Calcúlase que entre o 0,05% e o 1,7% da poboación é intersexual –para facer unha idea, no Estado español cada ano nacen uns 400 nenos intersexuais– e aínda que a casuística é variada e complexa, moitos nenos que perciben a intersexualidad viven un auténtico inferno médico: Antes dos 18 meses adoita ser intervido, frecuentemente, de cirurxía xenital, para adaptarse a un dos sexos. “Estas mutilaciones xeniais son moi graves e realízanse para adaptarse ás características físicas e sexuais femininas e masculinas socialmente designadas, ese binarismo”, denunciaron desde o colectivo LGTBI. Estas intervencións levan a cabo ademais nos primeiros meses do neno, sen que esta persoa poida definir a súa sexualidade. Na adolescencia pódense producir verdadeiros choques: por exemplo, se se tomou como testículo aos ovarios e realizouse unha intervención médica en consecuencia, a ese mozo baixaráselle a regra.

Neste sentido, o Observatorio Vasco LGTBI+ asinou unha declaración, en colaboración con outros organismos internacionais, para que “prohiban nos menores as cirurxías non autorizadas innecesarias médicamente, os tratamentos hormonais forzados e outras intervencións médicas invasivas irreversibles innecesarias para a vida, considerándoas como actos delituosos”. Trátase de prácticas médicas que as Nacións Unidas consideran tortura infantil e que cada ano no Estado español son vítimas dunhas 30-40 nenas e nenos.

Tamén piden despatologizar a intersexualidad e investigar "as graves violacións dos dereitos humanos que sofren as persoas intersexuais".

Panorama CAPV

“O comisario de Dereitos Humanos do Consello de Europa solicitou o recoñecemento xurídico das realidades intersexuais e a exclusión das intervencións médicas que vulneran o dereito de autodeterminación e a integridade física. Estas formulacións aínda non foron aprobados nin tidos en conta na Comunidade Autónoma Vasca”, lembrou o Observatorio.

En xeral, a intersexualidad é descoñecida e confundiuse co hermafroditismo ou a transexualidad. Ser unha persoa intersexual significa ter trazos masculinos e femininos, como a ambigüidade nos xenitais. Como se comentou, a casuística é moi ampla, coñécense un corenta diagnósticos diferentes dentro da intersexualidad e non sempre se percibe, hai persoas que teñen anatomía intersexual e viven descoñecidos.

O certo é que este descoñecemento tamén se dá no ámbito da sanidade, como denuncia o colectivo LGTBI, e por iso reivindican unha maior visibilidade, entre elas a profundización desta realidade na educación e a educación sexual.