Preguntado pola existencia de relacións coa agricultura ou a alimentación, o membro do proxecto responde: “Si tiñamos relación, pero como consumidores. Eramos consumidores e militantes na soberanía alimentaria”. Nesta liña de consumo de alimentos producidos de forma próxima e sostible, descubriuse que non atopaban na súa contorna a pasta desexada. “Tomabamos a cesta de verduras, os ovos, o pan... pero non había pasta, así que decidimos dar o paso”, di.
Neste salto de consumidor a produtor colaboraron con outros pequenos proxectos que producen pasta en Euskal Herria, como o Txaramela de Bizkaia. “Eles deixáronnos ao principio unha máquina e con ela empezamos a facer pasta fresca, sobre todo”. Foron aprendendo e mellorando coa axuda doutros produtores, co que aprenderon de maneira activa e coa resposta que recibiron dos consumidores. “Cando abrimos o obrador conseguimos a máquina de facer e estirar masa, dicimos que é o noso terceiro traballador”, di Retegi con humor.
A idea inicial dos membros do proxecto era traballar con produtores próximos, pero a situación do sector primario non lles resultou fácil manter esta oportunidade. “A nosa intención era traballar con pequenos produtores e autóctonos, pero cando empezamos a dar forma ao proxecto vimos que sería difícil. Conseguir Semola aquí ao seu ao redor, por exemplo, é moi difícil”, explica. Utilizan materias primas ecolóxicas en Zen, que polo momento marcaron a liña vermella.
A medida que o proxecto se vai estabilizando, preténdese profundar neste traballo para establecer relacións con produtores próximos e tratar de recuperar variedades autóctonas. “Isto esixe máis anos de traballo e consolidar o proxecto. Aos poucos queremos ir facendo os deberes que temos neste ámbito”, di. A pasta véndese principalmente na súa tenda, pero tamén en grupos de consumo próximos e noutras tendas. “Vendemos pasta fresca ou deshidratada. É fresco o que máis nos gusta, pero é verdade que hoxe en día non é fácil traballar con produtos frescos”, conclúe.