Do mesmo xeito que coa axuda dos artistas vivimos o florecimiento de Euskal Herria, tamén nesta ocasión, co seu impulso, sigamos facendo o camiño xuntos, dando o apoio necesario aos presos políticos, exiliados e deportados vascos
O lector xa sabe que a Asociación Harrera nace coa intención de axudar aos vascos que tiveron que vivir no cárcere, no exilio ou na deportación durante longos anos a causa do conflito político que estivo e que estivo a favor da liberdade en Euskal Herria, para comezar a refacer a súa vida.
Esta asociación ten entre as súas funcións facilitar o acceso directo aos documentos de identidade, permisos de conducir e... aos trámites que hai que actualizar coa Administración; facilitar rapidamente as necesidades de servizos sanitarios por falta de atención de longos anos; coñecer as capacidades de acceso ao mundo laboral para a reinserción da vida e os recursos cos que conta para facer fronte aos gastos mínimos actuais.
Non necesitamos facer demasiado exercicio para saber até que punto son as necesidades. Bástanos con darse conta de que a maioría dos que seguen sufrindo cárcere levan máis de vinte anos, afastados das súas familias, amigos e dos seus pobos. Son moitos os que cumpriron 30 anos, e tamén hai 25 que o fixeron. O que tivo que vivir tantos anos no cárcere (e non imos referirnos aquí ás terribles circunstancias nas que se viu envolvido durante tanto tempo), cando a pena ou condena que se lle impuxo salgue cumprida, ten que cumprir unha segunda condena que non termina nin se menciona. Porque os trens correspondentes a cada etapa da vida (seguramente máis dun) escapáronselle: o resultado de non poder cotizar todos estes anos de xubilación é un simple exemplo; probablemente cambiará a estrutura da súa familia cando estaba na rúa; seguramente os seus amigos e coñecidos viviron en parellas e ocuparon aos seus fillos en tarefas de educación ou coidado; si non se caeu na época de estudante, a empresa que traballaba pode non estar; ou o tipo de traballo que facía.
Onde pode atopar unha posición cara a unha vida normalizada?
Non hai máis que empezar a pensar que, tendo en conta a idade media, as posibilidades de resolver economicamente por si mesmas as necesidades da vida van saír perdidas, polo que, como a axuda dos veciños será obrigatoria, atopámonos ante un reto de extrema necesidade.
A Asociación Harrera está a responder ás necesidades máis perentorias coas achegas voluntarias de cotas que realizan os individuos, asociacións, empresas e institucións. Pero as necesidades aumentaron moito e prevese que vaian crecer, xa que a medida que se van baleirando os cárceres aumenta o número de exreclusos, e o mesmo cando os exiliados e deportados regresan a casa.
Os expertos mundiais en mediación para a resolución de conflitos aseguran que as consecuencias do conflito político tamén deben resolverse si apóstase por unha convivencia real baseada na xustiza. Evidentemente, aínda non chegamos ao compromiso de que esas necesidades sexan recoñecidas como dereitos e sexan retribuidas por decreto.
Nese caso, haberá que seguir respondendo voluntariamente. Por iso, a Asociación Harrera iniciou unha potente campaña para tentar aumentar o número de persoas que farían achegas voluntarias. Tamén participaron nesta campaña escultores e pintores vascos de renome, que doaron as súas obras. Os artistas que se solidarizaron coa campaña son: Juan Gorriti, Doura Salazar, Irantzu Lekue, Eider Eibar, Gonzalo Etxebarria e José Luís Zumeta (este último, levado pola desafortunada pandemia en abril de 2020). Puxeron á venda as caixas pequenas que quedaron embelecidas con estas obras de arte a un prezo moi baixo. Temos, por tanto, unha oportunidade única para gozar das obras destes grandes artistas vascos a través da compra de pequenas caixas serigrafiadas ao longo de todo o ano.
Si, os traballos dos artistas que se recibiron son preciosos. Cada cal parece expresar desde o seu estilo o que sente e ve con este tema ou motivo. A min chamoume a atención sobre todo o que fixo Zumeta. Póñome a mirar e… de súpeto hei visto que é perfecto para este motivo. O que aquí se pode ver é asombroso e tratarei de atraer a miña lectura brevemente.
Dividirei a imaxe en dous partes. Unha metade cara abaixo e outra metade cara arriba.
