Hai xa moitos anos que non sigo a competición internacional (Xogos Olímpicos, Mundiais…). A indiferenza, o cansazo, a dor… e tamén me producen un pouco de rabia. E, en consecuencia, a alternativa que me queda é non vela.
O motivo non é que non lle guste o deporte ou que sexa contrario á competencia. É que non deixan participar á nosa selección, a vasca. Precisamente, outras seleccións nacionais e francesas négannos a súa participación oficial. E a selección vasca non é a única que sofre esta prohibición: Cataluña, Galicia, Córsega, Bretaña…
Desde a miña mocidade coñecín varios movementos a favor da selección vasca, sendo o principal o traballo realizado por ESAIT. Seguíronse varias estratexias. Pero aínda non se conseguiu a oficialidade das seleccións vascas. E os deportistas vascos aínda non teñen a oportunidade de competir coa selección vasca. Unha vez ao ano, como moito, si non é para facer amizades simbólicas, por suposto…
A "normalización" foi unha das palabras que ouvín en moitas ocasións ao redor da Eurocopa que se celebrou este verán. Considerouse un paso positivo, tamén en Euskal Herria, que a xente vaia vestida con camisetas españolas, sen medo, que se poñan grandes pantallas nas cidades para ver os partidos dA Vermella… Aceptar. Pero falta a outra metade da normalidade: que a selección vasca tamén sexa oficial, que poida participar en competicións internacionais, e que os afeccionados da selección vasca, vestidos con camisetas verdes, poidan celebrar os partidos da nosa selección en grandes pantallas.
Non pedimos nada extraordinario. Só ter os mesmos dereitos que os nosos veciños. Que a selección que sentimos teña dereito a xogar e que poidamos animar. Porque si non o facemos, a normalidade queda moi coxa, porque estariamos a normalizar algo que non é normal…
Outro dos argumentos que ouvín é que isto é unha cuestión entre as partes, a acordar entre as dúas partes. Pero non din que a relación entre estes dous lados non é entre iguais. O País Vasco e España non se parecen en nada á relación de España con Italia, Portugal, Suecia ou Checa. No noso caso, unha parte está por encima da outra. Porque unha parte nega os dereitos da outra. Como peces grandes comen pequenos. Porque é España a que prohibe a participación da selección vasca. Son cancións antigas: bandeira, idioma, cultura e selección única.
É irónico que se acuse de ser anti-españois aos que non nos animamos ou aos que non celebramos as vitorias de España. En realidade, porque son os anti-vascos, na medida en que nos prohiben a nosa selección
E é curioso que a afección española pídanos continuamente que respecten os seus dereitos. De acordo. Pero, e cando teñen que respectar os nosos dereitos fundamentais? A selección vasca non prohibe ningunha outra selección. Todo o contrario. É o de España o que prohibe ás outras seleccións de fútbol. Os que senten españois poden animar á súa selección, xa que poden participar de forma normal nas competicións. Os que sentimos vascos non temos esa posibilidade, porque se nos negou.
Por tanto, é irónico que se acuse de ser anti-españois aos que non animamos ou aos que non celebramos as vitorias de España. En realidade, son eles os anti-vascos na medida en que nos prohiben a nosa selección.
Por que o Estado español non o fai como o Reino Unido? Onde Escocia e Gales, por exemplo, poden competir coas súas propias seleccións sen ningún problema, aínda que non sexan estados independentes. Por que o que alí é posible non se aplica aquí? Por que España non fai o mesmo e garante a todos a igualdade de dereitos, unha vez solucionado o problema? É un asunto de vontade política. O que hai que resolver politicamente. Non podemos pór todo o peso nos deportistas (só)… E tamén como sociedade, creo que deberiamos movernos máis ao redor desta reivindicación.
Non sei exactamente que folla de ruta deberiamos seguir. Pero sei cal non é o camiño: dar por normal a situación actual e animar á selección que nos prohibe. E neste sentido, resúltame absolutamente incomprensible (supostamente) ver á xente que apoia á selección vasca celebrando as vitorias da selección española. Tamén en pobos pequenos moi euskaldunes. Fai 30 anos e na actualidade. Para xustificalo, teñen unha chea de escusas (teñen adestrador vasco; xogan xogadores da Real e do Athletic; son próximos…).
