O centro e sala Artgia permaneceu pechado durante 75 días pola COVID-19, pero o pasado 31 de maio abriu as súas portas con renovadas forzas. Este espazo que permite gozar de ofertas artísticas individuais e colectivas, está baseado na creación artística e na xestión cultural. Artgia é máis que un lugar para a exposición, é unha galería de arte para reunirse, compartir e aprender, e coidará as obras de Berexi desde o 31 de maio até o 15 de xuño.
Berexi, nome artístico de Uxue Bereziartua, foi unha das gañadoras da bolsa EmART 2019, a convocatoria para mozas creadoras. O guipuscoano leva anos traballando na ilustración, o deseño, a serigrafía e a tatuaxe, e ten o costume de xogar con paletas de cores propias. As cores máis utilizadas son o verde claro, o rosa, o laranxa, o amarelo e o marrón, aínda que ocasionalmente introduce diferentes toques nas súas obras.
Na exposición que acaba de presentar, debuxou en diferentes cadros a 39 mulleres diferentes, afastándose dos canons que imperan na sociedade. Nas imaxes predominan os alu, os peitos, os cabelos, os penes e os corpos espidos. Reflexiona sobre a obesidade, a maternidade, a depilación, o embarazo, a feminidade e a sexualidade.
Cada ilustración quérenos expresar un sentimento, unha situación diferente, unha realidade da vida, un mundo de sensacións diversas. Os numerosos conflitos internos que vivimos as mulleres maniféstanse e, como di o autor, é un acto de mirar aos diminutos interiores, cantos insectos vivirán dentro desta muller e cantos irán xa?
Para traballar a imaxinación nesta exposición, o autor dános a oportunidade de elixir e adiviñar a historia que pode haber detrás de cada corpo. Liberdade para imaxinar o que sucedeu e sucederá en cada hábitat.
Este texto chega dous anos tarde, pero as calamidades de borrachos son así. Unha sorpresa sorprendente sucedeu en San Fermín Txikito: Coñecín a Maite Ciganda Azcarate, restauradora de arte e amiga dun amigo. Aquela noite contoume que estivera arranxando dúas figuras que se... [+]
O luns pola tarde xa tiña planificados dous documentais realizados en Euskal Herria. Non son especialmente afeccionado aos documentais, pero o Zinemaldia adoita ser unha boa oportunidade para deixar de lado os hábitos e as tradicións. Decidinme pola Réplica de Pello... [+]