Poñamos un pouco de contexto. Por que encarceraron a Zelaia e Barbado?

Ibone Alonso (I.A. ): Por ser novos e militantes e por participar nos procesos de liberación de Euskal Herria. Isto foi contra Aitor e Galder, pero fixérono para dobregar a toda Euskal Herria.

Aizpea Uranga (A.U. ): Nós vémolo como un paso atrás, coma se tivesen unha necesidade de volver aos tempos pasados. Non aceptamos o ingreso en prisión, e para denuncialo participamos en varias mobilizacións. Nese sentido, chegáronnos multas.

?Por que considerades un paso atrás o encarceramento?

I.A. : Euskal Herria vive agora outros tempos, tomou outra dirección, e quérennos facer volver aos vellos tempos. Cremos que non é o momento. Este paso adiante viuse, entre outras cousas, coa posta en liberdade dos presos.

Un total de 133 membros de ERNAI foron multados pola súa participación nas protestas contra o encarceramento da moza. Hai moita xente.

I.A.: Non o esperabamos. A identificación si que esperabamos, pero a aplicación dunha lei mordaza deixounos moi sorprendidos. Esperabamos outros procesos. Somos dos primeiros os que nos aplicaron esta lei, polo menos no ámbito xuvenil. Foi un golpe de Cristo.

Todo isto sucedeu, por tanto, desde que se aplicou a ‘lei mordaza’. Que é exactamente a ‘lei mordaza’ e por que se aplicou “de forma abusiva”?

I.A. : Esta lei promulgouse en 2015 e é un mecanismo para afogar aos axentes sociais. Fomos os primeiros, e si aplícase a outros axentes, non é sostible que haxa movemento xuvenil.

A.U. : Ante isto, queremos ser un precedente; a nós aplicáronnos esta lei, pero tamén nas mobilizacións queremos pór sobre a mesa o discurso contra a lei mordaza. Pedimos que se debata, porque se nos aplicou agora a nós, pero, máis tarde, para que ninguén máis sufra. A multa é unha cantidade de diñeiro que a organización non pode pagar. En concreto, estímase que a contía total das axudas é de 290.500 euros.

Puxestes en marcha unha campaña para conseguir diñeiro. En que consiste? Cales son as previsións da campaña?

I.A. : Sacamos o merchandising (camisetas, gorros e abanicos) e puxemos en marcha unha recollida de fondos para que o pobo poida achegar o que poida. Todas as achegas son benvidas, aínda que sexan pequenas. Moitos mozos han visto que recibimos un golpe de Cristo e, supostamente, únense ás nosas reivindicacións.

A.U. : Non sabemos até cando estará aberto o crowdfunding, pero esperamos que vaia ben. Aínda que a achega sexa mínima, para nós é unha axuda, e animamos á xente a facer esa pequena achega.

A mobilización realizarase o 8 de setembro. É un día sinalado en Donostia-San Sebastián, xa que é o segundo domingo da Bandeira dA Cuncha. Por que decidistes facelo ese día?

A.U. : Habemos visto que as regatas son o punto de encontro de moitos mozos independentistas, e pareceunos unha boa idea mobilizarnos ese día e que as nosas reivindicacións tamén estean nas regatas.

I.A. : Ademais, parécenos unha maneira de empezar con forza o curso. Ao final do curso anunciamos que a pesar das dificultades que tiñamos, avanzabamos e queremos ser escaparates.

Que van denunciar en concreto ese día?

A.U. : Todo isto foi un mecanismo para asustarnos e esmagarnos, e queremos demostrar que estamos aquí e que cada vez somos máis. A pesar das multas, non temos medo e imos seguir adiante.

Por que credes que o voso proxecto é “incómodo” para o Goberno español?

I.A. : Porque os mozos independentistas habemos demostrado que hai outras formas de construír Euskal Herria, que funcionan, e cada vez son máis os mozos que se unen a esta loita. Vivimos nun sistema neoliberal cisheteropatriarcal capitalista que non admite outra alternativa. Cos procesos e alternativas que expuxemos, demostramos que hai outras formas de construír Euskal Herria, e por iso cremos que somos un obstáculo para eles. Á fin e ao cabo, hase visto que, tanto en política como en sociedade, o independentismo atrae á xente e, por iso, vennos como un perigo.