A illa máis grande do mundo, unida a Dinamarca, non estaba á venda. Entón Trump quedou na estacada doutras tolemias: chegou a pandemia, perdeu as eleccións aínda que el dixo que non...

Pero catro anos despois, volveu a gañar as eleccións, sente moi forte (e fanlle sentir), e antes de volver á Casa Branca xa trouxo o mesmo proxecto sobre a mesa. Outras dúas, con cheas moi diferentes. Un, moito máis grande, completamente indeterminado e que só se podería levar a cabo mediante un longo proceso político: Integración de Canadá en Estados Unidos. A outra, a máis precisa e que EE. UU. pode facer por forza: Recuperación da Canle de Panamá. Entre ambos, quizais o máis factible, “comprar” Groenlandia.

Agora, a idea xa non se toma de broma, e as conclusións empezaron a ser as máis prudentes. Para outros, por exemplo, desde o punto de vista do porto que podería abrir noutros lugares.

Pero como se “compra” algo que non está en venda? A quen lle correspondería pór un posible “prezo” como propietario da mercadoría? Con que diñeiro ou medios realizaríase a compra? Que sería o que Estados Unidos compraría si Groenlandia estivese á venda? Para ser como Alaska ou Hawai? Ou como Samoa, Guam, etc.? Ou Porto Rico?

Á espera da resposta a este tipo de preguntas, a anécdota serviu, de momento, para lembrar a historia. O proxecto de Trump non é, nin moito menos, novo. Estados Unidos realizou varios intentos para conquistar Groenlandia, a máis seria na Guerra Fría, polo seu espectacular valor estratéxico. E hai que dicir que, despois de obter facilidades coma se a illa fose súa, os estadounidenses “rendéronse” na decisión de apropiarse por completo. Non hai máis que lembrar os detalles do accidente atómico que sufrirá Pombais, que cumpre 59 anos nos próximos días.

Pero no século XXI a estimación de Groenlandia non se basea, como fai 50-70 anos, principalmente na súa localización, senón na súa riqueza de materias primas subterráneas. E no espazo que abre ao “dono” da illa para o Ártico. É evidente que para iso os que queren apropiarse del consideran a rareza da súa poboación inuita como unha vantaxe.Os
Estados Unidos deberían, por tanto, volver ao imperialismo colonialista máis clásico: apropiarse de territorios alleos para explotar as súas riquezas. Utilizando un sistema de “compra” cunha gran tradición na historia de EE.UU.

Os que viviamos pensando que isto era cousa do pasado, temos un problema. Para emendalo, quizá nos conveña escoitar as palabras do historiador Daniel Immerwarh ou, quen teña tempo, ler o seu libro How to Hide an Empire (Como esconder un imperio).