O pasado fin de semana entrevistouse no diario A Razón e o diario levou ao título principal a seguinte frase: “A violencia en Cataluña foi máis influente que no País Vasco”.

Isto levantou unha gran polémica entre as vítimas de ETA en Cataluña, que denunciaron torturas. Rosa Lluch, filla de Ernest Lluch, asasinado por ETA, por exemplo, respondeu: “Comparar o que pasa en Cataluña con asasinatos como o do meu pai non é só unha banalización, senón tamén un insulto ás vítimas. Por favor, se responsable e non engordes o empeoramento da situación”.

Roberto Manrique, ferido no atentado de Hipercor, tamén respondeu cun tuit: “A ver ministro, cando teñas un tempo e deixes de dicir mentiras, ven á porta de Hipercor e cóntanos cal é a túa visión da violencia. Enrique, Nuria, Enric, Francesc, Rosa, Marc, Marta… esperámosche”.

Na parte da entrevista que trata este episodio, Marlaska refírese aos disturbios rueiros e está claro que nos disturbios de Cataluña fálase da violencia que os manifestantes exercen contra a policía, pero o xornal lévao ao título de forma illada e parece que en xeral se refire á violencia.

En calquera caso, das declaracións e actitudes tanto do ministro como do xornal despréndese claramente o esforzo actual por criminalizar o independentismo catalán desde os aparellos do Estado español. Os disturbios rueiros do País Vasco levaron o selo de kale borroka e baixo este concepto foron condenados centos de mozos polos xuíces españois, moitos deles con duras penas de cárcere. Si foi máis duro que o da kale borroka en Catalunya, non é difícil deducir que se merece penas como as de Euskal Herria, ou máis duras. Os delitos de kale borroka no País Vasco foron considerados delitos de terrorismo, especialmente na primeira década do século XXI, cando foron xulgados baixo o selo ETA.

A actitude dA Razón é aínda máis dura, porque ao ofrecer fóra de contexto a lema de Marlaska, suxire que a violencia en Cataluña foi maior que a que causou máis dun milleiro de mortos en Euskal Herria. O impulso de moitos medios de comunicación en España é moi importante para estender a criminalización á sociedade, no caso dos CDR vese moi claro, como se ve neste post de Lander Arbelaitz: os medios de comunicación vinculan aos CDS con explosivos nos seus títulos, pero logo non desmenten que a Audiencia Nacional non lles imputa ningún delito deste tipo.