A UPV/EHU conclúe que existe unha “gran necesidade” para traballar a prevención do suicidio nas residencias de acollida
- Investigadores da Universidade do País Vasco han estudado as condutas suicidas dos adolescentes das residencias de acollida e chegaron á conclusión de que unha cuarta parte dos mozos tentou suicidarse. Denuncian que a maioría do persoal ten un coñecemento “baixo”.
Segundo a Organización Mundial da Saúde, o suicidio de adolescentes e mozos é un problema público a nivel mundial e é a principal causa de morte non natural entre os mozos de 15 a 29 anos. Investigadores da UPV falaron con adolescentes de 25 pisos de acollida de Bizkaia, Gipuzkoa e Navarra sobre o suicidio. Segundo o estudo, o 26,5% dos mozos tentou suicidarse.
Os adolescentes que viven en residencias de acollida teñen “máis” factores de risco de comportamentos suicidios, como as vivencias traumáticas da infancia e a autoestima “baixa”. Por iso, chegaron á conclusión de que é “urxente” desenvolver estratexias e recursos para traballar con estes mozos. Alexander Muela, Doutor en Psicoloxía, destaca que se investigou “moi pouco”: “Como até agora tiñamos moi poucos datos, realizamos unha investigación innovadora cuxos resultados evidencian a necesidade de realizar tarefas preventivas e a necesidade dunha maior formación dos profesionais”.
Necesidade de educación emocional
En total, estudouse a conduta de 185 adolescentes, e unha cuarta parte dos mozos tentou suicidarse, a terceira parte pensouno e a metade realizou autolesiones sen ánimo de suicidarse. O 92% di que o fan para regular as emocións. “Hai que traballar a educación emocional e dotar aos mozos de estratexias e recursos para regular as emocións”, sinalou Muela.
Ademais, hai que ofrecerlles recursos e espazos para pedir axuda, xa que só o 37,6% solicitou axuda e máis da metade sente que non pode recorrer grazas á axuda.
Formación do persoal
Ademais de falar cos mozos, recolleron a opinión dos traballadores. Preguntan a 225 traballadores se senten dispostos a identificar comportamentos suicidas dos mozos e reaccionar adecuadamente ante eles. A maioría di ter “baixo” e só un 22,8% di ter coñecementos ou coñecementos bastante altos: “Non teñen formación preventiva, a súa resposta principal é acudir aos centros de saúde en caso de emerxencia. Non podemos deixar todo sobre o sistema sanitario”. É dicir, non saben como falar os sinais de alarma e que e como preguntar aos mozos. Por iso cren que o primeiro paso é formar ao persoal.
(Azken aldi luzean ezin naiz gauez atera, eta arratsaldez ere larri, eta asteburuetan ere ez, eta (jarri zaizue jada ihes egiteko gogoa), marianitoak eta bazkari azkar samarrak izaten dira nire enkontruneak. Konpainiak ondoegi aukeratu behar ditut. Ezin ditut poteoak... [+]