Na parte inferior
Dereita: Significaría a paz no cemiterio que viviu Euskal Herria tras a guerra de 1936. Sen luz. Todo estaba escuro e morto. Os puntos negros de gran carga, testemuñas das masacres.
Na imaxe de en fronte pódese ver á mocidade levantada, ben pegada á terra, cos ollos moi abertos, os dentes fecheiros e vestida de coraxe (cor de sangue, vermello).
Cara á esquerda: esta actuación da mocidade dá luz ao pobo e xera esperanza (cunha cor verde claro). E aí, eses puntos negros que salpican esa parte da esperanza, serían as consecuencias dolorosas que se produciron na actividade da mocidade.
De novo na parte superior
Pola dereita: a cor vermella ocupa a maior parte. A conciencia de loitar pola liberdade xa se incorporou a máis cidadáns e os resultados empezan a tomar formas no pobo. Aparece algo parecido á árbore que pode ser a árbore de Gernika. As súas raíces atópanse sas no solo e querería dar a entender que todo o territorio está a tentar envolver en si mesmo, coa cor da ikurriña. Tamén valora a achega do feminismo, levando a súa cor até as súas raíces. Pero nesa imaxe, semellante á landra que se ve máis á esquerda nesa escena ou escenario, si mirámolo ben, vénnos á cabeza a imaxe de quen deu a súa vida polo pobo e caeu en mans dos opresores. O destino de quen durante longos anos non tivo máis remedio que sufrir. A terrible situación de fondo na que se atopa o desexo de abandonar algunha vez o exilio ou o cárcere para volver ao pobo. Por iso a cor escurécese aí e aparece como no interior da cápsula. A quen viviu para o pobo e sufriu polo pobo, o feito de non vivir no pobo faille sentir soidade. E, por suposto, non está afeito pedir nada para el e non vai pedir nada. Pero necesítao todo!
E a este cadro vén a Acollida! !
Como podedes ver, o panorama que temos queda perfectamente representado nesta obra de Zumeta de carácter sensible e de mirada severa. Por iso, aínda que é consciente de que á hora de interpretar un debuxo, a través do debuxo indícase unha historia máis dunha e outra que o propio debuxo, podemos dicir que esta obra a realizou prevendo a necesidade da asociación Harrera. Si puidésemos preguntarlle “que queres dicir con este debuxo?”, responderíanos “o que ti mesmo ves”. E si volvésemoslle a preguntar forzando algo máis, coa súa humildade habitual, responderíanos “si fose capaz de dicir o que quero dicir con iso non o debuxaría”. Gustáballe a creación libre e non era partidario de limitar o pensamento a ninguén.
Devandito isto, non nos queda máis que dar a axuda e o apoio necesarios á asociación Harrera. Atención, pois, aos puntos de venda que a partir de agora instalar nos pobos, para adquirir caixiñas cheas de obras de arte e, sobre todo, para apuntarse á asociación.
Gustaríame manter a campaña en quente si alguén se animase a compartir connosco unha lectura de obras doutros artistas solidarios.
Do mesmo xeito que na década de 1960, coa axuda dos artistas vivimos o florecimiento de Euskal Herria, agora, co seu impulso, sigamos xuntos facendo o camiño, dando o apoio necesario aos presos políticos, exiliados e deportados vascos, en beneficio de Euskal Herria e dos vascos, soñando un mundo novo.
Viva Acollida! !
Viva o pobo! !
Viva o País Vasco libre! !
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Harea-erloju baten bidez irudikatu ohi da denboraren joana. Ospatu berri dugu Saharako Errepublika Arabiar Demokratikoak 49 urte bete dituela iragan den otsailaren 27an. Urte hauetan guztietan, harearen pisuak ez du oraino estali Saharako populuaren askatasun-nahia eta... [+]
Datorren udaberrian, Stop AHT Zundaketak ekimenak bi urte beteko ditu. 2023ko maiatzean, ADIFek Itza, Sakana eta Goierriko udalei jakinarazi zien zundaketa geoteknikoak eta beste jarduketa batzuk egingo zituela AHTaren Nafarroako korridorea Euskal Y-arekin lotzeko alternatibak... [+]
UEMAk Telegram bidez banatzen duen “Euskararen Hemeroteka” kanalean honoko titularrak irakurri ditut bata bestearen atzetik: “Gipuzkoak euskararen aldeko bide-urratzaile izateko ardura hartu du”, eta jarraian “Udaltzainen hizkuntza eskakizunen... [+]
Iazko udan ere Alacant aldera hurbildu ginen eguraldi hobea aurkitu nahian eta, urtero bezala, egun batez, Benidorm erraldoian sartu ginen hango giroan murgildu, zerbait hartu eta seme-alabekin izozki edo gofre bat dastatzeko asmoz.
