"O abuso de nenos é un dos temas máis controvertidos da nosa sociedade", sinala a nota de prensa da UPV. "Os efectos desta violencia, si non reciben o tratamento psicolóxico axeitado, poden ocasionar danos á vítima ao longo da vida". Actualmente prodúcense novos fenómenos que requiren novas solucións, tal e como explica Echeburua: "Por exemplo, as agresións sexuais en grupo ou a introdución de novas tecnoloxías trouxeron novas formas de abuso sexual a menores a través de dispositivos dixitais como o sexting ou o grooming online. Por outra banda, producíronse importantes cambios no ámbito xudicial para evitar a victimización secundaria dos menores que foron vítimas de abuso sexual e interpuxeron unha denuncia respecto diso. No tratamento xudicial dos menores abusados, a proba previamente constituída e, en xeral, as boas prácticas desenvolvéronse de forma notable nas dúas últimas décadas. Así mesmo, modificouse a idade de consentimento sexual, antes necesitábanse 13 anos, agora 16; tamén se modificou o prazo de prescrición dos delitos”.

Ao seu xuízo, outro fenómeno de gran interese psicolóxico é a tardanza na comunicación dos abusos sexuais na infancia, “como no caso dos adultos que sufriron abusos de profesores, monitores ou curas cando eran menores. Este fenómeno, desde o punto de vista psicolóxico, require unha explicación axeitada e, desde o punto de vista xudicial, unha revisión da prescrición do delito ou a procura de alternativas para compensar ás vítimas baseadas en procesos de mediación e xustiza restaurativa”. Segundo explicou, a maioría dos menores que sufriron abusos sexuais foron afectados pola experiencia de abuso sexual. "E, o que é máis importante, o malestar que se produce continúa na idade adulta si non reciben o tratamento psicolóxico axeitado. Nestes casos, o mellor é actuar de forma terapéutica ao mesmo tempo coa vítima e a súa familia. Desta maneira, a intervención con nenos e nenas en xeral utilízase xunto cos esforzos para honrar ao agresor e fomentar a capacidade da familia para axudar ao menor”.

O obxectivo, segundo os autores, é expresar que non existe un perfil único de vítima, que as diferenzas individuais están presentes e que non hai unha resposta inmutable ante unha situación traumática: "O obxectivo é conseguir as claves que faciliten a resiliencia do menor ante unha situación traumática. Tamén é importante mencionar os esforzos realizados nalgúns países para levar a cabo programas preventivos temperáns con abusos sexuais, tanto para evitar a victimización de menores como para detectar fantasías de tipo pedofilia e desviadas entre adolescentes homes aínda non implicados en condutas de abuso”.