Falouse de tecer redes, crear espazos sinxelos para compartir, xestionar a dor, empoderar, etc. Xunto con outros profesionais, impartirán cursos para a adquisición de ferramentas para o embarazo, parto e puerperio, no Centro de Iniciativas de Zarautz, do 23 de febreiro ao 22 de marzo.

Dor muscular, resposta articular por cambios musculares, dor na pube, lumbares e abdome, trastornos dixestivos, diminución do ton do solo pélvico, e moitos outros cambios poden darse desde o embarazo até o parto. Para Etxeberria percíbense “moitos menos cambios” externos: “Parece que simplemente aumenta o ventre e os peitos, pero por dentro prodúcense mil cambios e ás veces se desvaloriza á embarazada neste proceso”.

Ademais dos cambios físicos, pódense sentir cambios emocionais e psicolóxicos significativos. “Como os sistemas linfáticos cambian, o cerebro cambia e o aspecto emocional cobra máis forza”, explica Beloki. Con estes cambios, o cerebro vaise adaptando progresivamente aos cambios: “Estamos máis sensibles, empatizamos máis, empezamos a conectar coa nosa historia persoal, como fomos educados, que recibimos dos nosos pais e que queremos transmitir”.

Ademais, Beloki explica que nos últimos meses do embarazo aparecen máis incertezas e preocupacións: “Obsérvase que as mulleres teñen unha gran inseguridade no parto porque o sistema dixo que non poden facelo sen médico”. Por tanto, un dos obxectivos dos cursos é recuperar a confianza das embarazadas ante os estímulos negativos do sistema: “É moi importante crear espazos de conexión e escoita co corpo e co neno, porque ás veces vivimos moi desconectados”.

Por iso, os cursos teñen como finalidade proporcionar ferramentas e información para a xestión de todos estes cambios, axudar a identificar os seus desexos e necesidades e crear espazos para compartir. “Como ás veces cremos que é algo que só nos afecta a nós, escoitar as experiencias dos demais axuda moito”, dixo Beloki.

Ferramentas para a xestión da dor

En canto ao momento do parto, consideran importante contar con ferramentas para a xestión da dor física e psicolóxica. Etxeberria observou dúas fases da dor física: a dilatación e a expulsión. “É clave manter a máxima tranquilidade para que a tensión sexa mínimo para levar a cabo a fase de dilatación”, explica. Engade que o control respiratorio e os estímulos externos poden axudar a xestionar a dor, por exemplo, mediante masaxes realizadas polo auxiliar e presións pelvianas. Por último, o coñecemento das posturas para a xestión da dor pode ser beneficioso: “O importante é proporcionar ferramentas para dispor de recursos para decidir no momento”. Con todo, pode variar moito dun parto a outro.

Ademais, Beloki considera importante saber identificar os estímulos negativos que se poden dar no plan de parto: “Nos hospitais a miúdo hai demasiada intervención e é importante identificar como actúan os profesionais para renovar e empoderar”. Ademais, nun momento tan vulnerable, é necesario dotar ao acompañante de ferramentas que lle permitan defender os desexos e necesidades da embarazada.

Esquecemento postparto

Tamén se fala da información que reciben as embarazadas e din que reciben “información excesiva”. “Con tanta información é difícil identificar o verdadeiramente importante. Ademais, parece que tes que sacar un máster para poder dar a luz”, di Etxeberria. Engade que como a tendencia á romántica do parto é “forte” móstranse partos “moi idealizados”. Con todo, considera necesario informar para estar “o máis “apoderado posible”: “Moitas cousas que entran dentro da violencia obstétrica seguen pasando nos hospitais”.

En canto ao parto, aínda que hai moita información, denuncia que se fala “moi pouco” de postparto: “As perdas de ouriños e de caca, as dificultades para manter as relacións sexuais, a ausencia de orgasmos ou outras cousas poden suceder, pero as toma por sorpresa porque non se fala”.

Beloki tamén cre que a maioría dos traballos realízanse de face ao parto: “Cando vén o parto golpeámonos moitísimo, por exemplo eu tomeino porque non estamos preparados para iso”. Por iso, considera importante contar con acompañamento en espazos tanto formais como informais: “Pode ser un amigo na mesma situación ou un coñecido que atopaches pola rúa pero que está na mesma fase”. Por iso, unha vez finalizados os cursos, gustaríalle crear grupos para falar de postparto.