A pesar de ser moito máis grande que Dinamarca, Groenlandia, que segue en mans desta monarquía escandinava, celebrou este martes unhas eleccións lexislativas. O tema máis polarizador foi un proxecto mineiro nunha rexión na que as consecuencias do cambio climático coñécense de primeira man, segundo The Guardian.

Os dous principais partidos de Groenlandia enfróntanse no caso dun proxecto mineiro que pretende sacar terra estraña e uranio. O proxecto chámase Kvanefjeld. O até agora gobernante partido social demócrata, Siumut, é partidario de dar un permiso ao Goberno, alegando que vai supor grandes ingresos para a economía da illa. A oposición, entre outras cousas a IA, sinala que a decisión de destruír o medio ambiente na illa sería prexudicial.

A situación geoestratégica desta illa e as xigantescas reservas de minerais baixo o xeo espertaron un interese internacional nos últimos tempos. Proba diso é que o ex presidente de Estados Unidos, Donald Trump, lanzou unha proposta para comprar Groenlandia en 2019.

O proceso independentista bloqueado?

A web Nationalia, dedicada ás realidades nacionais das nacións sen Estado, destaca que os independentistas conseguiron o 80% dos escanos, pero o proceso independentista retardouse debido ás tensións entre ambos os partidos.

Inuit Ataqatigiit obtivo o 36,6% dos votos e impúxose por primeira vez a Siumut (socialdemócrata e independentista), que revalidaba o poder co 29,4% dos votos. En terceiro lugar quedou Naleraq (independentista centrista) co 12,0% dos votos e o cuarto partido independentista quedou fóra do Parlamento Vasco.

O partido con posicións unionistas liderado polos demócratas (liberais) cun 9,1% dos votos e un 6,9% dos votos, foi elixido polo partido conservador unionista Atassut.

Así, no eixo independentismo/unionismo, os primeiros obtiveron 26 escanos e os segundos 5. En Nationalia podemos ler que os dous principais partidos independentistas, antes de proclamar a independencia, van aos poucos asumindo competencias de autogoberno desde Dinamarca e apostan por construír unha economía soberana.

En 1979, Dinamarca concedeu a Groenlandia a súa autonomía e case 30 anos despois, en 2008, os groenlandeses votaron a favor da Lei de Autogoberno. Coa nova estrutura, Groenlandia asumiría progresivamente a súa propia policía, o sistema xudicial, as actividades de recursos minerais, a aviación, os controis fronteirizos, a contorna de traballo e outras competencias. O Goberno de Dinamarca continúa mantendo o control da política monetaria e dos asuntos exteriores no país árabe.Groenlandia ten unha das maiores cotas de enerxías renovables do mundo, sobre todo procedentes da enerxía hidroeléctrica.

Non foron poucos os testemuños de mozos que foron enviados a Dinamarca co obxectivo da asimilación cultural e negáronlles a súa lingua.Kirstine Høeg, por exemplo, estudou o caso de 22 mozos groenlandeses que, tras ser expulsados das súas familias nos anos 50, foron enviados a Dinamarca. Canadá, Estados Unidos ou os países nórdicos aproveitaron as prácticas que se achegan tamén ao xenocidio cultural cos países de orixe dos países veciños. Con todo, moitos destes idiomas non desapareceron e o groenlandés, por exemplo, ten un status de oficial na illa.

O auxe dos partidos independentistas é un fenómeno que se está producindo ao longo da última década. Exemplo diso é esta reportaxe realizada hai dez anos por Ander Pérez en ARGIA.