Hiri bitxia da, denetarik aurki dezakezu... [+]
Ongi etorria eman digu Unai Mendizabalek A eredutik D eredura aldaketa egitea erabaki dugulako Judimendi auzo eskolan. Bidea malkartsua izango dela ere ohartarazi digu Armentia Ikastolako guraso eta Arabako Ikastoletako lehendakariak. Gure esker ona adierazi nahi diogu eman... [+]
Ez dira gutxi azken boladan euskara bere onenean ez dagoela eta bere transmisioa bermatuta ez dagoela ohartarazten ari diren ahotsak. Bestetik, inork ez du ukatzen hezkuntzak ezinbesteko betebeharra duenik euskara eta euskal kulturaren biziraupenerako. Erronka estrategikoa... [+]
Azken asteetan zenbait unibertsitatetako ate irekien jardunaldietara joateko aukera izan dut. Semea aztertzen ari da zer ikasiko duen datozen urteotan eta, erabakia hartu aurretik, komeni da aukera guztiak begiratzea. Unibertsitate bakoitzak badu bere misioa, bere izaera, bere... [+]
Bost urte igaro dira pandemiaren hasieratik. Pandemia horrek ekarri zuen denok zaintza eredua ezagutzea, inondik inora ere behar bezala ez zebilena. Egoitzetako kutsatzeen eta hildakoen datuak, batez ere pribatuetan, zifra hutsak baino askoz gehiago izan ziren.
2020ko... [+]
Duela aste batzuk, gurean egon ziren El Salvadorko eta Kanarietako emakumeen eskubideen aldeko hainbat aktibista. Sexu- eta ugalketa-eskubideez eta eskubide horiek urratzeak emakumeengan dituen ondorioez aritu gara; hala nola El Salvadorren berezko abortuak izanda homizidio... [+]
Tasa edo zerga turistikoaren eztabaida urtetan luzatzen ari da, erakunde publikoetan ordezkaritza duten indar politikoen artean zabala den arren ezarri beharraren gaineko adostasuna. Eztabaidetako bat da zerga hori zein erakundek kobratuko duen: zenbait udalek (tartean... [+]
Ba al dakizue frantses batzuk harritu egiten direla mugaren alde honetan ere euskaldunak bagaudela jakitean? Ba bai, harrigarria bada ere, behin, Donostian, frantses batzuei entzun nien sinetsi ezinik beren buruari galdetzen: “Saint-Sébastien est au Pays... [+]
Azkar! Azkar! Adi egon, ez daukat astirik eta! Ohartarazi behar zaitut, denborak agian ez baitit uzt… Pipipipi-pipipipi! Pipipipi-pipipipi!
Goiz jaiki, eguneratuta egoteko irratia piztu, dutxa hartu, ilea lehortu, orraztu, bizarra kendu edota makillatu, kafea egiten den... [+]
Ez da berria, lehen ere ezagutu ditugu horrelako egoerak. Bere garaian hartutako erabakiaren emaitzak okertzen doazenean, zuzentzeko nahiko denbora balego bezala, eta ez da egia.
Hitz politak, itxaropentsuak, euskal gizartean pozik entzuten direnak, bai, baina badut beldurra,... [+]
Azpeitiko Udalak etxebizitza hutsei ezarritako kanona abian jarri berritan –eta Euskadi osora zabal daitekeela jakinda–, etxebizitza horien jabeen eta eskuineko alderdien kexak irakurtzen eta entzuten hasiko gara. Jabetzarako Eskubidearen inguruko mantra horiek... [+]
Lurrak guri zuhaitzak eman, eta guk lurrari egurra. Egungo bizimoldea bideraezina dela ikusita, Suitzako Alderdi Berdearen gazte adarrak galdeketara deitu ditu herritarrak, “garapen” ekonomikoa planetaren mugen gainetik jarri ala ez erabakitzeko. Izan ere, mundu... [+]