definitiva, a escola ensinounos a reflexionar. Ensínanos a mirar a contorna desde outro punto de vista. Ensinounos a ser críticos máis aló do que nos contan coma se fose verdade. Ensinounos a adaptarnos ás situacións e, cando é necesario, a respectar e aceptar á contorna. Ensinounos a coñecernos a nós mesmos e a aceptarnos. Ensinounos a ser o que son hoxe. E vivir máis libre. Por iso temos claro: Apoiamos o modelo educativo da Escola Pública de Antzuola, e ti?

Jon Mata Etxaniz e Itsaso Garmendia Egaña, en representación de 294 antigos alumnos da Escola Pública de Antzuola.