Celebrar é unha forma de pararnos e de prestar atención ao que estamos a facer. Así nolo explicaron os membros de Harago: "Celebrar serve para aprender, porque cando celebramos o que fixemos ben, estamos a ver xuntos o que nos vale. E a medida que o facemos, vemos tamén o que non nos vale. En calquera proxecto e proceso de traballo iso é moi importante para o desenvolvemento”. Din que é imprescindible parar e tomar conciencia do que estamos a facer: "Pola contra non sabemos o que estamos a facer, e podemos estar a malgastar forzas, ou podemos estar desviados do que queremos facer", apuntou.
Dentro dos rituais de celebración, realizan exercicios de recoñecemento e explican que iso é unha maneira de facer un sitio a cada un dentro do grupo e de alimentar o espazo para todos: "O recoñecemento é moi importante para que haxa menos conflitos e para que os que hai sexan doutra maneira. Hai poucos recoñecementos, normalmente é alimentar o conflito". Son necesarios dous tipos de recoñecemento: por unha banda, o que se recoñece ao grupo, é dicir, pór en evidencia o que se conseguiu entre todos. E, por outro, recoñecer os valores de cada un deles: "Nós utilizamos moito o feedback, é dicir, como vemos cada un o traballo do outro, que achega cada un ao grupo... Frases como 'Neste traballo puxeches isto da túa' son habituais. Todo iso alimenta a autoestima do grupo.
Ademais, cando se celebra "créanse sementes para procesos posteriores". Por iso, a finais de ano celébrase unha celebración, e tamén ao final de cada proxecto e proceso. O que teñen ritualizado é a frecuencia, pero cada celebración é diferente e encántalles experimentar. "Os exercicios de celebración teñen o seu lado serio: mirar, observar, reflexionar. E, por outra banda, brindamos co viño e aí libérase algo." Explicitan a importancia de facer un oco ao pracer e aos espazos informais: "Abrandámonos, nese alivio liberamos pesos e alimentamos a relación continuamente". Por iso, cada mes teñen un espazo informal que describiron co concepto "lugar para a axilidade".
"Pode ser que subas á nora, unha comida, ou que che vaias ao monte... que abras e soltas e rische. Para iso é o tramo mensual. Tamén temos a perspectiva do pracer: celebrar unha boa comida, é celebrar desde o pracer". Este mes tivo formatos moi diferentes, ás veces unhas horas, unha mañá, ou unha tarde... pero teñen que mantelos firmes: "Hai que protexer ese espazo informal, hai que porlle unha parede de pedra, si non, desvanécese inmediatamente". Porque as accións, esas tarefas de traballo, están a empuxar. "Por iso, temos que dar unha formalidad ao informal para que se blinde", engadiu. Pero, por que chegar tan forte ao espazo informal? "Porque alimentar a relación permítenos facer o traballo moito mellor, pór aos talentos persoais ao servizo dos retos de equipo. Si eses espazos desaparecen pérdense os equilibrios, pérdese a vista de onde e en que estamos".
Alternan a organización da celebración mensual: "É importante que alguén se faga cargo da preparación, así se pode traballar máis, experimentar máis".
"É algo que traballamos moito estar desde o corpo e moitas das nosas reflexións proveñen dos exercicios corporais, de pór a palabra ao que nos di o movemento. Por iso facemos moitas cousas na natureza: na natureza é máis fácil escoitar facendo sitio ao corpo, atraer a atención, o movemento, o compartir e de aí escoitar... a atención fíncase moito cando atendemos ao corpo. O corpo dinos moitas cousas.
Ao ser a vida un movemento, tamén utilizan moito o movemento no traballo: "Cando estamos en movemento, as conversacións son moi diferentes ás que temos. Non falamos da mesma maneira sentados a ambos os dous lados dunha mesa, ou cando estamos a falar do mesmo camiño. O corpo e a mente teñen conexións e tratamos de pór as condicións para iso. Por iso normalmente movémonos.
Teñen o costume de acceder ao medio natural: "Nas nosas vivencias percibimos que estamos conectados na natureza co noso interior e cos demais. Hai moitas teorías que se poden mencionar, pero nós falamos desde a nosa propia experiencia. Na natureza axustámonos, algo pasa emocionalmente". Estudan a fase na que se atopa o proceso de traballo e comprobaron que, en función das necesidades de cada fase, a saída á natureza é máis efectiva: "Ao principio, para crear un proxecto, é necesario desde a creatividade, desde a apertura, desde a visión das posibilidades, desde a conexión... podemos dicir que é unha fase aberta. Logo haberá outra fase máis interna, de execución, que esixirá moita precisión, meter moitas horas por computador, ou coordinación... e a fase final require unha boa atención para analizar que pasou e iso tamén pode ser máis eficaz facelo fose".
Lembran que o contexto é parte da comunicación: "Cando celebramos reunións ao aire libre pomos un contexto ao diálogo: a comunicación é diferente segundo a contorna, porque a nós diferenciámonos nunha rúa rodeada de coches ou cando pisamos a herba. Na natureza estamos conectados mente e corpo a mente". De feito, estamos constantemente en diferentes emocións e puxeron un exemplo: "Imaxínache que abordamos unha conversación desde a angustia. Crear algo novo desde a emoción de angustia é máis difícil. Necesitamos un pouco de calma e podemos axudalo co contexto, facendo as cousas na contorna natural”.
Explicaron que a natureza ten efectos tamén aptos para o traballo: "Percíbese unha conexión máis forte, unha mellor atención, unha adaptación ás necesidades do proceso, unha forma de traballar máis orgánica... e axúdanos a conectar coa sabedoría interior que todos temos. E si no grupo estamos conectados co que sabemos, somos máis eficientes".
Nas beiras do río de Leitzaran atoparás aos membros de máis alá e no parque Gladys Enea, preto do seu lugar de traballo (Fábrica de Tejas do barrio de Egia): "Para nós, nun contexto de pandemia, é un gran espazo respiratorio. Tamén desde o punto de vista da saúde, porque son espazos abertos que nos levan a traballar de forma aberta".
FICHA
Que fai: Servizos de asesoramento, acompañamento e facilitación a empresas, asociacións e persoas.
Traballadores e socios: 2º
Residencia: No barrio Egia de Donostia-San Sebastián.
Contacto: info@harago.eus.