En novembro de 2017 Mel Anjel Elustondo fíxolle unha forte entrevista para o semanario ARGIA (“No cárcere de Carabanchel aceptamos o eúscaro batua”). Fontaneda repasa a súa vida e falou con Elustondo sobre a súa traxectoria no mundo do eúscaro e a súa militancia política en plena época do franquismo.

En 1958, aos 15 anos, comezou a estudar eúscaro. Un mozo de Ibarrangelu, co que tiña unha compañeira de clase, avivoulle o verme. "Euskadi é a patria de todos os vascos!", díxolle, e Fontaneda conta na entrevista como até entón a súa única patria era España. Relacionou a patria coa lingua e empezou a aprender euskera sendo estudante de Bacharelato: “Que tiña que ser vasco convencido”. Tivo como profesor a Peli López Presa e como método se utilizaba a gramática de Andoni Urrestarazu Umandi.

En 1966 comezou a exercer como profesor de eúscaro. Fontadena di na entrevista que comezou a ensinar “sen saber euskera”. O profesor Felipe Ibarraran deulle a oportunidade de ensinarlle que tiña que ir ao servizo militar. A duración deste labor docente foi moi reducida, xa que foi levada a cabo pola Garda Civil. Sería a primeira vez que lle deterían.

Aínda que non empezou moi convencido como profesor, despois fixo un longo camiño na aprendizaxe e o ensino do eúscaro. Segundo explica na entrevista, a principios da década de 1970 creouse o grupo de profesores Juan Bautista Gamiz e fíxose o método en eúscaro. Entre os implicados estaban Eusebio Osa, Pako Eizagirre e Jeni Prieto. Fixeron un método de ensino chamado Hizketan, “o noso propio”, di Fontaneda. Así di sobre a división de traballo: “A formación do verbo –nor- nork eta beste– fíxena eu; Eusebio Osa, os textos, os traballadores soben e os maiores baixan; e Maribel Elizondo golpeou o material a máquina”.

En 2007, Onintza Irureta Azkune entrevistou a Fontaneda, autora dun método heterodoxo para estudar, aprender e ensinar eúscaro.

Ademais de ser estudante, profesor e creador de métodos, nos últimos anos participou no mundo do eúscaro en Vitoria-Gasteiz. Entre outras cousas, realizou un documental sobre o eúscaro na Rioxa Alavesa e traballou no proxecto Mintzalaguna da capital alavesa.

Tratando de aclarar o caso Iruña-Veleia

Fontaneda uniuse á plataforma Iruña-Veleia Argitu e tentou aclarar o asunto. Escribiu unha serie de artigos sobre o caso en medios como Naiz, Berria e Alea, entre outros. En 2017 abriu o blog Babazorro en ARGIA. Sobre todo escribiu sobre o caso Iruña-Veleia. Defendeu levar os grafitos até o final da investigación para saber si eran falsos ou verdadeiros. Juan Martín Elexpuru lembra no seu blog a Gontzal Fontaneda e di: “Tivemos amizade e amizade con Iruña-Veleia, fixo un gran traballo no intento de esclarecer o asunto.Xestionou o blog Babazorro durante cinco anos e deixounos unha selección de artigos polo tema da lectura”. “Humilde como un home grande, traballador como un home honesto”, lembrou.

.