Baixo o paraugas
- Era a escura e húmida tarde do pasado novembro chuvioso. Día 16. Na praza de Zaldibia.“Tres vellas bailando” di a vella canción. Pero non. O corazón bailaba baixo o paraugas. Invisible por encima, oculta a grandes poderosos. Á vista de abaixo, cos ollos cheos de bágoas, vivía un pobo, choraba de dor. -Adeus, Pepku! ".
Non estabamos todos alí.
"Non teño capacidade para ir-díxome con tristeza ao Benta de Zugazti, amigos meus, desde a súa xubilación sacerdotal no Seminario, eu vou facer “os de aquí”, fai ti “os de aí”. Á mesma hora, celebrábase unha misa. Pensando en Josetxo.
Máis tarde, no fondo da súa habitación, lonxe da vista dos fariseos delatores, no seu interior, “baixo o paraugas”, transmite estes emocionantes presentimentos a Josetxo. Merece a pena ler a confesión dun amigo íntimo que salgue polo mesmo camiño e que, "nin mellor, nin peor", segue por un camiño distinto, pasa medio século no estranxeiro e atópase na mesma encrucillada, á noitiña da súa vida:
Josetxo! Coñecinche con este nome, coñézoche con este nome, coñézoche sempre con este nome: Josetxo! Para min non hai ningún cambio. Sempre serás Josetxo.
Ti neno, eu novo, ti novo, eu un pouco maior, pero a túa memoria é sempre a mesma: unha memoria agradable.
Eras inocente, amable. Lémbroche, como txistulari, nalgunhas saídas da montaña, no recordo dos teus primeiros pasos cara ao sacerdocio, no camiño que me acompañabas desde a igrexa até o caserío, logo para volver á túa casa só ou cos teus amigos. Vostede era un home próximo, bo.
Fomos madurando aos poucos. Eu seguín o mesmo camiño, ti escolliches un novo camiño, nin mellor nin peor, que crías que era o mellor para ti. Chegaron tempos difíciles, complicados, e ti siguiste un camiño difícil, aí buscas o camiño para servir ao teu pobo e aí fas a túa oferta. Vostede non retrocedeu, senón que avanzou.
Os problemas e os nós da vida separáronnos, a relación entre eles quedou coma se rompeuse. Pero, asegúroche, a túa memoria permaneceu sempre en min e foime grata.
Así, hai un ano, entre Iñaxio de Okobio, tiven a sorte de volver atoparme e facer unha pequena comida. Foi un fermoso día para min, o día en que me atopei cun vello amigo, moitos recordos e vivencias pasaron polo meu corazón.
Unha cousa fíxome pensar: atopeiche envellecido, máis vello do debido. Sen dúbida, era o resultado da súa vida dura, da oportunidade que vostede fixo nun día e da súa oferta. Non foi nada fácil.
Agora, ao saber que morriches, sentín unha gran dor, pero tamén espertei en min unha gran esperanza. A túa vida foi plena, unha oferta, e isto trae os seus froitos, tanto de face ao presente como ao futuro. Desde a miña crenza non se perdeu esta vida, senón que se converteu nunha vida plena.
Adeus, Josetxo! Pronto se atoparán xuntos noutra mesa redonda. Fálolle da miña fe e da miña esperanza.
Chove. Na praza de Zaldibia, cada cal baixo o seu “paraugas”, o corazón segue bailando o aurresku. Josetxo toca o txistu. Pero non podía vela.Pechou o paraugas a pleno sol.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Non quero que a miña filla se disfrace de xitana nos caldereros. Non quero que os nenos xitanos da escola da miña filla gocen de xitanos nos caldereros. Porque ser xitano non é un disfrace. Porque ser xitano non é unha festa que se celebra unha vez ao ano, manchada de roupa... [+]
O camiño faise paso a paso, e hai un tempo aprendín que parece feito polo principio. Pero a xente tamén quere aprender a encher esa frase de contido. Só non podemos conseguir nada, quizá axiña que como comecemos. Incluso a gran afluencia de xente pode complicar a... [+]
Non actuou correctamente, había que tomar medidas, si non, non aprendemos. Ao parecer, non se daba conta do impacto do que fixera, seguía normal, ás veces cun aspecto máis feliz que os que lle rodeaban. Ademais, fala demasiado alto, iso non lle gusta a ninguén. Como as... [+]
Hezkuntza Sailak ez ei du ulertzen publikoko langileak zergatik joan garen grebara. LAB sindikatuari galdetzea dauka. Sindikatu horrek akordioa sinatu zuen sailarekin, 2023ko apirilean. Urte bi geroago grebara deitu dute haiek ere, aurrekoetan ez bezala, Hezkuntza Sailak... [+]
Profesor de Historia en homenaxe a un ex compañeiro que acaba de xubilarse. Bravo e máis bravo!
As leis educativas subliñan a importancia de fomentar o pensamento crítico no alumnado. Pero o claustro de profesores, nun tempo un espazo de debate de ideas e contraste de... [+]
A democracia liberal nos países occidentais parécese cada vez máis a unha democracia minimalista. O núcleo da definición sería que se respectan os cambios de goberno nas eleccións. A esta variante autoritaria, os politólogos Levitsky e Way chamárono autoritarismo... [+]
Mentres escribía esta columna, tiven que cambiar o tema, porque a miña atención se viu afectada polos aranceis de Trump. Necesitaredes poucas explicacións, é novo en todos os sitios, impuxo aos produtos chineses un 10% e aos produtos canadenses e mexicanos un 25%. O que... [+]
Esta cuña que o anuncio de substitución da bañeira por unha ducha en Euskadi Irratia anima xa ás obras no baño de casa. Anúnciase unha obra sinxela, un pequeno investimento e un gran cambio. Modificáronse as tendencias dos sanitarios nos aseos e estendeuse de forma oral a... [+]
Recollín o seu e-mail no portal da folga, no correo persoal. Ao principio pensei que era para dar a coñecer, como moitos outros, as posibilidades que temos ante a folga. Pero non, o e-mail recibido era o movemento político e comunicativo contra a folga.
Confesareivos que me... [+]
Asteburu honetan 'estetikoa' hitzaren inguruan pentsatzen aritu naiz, lagun batek esandako esaldi baten harira: “Lan hau estetikoa da”. Estetikoa hitzaren etimologia aztertu dut, badirudi jatorrian zentzumenen bidez hautematea zela bere esanahia, eta gerora... [+]
O día anterior, en Bilbao, reuninme cun amigo no bar Bira. Púxenme a pasear e dixen: “Claro, como es Giputxia, ja, ja”. E el subliñou que non era guipuscoano. Sen entendelo, continuei dicindo, “Ah! Non? Pero naciches en San Sebastián?”. “Si, nacín alí, pero eu... [+]