Non sei como explicalo. Seica (supostamente) quen son partidarios da selección vasca non o son en realidade, e sálguelles (e acelérase) a súa españolidad que tratan de manter ás agachadas coA Vermella? Ou tanto perdemos o norte, que de verdade mesmo os da selección vasca han chegado a animar a unha selección que nos prohibe? É normal que a xente que sente española anime á selección española. Pero, cantos son eses nos pobos pequenos euskaldunes? Algúns dirán o de sempre: que non hai que confundir deporte e política. Pero, desgraciadamente, a política inflúe en todo, e esta cuestión, na medida en que é unha cuestión estritamente política, ten moi pouco de deporte.
Non é a miña intención dicir a que seleccións cada un ten que animar. Nin moito menos. Pero é un tema que nos debería dar moito que pensar. Que require unha reflexión profunda. Animando á selección que nos prohibe, porque nunca teremos seleccións vascas.
Aitor Irigoien Odriozola
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
A verdade é que non sei por que estou a escribir isto. No ambiente conflitivo de hoxe en día non se toman ben este tipo de opinións. É posible que ARGIA non publique isto, xa que non coincide coas opinións que publicaron até agora (pero se finalmente decidiron publicalo,... [+]
O 15 de xaneiro o lobby tecno-empresarial Zeditzak presentou o seu 6º informe, Euskadi e a Unión Europea, un destino compartido de prosperidade e competitividade. O neoliberal Think Tank, formado por expertos emerxentes do mundo das finanzas, presentou unha receita máxica... [+]
Os euskaltzales movemos os nosos pés tras a testemuña da Korrika, para reivindicar que queremos seguir vivindo como pobo vasco, en favor da nosa lingua.
Os primeiros pasos dáos a persoa migrante que sae do seu país de orixe en África, América do Sur ou Asia,... [+]
E un ano máis, os sindicatos organizáronnos folgas prefabricadas. E nós, individualmente, decidiremos si sumámonos ou non á folga, sen necesidade de ningunha asemblea no centro.
Ao parecer, o modelo de folga que me ensinaron a min xa non está de moda. No meu imaxinario, a... [+]
Hoxe, 21 de xaneiro, é un día para lembrar e reflexionar sobre unha interesante efeméride da nosa historia recente. Cúmprense 50 anos do peche de 47 traballadores de Potasas de Navarra. Este peche, que durou quince días, provocou unha folga xeral en Navarra, informou o... [+]
Fai un par de semanas publicáronse varios datos de Noruega. Neste país de Europa do Norte predominaron os coches eléctricos, sendo a marca Tesla a a máis vendida, cun 90% de enerxía reciclable que se consome alí. Pola contra, as empresas públicas norueguesas non teñen... [+]
Estas foron as miñas últimas palabras cando fómosche, collidos da man no teu profundo soño respiratorio. O teu corazón quedou para sempre sen unha dor especial, sinxelo, digno. Como vostede queira e esixa. Como queiramos e respectamos.
Xa un mes antes da chegada do... [+]
Hoxe en día, as voces das mulleres e dos nenos e nenas permanecen no seo dunha cultura que deslegitima as súas voces, silenciando as súas experiencias, dentro dun sistema tendente a minimizar ou ignorar os seus dereitos e necesidades básicas. Un exemplo mediático deste... [+]
O martes deuse a coñecer a sentenza contra cinco novos de Lapurdi, condenados por pertenza a Segi. Quince meses de cárcere por reversión a dous mozos, cunha multa de 500 euros cada un; 140 horas de traballo forzado e 500 euros de multa a outros dous mozos; e, finalmente,... [+]
O outro día, mentres repasaba a famosa serie de televisión The Wire, chegou unha escena que me lembrou a desesperación. Alí, a dirección do diario The Baltimore Sun reuniu aos traballadores e avisoulles dos cambios que se aveciñan, é dicir, dos despedimentos e dos... [+]
A cultura consumista que vivimos, manda a todo usuario a un goce desmesurado. Como di Slavoj Zize, Goza do teu fetiche, converteuse no rudo mandato da hiper-modernidade. O goce actual leva a cabo a través dos dispositivos tecnolóxicos existentes para ocupar o lugar do... [+]
Unha pantasma atravesa as cociñas: As pantasmas de Carlos.
Karlos non se presentou ao Master Chef Celebrity. Tras analizar o seu patrimonio culinario, ten moi claro que non vai superar a selección dos seus adversarios. De feito, a Academia da Gastronomía e os medios de... [+]
A consecución da Selección de Euskadi foi, sen dúbida, un logro histórico. Pero se queda niso, para moitos vascos –eu tamén, porque son navarro– será o día máis escuro e triste. Despois de gozar da alegría e a calor dos primeiros días, volvamos á realidade.
De... [+]