Acabamos de pasar o Nadal. Sábese que non é unha época moi doce para todos; na nosa casa é unha época de moito traballo: as ovellas crían, hai que facer queixos, o inverno, poucas forraxes nos pasteiros e o que recibimos no verán hai que darlle dentro.

Iso é o que ten ser gandeiro e pastor, que non é un día sen traballo. Con todo, eu vivín con ilusión os días de Nadal, sen ter que ir á escola de neno, e coa esperanza de Olentzero ou os agasallos dos reis. Camiñar por casa no barrio cantando en Noiteboa tamén ten ese encanto especial. Son afeccionado á festa e estes días ofrecen unha gran oportunidade para a festa na súa mocidade. Ver como os seus familiares laminan as costelas do cordeiro criado con mimo tamén me espertou un punto de orgullo.

Este ano o meu Nadal foron especiais, por unha operación de xeonllo non puiden axudar ao parto das ovellas, non axudei aos cordeiros á lactación e non podo facer queixo de momento. Pero todo ten algo doce e déronme a oportunidade de estar preto dos nenos, que normalmente non puiden ofrecer nesta época, aínda que non sexa un tempo de gran calidade.

Encantoume ver con que letra escribiu a filla maior a carta a Olentzero, Mari Domingi e Reis Meigos. El foi o secretario da nosa casa e escribiu as cartas en nome de todos, porque todos merecemos os agasallos. Tampouco se esquece dos irmáns pequenos, que non saben escribir, polo que el faise cargo.

A verdade é que a finais de ano recibimos moitas cartas: facturas antes de que finalice o ano contable, varios provedores desexando Bo nadal e Bo Ano... Pero este ano a estética moveunos un sobre descoidado. Un adhesivo coa nosa dirección sobre o sobre con despacho de billetes de alguén que non colocou nin sequera o remitente. Antes de abrilo, deille un par de voltas ao sobre… Non espero ningunha factura de ninguén neste sobre… Algún amigo de hai tempo, quizais, para felicitar o Nadal? Quen?

Pois non! Recibimos unha carta que non queriamos recibir. Envióunolo a empresa Statkraft en eúscaro e castelán. Con pouca vergoña, queren instalar uns medidores de vento nas nosas terras e nós queren que se lles dea permiso. Obtivéronse datos dos propietarios de terreos sobre Sañu (non sabemos onde e como). O 11 de outubro de 2022 dixéronnos que tiñan un proxecto e que co consenso popular farían “só” o proxecto. Pois ben, os veciños e moitos cidadáns dixemos claramente que non a este proxecto, que sabemos o que temos que perder. Pero non só iso, sabemos que este proxecto non é posible nas condicións actuais en Sañun, entre outras cousas porque non é compatible cos plans xerais de ordenación urbana dos nosos pobos, e o PTS de Enerxías Renovables en trámite tamén rexeita a implantación dunha central deste tipo no emprazamento. Desde o punto de vista ambiental, que dicir: Corredor ecolóxico entre as áreas protexidas de Izarraitz, Pagoeta e Hernio-Gazume, aloxamento de diferentes especies protexidas, barrios e caseríos a distancias insosteible... De aí quizais o intento da empresa de evitar e silenciar o impacto ambiental habitual. Menos mal que os finos membros de Sañu Bizirik están a traballar e atentos.

Os veciños e veciñas temos unha total indefensión, e os cidadáns tamén, porque este proxecto non vai supor máis beneficios que prexuízos para os cidadáns. Creo que é hora de que “é suficiente! !”. O proxecto de Sañu farase público en breve, tal e como saíron os proxectos Trekutz e Buruzai. Dispomos de 30 días para formular alegacións a devanditos proxectos. Sañu Bizirik! & '97; Tampouco en Oleta! prepararon alegacións populares e nos recunchos do pobo teredes unha ampla oferta de días e horas: asinade todos!

Itsaso Agirre