Empezou 70. Festival de San Sebastián
- Nos próximos días o cine volverá tomar as rúas de San Sebastián con motivo do primeiro Festival de Cine de San Sebastián sen medidas novas desde o inicio da pandemia. Juliette Binoch e David Cronenberg recibirán os Premios Donostia.
O Festival de Cine de San Sebastián volve á “normalidade” previa á pandemia na súa 70 aniversario. Do 16 ao 24 de setembro haberá centos de proxeccións na cidade e as rúas e salas encheranse de cinéfilos, cineastas e actores. Como vén sendo habitual, na Sección Oficial disputarase a Cuncha de Ouro e Prata e repartiranse premios no resto das seccións.
O actor francés Juliette Binoche e o director canadense David Cronenberg recibirán o Premio San Sebastián e non haberá un terceiro premio. Este ano tamén se recuperaron as sesións do Velódromo.
Dúas respiracións e Cartafoles azuis
O cine en eúscaro tamén terá presenza, aínda que, como denunciou Apps Euskaraz, non será moi grande. En concreto, das 573 sesións que ofrecerán no Zinemaldia, a versión orixinal será 5 en eúscaro e outras 11 en bilingüe ou trilingüe. As sesións que terán subtítulos en eúscaro son 37.
Entre as películas en eúscaro atópanse, entre outras, as películas Bi arnasa de Ander Iriarte e as 918 noites documentais de Arantza Santesteban sobre o caso do preso político Iratxe Sorzabal, recentemente trasladado de Francia a España. Ademais, proxectaranse as películas Hemen bizi dá maitasuna (Ainhoa Olaso e Enara Garcia), Irrits (Maider Oleaga), Lanbroa (Aitzol Saratxaga), Erro bi (Nagore Muriel) e Noizko basoa (Mikele Landa) na sección de cine escolar Nest. Doutra banda, o Black Is Beltza 2 de Fermín Muguruza: Ainhoa ofrecerá unha película de animación no Velódromo.
A partir de mañá, todos os días, Ixone Santamaría e Peru Iparragirre serán os encargados de dar a coñecer o Festival de Cine de San Sebastián.
Como Cary Grant na estrada árida de North by Northwest, como Jean-Paul Belmondo, avanzando na escena final de À bout de souffle e, sobre todo, na danza neurótica como protagonista do Denis Lavant de Mauvais sang. Así andei eu estes días correndo como tolo: dunha sala a... [+]
Le Changdong trouxo á sección Zabaltegi-Tabakalera do Zinemaldia unha emotiva obra de tamaño do protagonista. Heartbeat é un curto de oito anos que conta a historia de Chun, un neno de tan só trinta minutos. Preocupado polo benestar da súa nai deprimida, Chun levántase da... [+]
Queridos Tonina, Loreto, Wal, Viki, etc.:
Canseime do cine. Farteime das filas, os aplausos e as pantallas. Só vexo a cinta cinematográfica que pecha os ollos e móvese. Mesmo cando vou durmir , só penso en travelling e encadre. Son demasiados días de Sete Festivais.
Ante... [+]
A estrela de "My way out" de Izaskun Arandia é un club londiniense que durante trinta anos foi refuxio para a comunidade trans. Bo, iso non é do todo certo, porque a película de Arandia non observa unha soa estrela, senón que mira toda unha galaxia. De feito, o documental que... [+]
Os protagonistas de Vicenta B. e Miyamatsu to Yamashita enfróntanse ao mesmo problema. Ambos esqueceron cal é o papel que teñen que desempeñar na vida, dalgunha maneira perderon a súa identidade tanto Vicenta (Linnett Hernández) como Miyamatsu (Teruyuki Kagawa). Si é... [+]
Entre as películas que se presentan no Zinemaldia, son moitas as que centran o sufrimento, aínda que os temas, estilos ou aproximacións poden ser moi variados. Hoxe, a partir das películas Cartafoles azuis e A filla de todas as rabias, falarei das boas e menos sinceras... [+]
Hoxe, por primeira vez, deime conta de que organicei as crónicas por departamentos inconscientes. Antonte foi sériea Perlas, onte Horizontes Latinos e hoxe chegou a quenda de Zabaltegi-Tabakalera. En palabras da páxina web do festival, esta última “é unha sección que... [+]
Empecei o segundo día do festival de cine dunha maneira moi rápida, sen ningunha previsión nin curiosidade sobre a película que ía ver. Para dicir toda a verdade, as referencias que pode reivindicar a mexicana Dúas estacións non son ao mesmo tempo raras. De feito, foi... [+]
Ao nove da mañá do venres levantouse o pano do Festival de Cine de San Sebastián en tres recunchos da cidade: As dúas salas do Kursaal e o Teatro Vitoria Eugenia. Neste último, a pantalla traseira do tecido ofrécenos a imaxe doutro pano que se abre tras o xogo de anuncios... [+]