Cando a morte chamou á porta
Sabemos o que non queriamos saber, non somos o centro do universo, ninguén nos creou, ninguén nos coida, cada un de nós vivirá un instante e desaparecerá definitivamente para toda a eternidade.
Esta sospeita da crúa realidade tivémola todos os seres humanos e todas as culturas tivérona. Cando a esperanza de vida limitábase aos 30 anos e a metade dos nenos morrían en brazos dos seus pais, a dor que esta sospeita causaba non podía menos que reducirse ás relixións. Hoxe en día, nos lugares onde se vive unha guerra ou unha pobreza severa, as relixións reavívanse, pois serven para estabilizar a estrutura social e regular os intercambios persoais.
No noso contexto, por primeira vez na historia, ao nacer a maioría lanzámonos ao mundo cunha esperanza de vida duns 80-85 anos, o que cambiou radicalmente a nosa posición a moi curto prazo. Por unha banda, podemos ter ante nós a vida máis longa da historia; por outro, somos máis conscientes do curta que é.
"Cando se perden as certezas, calquera rastro en busca de asas pode ser útil. Nesta ocasión dúas foron as máis útiles: a negación da realidade: “negacionismo”; manter a versión oficial con ortodoxia”
En sociedades prósperas como a nosa, sendo jovencitos, na maioría das casas temos a oportunidade de ver sentadas tres xeracións, coñecer ás bisavoas non é unha excepción e neses primeiros anos de vida, sentados á mesa, parece que o tempo é interminable. Con esa sensación sentimos crispados e empezamos a mocidade con esa previsión.
Quen o diría, en 2020 a morte saíu das casas dos demais, saímos dos contos e démonos conta do que podía tocar nas nosas portas. Sorprendeunos e non soubemos como reaccionar.
Queriamos certezas, pero nin os expertos nin os gobernos puideron ofrecelas. Como fan outros mamíferos, queriamos unirnos, pero debido ás características deste novo “inimigo”, quedamos encerrados nos buracos das casas, devorando os produtos do supermercado, pegados ao teléfono, afogándonos en mensaxes contraditorias e incomprensibles.
Cando se perden as certezas, calquera rastro en busca de asas pode ser útil. Nesta ocasión dúas foron as máis útiles: a negación da realidade: “negacionismo”; manter a versión oficial con ortodoxia. Todo entre dous escudos deslizantes négase. A dúbida, a crítica, a sospeita, sitúanse no lugar da herejía e desvanécense os debates libres, amables e frutíferos; prevalecen os insultos, as indignacións e os desentendidos.
Desde estas liñas nestes tempos de peste, como reivindicou o autor do libro “a peste”: vou apostar pola danza dos indecisos.
Si non somos capaces de conxugar solidariedade, liberdade, responsabilidade e sentido crítico, creo que perdemos o compás. As explicacións sinxelas e inxenuas non darán unha resposta eficaz a esta situación complexa; o relato contraditorio e cambiante que fan os gobernos non vai conseguir credibilidade na cidadanía. Os xestos autoritarios deixarán unha ferida grave no noso futuro próximo, as discusións estériles molestarannos e ao final... nesta deriva, tanto na pesca como na caza, triunfan as quenllas tradicionais que se alimentan de todas as crises.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Desde que nos trasladaron a Euskal Herria desde os cárceres do Estado español, no cárcere de Zaballa atopamos moitas carencias no ámbito da comunicación. Dispomos de menos e máis curtos presenciais, tivemos que realizar as visitas do locutorio en condicións técnicas... [+]
O 26 de agosto esperteime coma se fose un luns normal, levanteime da cama e, cos brazos desorbitados, me desperezé. Pero en canto cheguei ao corredor, souben que aquilo non era un deses luns monótonos e descorazonados de sempre. Atopei aos meus pais diante do computador lendo... [+]
Como lembraredes, a pasada primavera membros da Plataforma Aulas da Experiencia Euskaraz Ere Bai demos unha mensaxe para que a cidadanía poida realizar tamén en eúscaro os cursos que organiza a aula da Experiencia da Universidade do País Vasco.
A mensaxe dirixiuse á... [+]
Kursk é unha rexión histórica de Rusia. Vivía en paz até o 6 de agosto, cando o exército ucraíno entrou na cidade. Entraron un quince mil homes. Centos de tanques, vehículos blindados, pezas de artillaría, radares de defensa aérea… as armas máis modernas que existen... [+]
Hai varias persoas a estudar, entre elas Elon Musk. A idea de liberdade que teñen parece vir da necesidade de controlar todo, de ter todo o poder, porque sendo todo o poder é máis fácil crear negocios, non hai discusión; os modelos hexemónicos crecen con forza. Pero as... [+]
Teño poucos amigos con sentimento europeo, non sei si a europeidad chega a ser unha identidade. Pero cando viaxamos a Europa, pode xurdir unha amizade, porque as principais direccións de territorialidad que suceden en Europa e en Europa son compartidas, onde se decide a... [+]
Completáronse, puxéronse os medios para iso e con bastante rapidez. Que alivio cando todo calou! Pero a balanza foi grande e detrás dos seus ollos acumulouse un terror máis, porque nalgún momento pensaron que quizais non volverían nunca, ou non do todo. Pensei que podían... [+]
Os baserritarras teñen vacacións? Preguntan na escola. Os alumnos responderon que non. Entón, traballando todos os días, gustaríavos ser baserritarra no futuro? E si ninguén quere ser baserritarra, quen vai facer comida para nós? A pregunta quedou no aire.
Para a saúde... [+]
Os estudantes asirios e babilonios non coñecían a arte de alzar a man. Houbo que pasar séculos, e quizá algúns milenios, para que un estudante dunha escola exipcia, que quería preguntarlle algo, tentase levantar a man: o mestre que daba unha explicación, e o estudante,... [+]
Nestas épocas hiper aceleran e nestes líquidos as respostas contundentes ofrécennos asas. É fácil en tempos de crises agarrarse a unha premisa así e levantar a bandeira. Necesitas respostas rápidas para entender todo o que ocorre á túa ao redor, o que a miúdo nos leva... [+]
Estimada señora:
Que tal vai o verán? Espero. Nesta ocasión, vou ir ao gran, co seu permiso.
Como xa sabes, entrando na lóxica competitiva propia dos mercados ultra-liberais, os centros educativos deben pór en marcha todo tipo de "proxectos". Debes saber que moitos deles... [+]
Adóitase dicir que a época estival é unha paréntese en política. Quizais quen teña unha visión puramente institucional da política pénseo así, pero o verán deste ano que aínda está a piques de terminar deunos que analizar.
Na comunidade autónoma de Araba, Bizkaia... [+]
Non son o Nadal, con todo, pronto haberá adornos nas grandes tendas para anuncialo, ou polo menos así o din. Nos escaparates “Zorionak! As reivindicacións como “Gabon ederra pasa!” estarán expostas en todas partes. Con todo, as felicitacións poden ser moitas: a... [+]
O 17 de maio cinco euskaltzales de Ipar e Hego Euskal Herria realizaron unha acción coincidindo coa convocatoria realizada polos alumnos do liceo Bernat Etxepare para mobilizarse en favor do eúscaro. Na parede da Subprefectura de Baiona escribiuse unha mensaxe dirixida ás... [+]